Het rijke roomse leven in brabant 1900-1970

Het huwelijkskruis

Rooms prentenboek

Het huwelijkskruis was gemeengoed in tal van katholieke gezinnen. Het werd vooral in de jaren vijftig en zestig cadeau gegeven bij trouwpartijen.

Het kunstwerkje was meestal van keramiek en werd door­gaans beschikbaar gesteld door pastoors en kloosters. Vooral de paters van het H. Hart bleken leveranciers geweest te zijn van grote hoeveelheden van deze kruisjes. Het kunstwerkje van ongeveer twintig bij twaalf centimeter kostte destijds vijf gulden.

De slaapkamer was de meest voor de hand liggende plek voor het huwelijkskruis. In sommige gezinnen fungeerde het kruisje ook als sym­bool voor de inzegening van de woning. Een priester kwam het nieuwe huis inwijden en achter op het kruisje werd een papiertje geplakt waarop de namen stonden van de betrok­ken geestelijke en van de huisgenoten die bij deze introni­satie aanwezig waren.

Herinneringen aan het huwelijkskruis

E. Gijsbrechts-Schneijdenberg uit Gilze

Ik kreeg het huwelijkskruis, net als vier van mijn zussen. Mijn ouders kochten ze bij de paters van het H. Hart in Bavel. Toen mijn laatste zus in 1976 trouwde, waren er geen meer.

Clim Menke-Ligtenberg 

Wij zijn in 1961 getrouwd, een tijd waarin het nog heel moeilijk was om aan woonruimte te komen. Doortoeval kreeg mijn echtgenoot een tip van een collega op kantoor dat er naast haar een bovenverdieping vrij zou kom bij een nogal lastige dame die hoge eisen stelde aan haar huurders. Wij presenteerden ons zo voordelig mogelijk aan haar en merkten al heel snel dat zij haar katholieke geloof heel serieus opvatte. Ze ging vaak naar de kerk en in de kapel was ze kind aan huis. We werden terstond belijdend rooms en we kregen de etage in huur. De eigenares hield ons goed in de gaten. Wij waren intussen in het bezit van het huwelijkskruis en dat hebben we op een goed zichtbare plaats in de slaapkamer gehangen. We nodigden de kapelaan uit onze etage in te zegenen. U kunt wel geloven dat wij na deze gelovige 'activiteiten' niet meer kapot konden bij onze huurbazin en zij prees ons om onze beleving van het geloof. Dat waren leugentjes om bestwil, maar het kruis verhuisde intussen al vier keer met ons mee en hangt nog steeds in onze slaapkamer.

Bron

Ad Rooms, Het Rijke Roomse Leven: Herinneringen met weemoed en weerzin, Raamsdonksveer 2002-2006

7

Reacties (7)

Rini de Groot. zei op 5 juni 2018 om 17:18 uur

Voor een van de Engelse bevrijders maakte vader, timmerman (Uden) september 1944 een houten kruis. De soldaat keerde heelhuids met kruis terug, misschien onder de bescherming, het werd na het overlijden van de soldaat, door tussenkomst van kennissen, weer terug gestuurd. (Doordat Vader er zijn naam en adres op de achterzijde had geplaatst.)
Bij het Huwelijk van twee nichtjes in 1954 maakte vader een kruisbeeld met twee kandelaars, als cadeau. De Corpus werd in de winkel in de winkel gekocht.

Marilou NillesenBHIC zei op 6 juni 2018 om 09:27 uur

Wat bijzonder, Rini, dat dat kruis voor de Engelse bevrijder in feite weer naar huis is 'teruggekeerd'. Jullie moeten wel heel verrast zijn toen je dat bijzondere kruis weer in handen kreeg, neem ik aan?

Derk zei op 28 oktober 2021 om 22:48 uur

Ik weet niet beter dat het kruis in de slaapkamer van mn ouder hing. 10 jaar geleden heb ik dit op mn onderarm laten tatooeren . Zelf ook katholiek zijn en zo opgevoed zijn. Nu mijn beide ouders overleden zijn. het kruis bij mij.en zo ook mijn ouders

Norah zei op 28 oktober 2021 om 23:47 uur

Ik kreeg het ook toen mijn ouders overleden waren, een klein koperen kruis.

Jacques zei op 22 november 2021 om 17:15 uur

Huwelijkskruis uit mijn moeders erfenis.
Letters boven het kruis ontbreken.
Wie kan mij helpen ?

Rini de Groot. zei op 4 december 2021 om 22:22 uur

Boven het sterfbed hing aan de muur het kruis van haar moeders begrafenis.
Dit zou nu haar kruis worden en meegaan in de kist. Pastoor Blom, leg het er bovenop dan gebruik ik dat tijdens de dienst. Tijdens het dalen van de kist kijk ik naar het koperen kruis. Na de koffietafel gaan we terug naar het gesloten graf, iemand van ons tilt het deksel van de grijze container om er iets in te werpen, daarop ligt een kledingstuk. Wat ligt dááronder!! het Koperen kruisbeeld.
Meteen komt een man aangesneld, weet niet wat hij zeggen moet, maar och thuis heb ik er genoeg! Ik stop het dadelijk weer terug. Hadden we het maar meegenomen dan had ik een bewijs. Een gesprek met de begrafenis ondernemer bracht me niet verder.
De waarschuwing meegegeven benader die persoon, ‘iets wat gewijd is doe daar geen rare dingen mee je wordt gestraft,’ zoals ons Moeke vertelde.
Voor het plaatsen van de grafsteen heb ik met en schop gestoken maar geen hard voorwerp.

Rini de Groot. zei op 26 december 2021 om 13:21 uur

SorentoDe reisleider gaf de tip, dool in de straatjes van het vissershaventje van Sorento (It.) 1971 over enkele jaren is het niet meer. Ondanks smalle straatjes botenbouwers met op de voorzijde van de in aanbouw zijnde vissersboot een crucifix op de kiel? Links en rechts muren met mallen voor de bouw. Bewaar nu de vastgelegde herinneringen.

Reactie toevoegen

Je e-mailadres is privé en zal niet openbaar worden gemaakt.

Platte tekst

  • Geen HTML toegestaan.
  • Regels en alinea's worden automatisch gesplitst.
  • Web- en e-mailadressen worden automatisch naar links omgezet.