Het rijke roomse leven in brabant 1900-1970
Rooms prentenboek

Woonkamers en andere ruimten binnen het huis waren in de tijden van weleer rijkelijk voorzien van fraaie religieuze voorwer­pen.



Bron: Rini de Groot, Het H. Hartbeeld / bhic.nl

Kruisbeelden hingen in elke kamer en beelden van Maria en het Heilig Hart stonden te pronken op speciale houten consoles. Ze waren in de meeste gevallen voorzien van een vaasje met bloemen en er brandde dagelijks een kaarsje.

In de meeste huiskamers was ook wel een prentje van het Heilig Hart te vinden. Het zat vaak ergens op geplakt of gestoken tussen de rand van een schilderij. De prentjes werden vanaf 1941 uitgegeven door de congregatie van de Paters van het Heilig Hart. Uitgangspunt voor de paters was de aanwezigheid van een Heilig Hartbeeld in elk gezin en op plaatsen als pleinen en parken. Bij de inze­gening van deze grote beelden werden de plaatjes verstrekt, maar ze waren ook los verkrijgbaar.

Herinneringen aan het Heilig Hart

B. Thielen uit Zevenbergen

Bij ons hing het prentje van het Heilig Hart tijdens de oorlogsjaren aan de binnenkant van de linnen­kast. Het moest ons beschermen tegen het oorlogsgeweld en volgens mij werden ze bij ons door de parochie verspreid.

Rini de Groot uit Uden

Na er jarenlang naar te hebben gekeken in winkels, kregen we eind jaren ‘40 een prachtig, 45 centimeter groot H. Hartbeeld in de huiskamer, geschilderd in felle kleuren. Het kreeg een plaats op een vierpoots tafeltje in de hoek van de kamer met ervoor een neon devotiekruisje.

Kort daarna was het de beurt aan Truus om de kamer te keren (te vegen) en tijdens dit karwei kreeg het beeld achter haar rug met de bezemsteel een kopstoot. Het kwam van de zetel, boog voorover en viel op de houten vloer, onthoofd en met een gebroken Hart en ledematen. Moeke kreeg de tranen in haar ogen, maar ook wij vonden het jammer.

De stukken werden bijeengeraapt en bewaard, tot we iemand in Uden vonden die het vakkundig restaureerde. Het werd daarna snel door kapelaan Janssen geïntroniseerd. Mijn zus maakte het goed en gaf Moeke met haar 80ste verjaardag een geborduurd kleedje voor het H. Hartbeeld waarop de tekst die vroeger gebruikelijk was, aangevuld met het familiewapen.



Foto: Havang. Bron: Wikimedia
Foto: Havang. Bron: Wikimedia (public domain)
M. Diepstraten uit Breda

De afbeelding is voor eeuwig verbonden aan het oorlogsleed. Vader bracht het op een dag mee naar huis. Het had bij ons een centrale plaats in de kamer. Je had zo toch het gevoel beschermd te worden als er weer eens vliegtuigen over kwamen en bombardementen dreigden.

C. de Wijs uit Raamsdonksveer

Ik herinner me de prentjes nog heel goed. Ze hadden een hele grote betekenis. Toen ik nog als kind op de lagere school zat, kregen degenen die vaak naar de kerk waren geweest ook zo'n prent Je ouders waren daar heel trots op en het prentje werd bewaard. Het hele gezin geloofde dat we daardoor zouden worden beschermd tegen gevaar, ongelukken en ziekten. Toch zeker in oorlogstijd.

Uit West-Brabant

Toen ik zestien jaar was, werd ik heel erg ziek. Voor mijn leven werd gevreesd en ik werd daarom bediend. Mijn ouders hebben toen het plaatje van het Heilig Hart op mijn borst gelegd en ik genas. Ik ben er nog steeds en moet er vaak aan terug denken. Ik heb het schildje altijd bewaard en onlangs weer eens tevoorschijn gehaald. Het verhaal heb ik aan mijn kinderen verteld en ze zijn iedere keer sprakeloos als ze het horen.

Bron

Ad Rooms, Het Rijke Roomse Leven: Herinneringen met weemoed en weerzin, Raamsdonksveer 2002-2006

4

Reacties (4)

Ton van Riet, Gemert zei op 4 augustus 2019 om 12:24 uur

Mijn dochtertje was niet bekend met het fenomeen heilig-hart-beelden.
Toen ze er een zag, op bezoek bij haar vriendin, vroeg ze:
"Waarom heeft die man een aardbei vast?".

Mariët BruggemanBHIC zei op 6 augustus 2019 om 12:39 uur

Dit zijn van die kinderlijke uitdrukkingen die je nooit mag vergeten. Wat zullen jullie dit nog vaak verteld hebben. En goed gevonden trouwens van je dochter Ton!

Ton van Riet, Gemert zei op 6 augustus 2019 om 13:02 uur

Dan nog maar een, Mariet. Op de weg tussen Boekel en Volkel staat een houten
kruisbeeld tussen geboomte en struiken. Mijn dochtertje in haar kinderstoeltje achter in de auto, vroeg: "Wie hangt daar op die tak?" Zoiets vergeet je inderdaad
nooit meer.

Mariët BruggemanBHIC zei op 6 augustus 2019 om 14:05 uur

Ook die is weer kostelijk Ton. Ik raak zo steeds benieuwder naar je dochter :).
We houden ons aanbevolen voor meer !

Reactie toevoegen

Je e-mailadres is privé en zal niet openbaar worden gemaakt.

Platte tekst

  • Geen HTML toegestaan.
  • Regels en alinea's worden automatisch gesplitst.
  • Web- en e-mailadressen worden automatisch naar links omgezet.