Bij ons in de parochiekerk had het een vaste plek in de kerststal. Onze ouders dirigeerden ons naar die kerststal na afloop van de kerstnachtmis, wanneer we eigenlijk naar huis wilden om te ontbijten.
Het ‘leed’ werd verzacht door een kleine attractie die één cent kostte. Dat geld was bestemd voor het knikengeltje-met-collectebus vooraan in de kerststal. Wanneer je je muntje in de gleuf stopte, knikte het engeltje als dank voor de gift, die bestemd was voor de missie.
Reactie toevoegen