Het internaat waarop de leerlingen terechtkwamen heeft tot in 1966 bestaan. Zij verlieten hun ouderlijk huis en trokken voor enkele jaren in bij de zusters. Van de internen werd verwacht, dat zij zich tijdens hun opleiding gedroegen in overeenstemming met de geloften van kuisheid, armoede en gehoorzaamheid, zoals de zusters deze bij intrede in het klooster hadden moeten afleggen. De zusters vormden je naar het toen geldende ideaal van de vrouw als goede echtgenote, moeder en huisvrouw. Met vakken als steno werd je bovendien voorbereid op wat (toen nog) typische vrouwenberoepen waren.
Zoals bij de meeste internaten het geval was, lag ook bij dit internaat een plek voor gebed op steenworp afstand. In de Sint-Odulphuskapel deden de jongedames iedere ochtend hun gebed, linea recta uit de slaapzaal dus op de nuchtere maag. Na het bidden was het tijd voor de gezamenlijke maaltijd in de refter. Daarna begonnen de lessen.
Was het pauze en mooi weer, dan was het misschien wel toegestaan om te ontspannen in de tuin, waar het Heilig Hartbeeld een oogje in het zeil hield. Overal op het terrein klonk de godsdienstige geest van het kostschoolleven door en het overkoepelende doel van al het onderwijs om een gezonde katholieke levensovertuiging aan te kweken.
Reageren
Ook in de jaren zestig was het nog heel normaal dat ouders hun kinderen naar een internaat stuurden. Grote kans dus dat er nog vrouwen zijn die over hun tijd bij de zusters in Best kunnen vertellen. Reageer hieronder, deel je ervaringen en vul deze pagina aan! Foto's zijn ook welkom en kunnen worden verzonden naar info@bhic.nl. Wij voegen ze dan hier toe.
Foto's 1954-1955, met dank aan Tonnie Gresnigt:
Klik hier voor ingezonden foto's van internaat Laetitia in Best, dat naast Huize Nazareth lag.
Reactie toevoegen