Wij weten weinig van zijn jonge leven. Wel weten wij dat hij later – vermoedelijk eind jaren vijftig - huisknecht was in de pastorie in Batenburg (in het Land van Maas en Waal, vanaf 1984 behorend tot de Gelderse gemeente Wijchen).
Begin jaren zestig van de negentiende eeuw vonden in Europa de nodige veranderingen plaats, die voor Hendrikus’ leven grote gevolgen hadden. Paus Pius IX was niet alleen geestelijk leider van de RK Kerk, maar tevens wereldlijk leider met een kerkelijke staat (het Patrimonium Petri). Een staat die bedreigd werd in de periode na 1860 door nationalistische ontwikkelingen in Italië, dat toen nog bestond uit een aantal zelfstandige staatjes. Uit bescherming van zijn grondgebied ontstond een pauselijk leger, en daarmee het corps Zoeaven in 1861. De paus deed enkele malen beroep op zijn volgelingen om tot de Zoeaven toe te treden.
Kennelijk sprak dit dringend verzoek van de paus aan zijn volgelingen Hendrikus aan. Hij meldde zich aan. In de eerste helft van februari 1866 vertrok hij naar Italië en arriveerde op 24 februari in Rome. Hij nam deel aan de veldtocht van 1867, waarin hij vocht in de slag om Bagnorea (5 oktober). Hij werd wel geraakt door een kogel maar werd daar niet door verwond. Hij ontving het Mentanakruis en de medaille Bene Merenti. Tot 1 maart 1868 bleef hij in Rome.
“’t Is jammer jongen, dat ge voor zulk een mooi zaak niet gesneuveld zijt,” moet de pastoor van Batenburg hebben gezegd toen hij daar terugkwam. Maar Hendrikus bleef niet bij de pastoor. Op 13 november 1871 trad hij in bij de fraters in Tilburg. Hij verbleef in Veldhoven, Tilburg en Sint-Michielsgestel. Zijn fratersnaam werd Michiel.
Op 13 november 1872 legde hij de driejarige geloften af, in 1875 de eeuwige geloften. Hij werkte toen al in de Ruwenberg. Hij verrichtte daar huiswerk, evenals later in Den Bosch, Goirle en Tilburg. Op 26 oktober 1905 werd hij overgeplaatst naar Huize Steenwijk in Vught, waar hij van zijn rust mocht gaan genieten. Op 7 juli 1918 is hij daar overleden.
Hendriks leven is een voorbeeld van hoe het een Nederlandse zoeaaf verging. In een uitgebreid artikel vertelt Ben van Rooij de wederwaardigheden van Hendrikus en andere zoeaven en over de ondergang van de Kerkelijke Staat.
Reactie toevoegen