Het rijke roomse leven in brabant 1900-1970

Er is een kindeke geboren op... Huize Zoggel

Rooms prentenboek

Na de nachtmis in 1964 werd met grote vreugde thuis in Uden het nieuws gebracht: er is vannacht een kind geboren en wel op het buurtschap Zoggel, onder toeziend oog van huisarts Helwegen. Richard en ik besloten om als herders op weg te gaan, om het kind te aanbidden.

Het was behoorlijk koud, dus we kleedden ons daarom stevig aan. We belaadden de sleej met het benodigde, het kon wel eens uren duren voor we de bestemming bereikten. Ook de kettinghond ging mee, om hem - indien nodig - voor het vervoermiddel te spannen.

We namen de met petroleum gevulde stallantaarn mee om ons onderweg te warmen, net zoals de rijtuiglantaarn voor als het donker werd. De kortste weg was via Ons Aards paradijs. We zeiden tegen elkaar: 'Hoe treffen we het kind aan? In een stal?!'

We waren aangewezen op onze eigen oriëntatie, want aan de hemel was geen ster te bekennen, laat staan een engel! We baanden een weg tussen de hoog opgewaaide sneeuwduinen en zagen het boerenmoes. Dit was toch een te zware stamppot voor het pasgeboren kind?

De grensafscheiding van prikkeldraad tussen den Bogerd en het buurtschap Zoggel meden we via het veld van Grard Verkuilen. We bereikten de geboorteplaats van Huize Zoggel, bewonderden het kind liggend in de kribbe en wensten Maria (Diny) en Jozef (Piet) veel geluk. Geen goud, wierook of mirre als gaven, maar balkenbrij en een Brabantse krintemik. Daarnaar weer huiswaarts. Zouden we op de terugweg de Drie Koningen nog tegenkomen?

Piet spoedde zich naar de pastorie om het kind te laten dopen en in te schrijven, maar de pastoorsmeid was onverbiddelijk: "Vandaag wordt er niet gedoopt”. Daarop sprak de gelukkige vader: "Geen probleem, dan doop ik het kind toch zelf, in het bijzijn van Maria”. Daarop kwam de bediende in gewetensnood.

Zij herinnerde het zich nog van vroeger. Ook toen werden mensen afgewezen, omdat er geen plaats in de herberg was. Dit wilde zij niet op haar geweten hebben en ze bedacht zich. Er werd een afspraak gemaakt na het 'Kindje Wiegen' van de plechtige kerstviering.

In de 3e Klas (1945) bij Mister Eggen, vouwden we van groen papier een Kerststalletje en kregen van hem dit poezieplaatje, dat we in de stal plakten, daarna zongen we het liedje.
In de 3e Klas (1945) bij Mister Eggen, vouwden we van groen papier een Kerststalletje en kregen van hem dit poezieplaatje, dat we in de stal plakten, daarna zongen we het liedje.

Na de laatste orgelklanken betraden we nogmaals de kerk, gevuld met wierook, kaarsen en dennengeur. Kapelaan Ling doopte het kerstkind. Het kreeg de naam Reinie, de naam van zijn opa Reinier de Groot. Ik zag een glimlach bij vader en moeke, geschaard rondom de doopvont. Daarna even naar de kerststal met de beeldengroep waaraan moeke bij de aanschaf had bijgedragen.

De knikengel werd bedacht, die knikte heel voldaan. En naar het geboortehuis terug, niet per ezel en ook niet zoals gebruikelijk onderweg een borreltje drinken in de herberg, want thuis wachtte Maria op het kind en wij op de beschuit met muisjes. Dit verhaal is geen sprookje. Het is echt gebeurd, ik was er zelf getuige van. 

4

Reacties (4)

Rini de Groot zei op 17 december 2012 om 23:17 uur

Marilou, je hebt prachtige titels voor de verhalen gekozen.

Rini de Groot zei op 18 december 2012 om 01:32 uur

In de 3e Klas,1945 bij Mister Egger, vouwde we van groen papier een Kerststalletje en kregen van hem dit poezieplaatje dat we in de stal plakte,daarna zongen we het liedje: Klein, Klein, Jesuken.

Toon Swinkels zei op 18 december 2012 om 09:40 uur

Dag Rini,
Dank voor het schitterende waar gebeurde verhaal van 65 jaar geleden, waar Diny tot de stand der A.O.W.-ers is verheven.
Leuk verteld en uitnodigend om bij BHIC nog meer geestelijk smulmateriaal te gaan genieten.
Ik wens je knusse dagen en een gezond 2013.Beste groet.

Rini de Groot. zei op 24 oktober 2020 om 20:29 uur

Bovenstaande titel zou ik nu anders gekozen hebben.
Thuis werd er altijd gezegd, 'daar of daar hebben ze een 'neij kiedje gekogt.
Lees zojuist: Wouter verteld aan zijn vriendjes dat hij een nieuw broertje heeft gekregen.
Maar gelooft niet dat hij nieuw is, ‘ hij is zijn tanden en haar al kwijt.’

Reactie toevoegen

Je e-mailadres is privé en zal niet openbaar worden gemaakt.

Platte tekst

  • Geen HTML toegestaan.
  • Regels en alinea's worden automatisch gesplitst.
  • Web- en e-mailadressen worden automatisch naar links omgezet.