Dat hield in, dat de moeder weer regelmatig naar de kerk kon gaan en ter communie nadat ze een kind gekregen had, maar ze moest dan wel eerst even haar kerkgang doen! De kerkgang was door de week en moest je op tijd aanvragen, zodat de priester ook tijd voor je vrij kon maken.
Voor de mis eerst even melden en biechten. Dan de mis bijwonen zonder ter communie te gaan, je was immers nog niet rein. Na de mis moest de moeder op de hoek van de communiebank plaatsnemen en wachten tot de priester zich verkleed had en met een lange witte stool met een goudrandje erom en met een misdienaar en het wijwater naar buiten kwam. Na de zegen met wijwater en een gebed moest je eerst geld offeren, 5 gulden. Of meer. Dan kreeg je een witte doek aangelegd over je armen en kreeg je de communie. Weer een gebed en de overhandiging van een kaars die je samen met de priester naar de Mariakapel bracht. Hier werd dan samen een Weesgegroet gebeden terwijl zij de slip van de stool van de priester vasthield. Daarna feliciteerde de priester je en was je weer rein om je man te mogen ontvangen.
Als misdienaar heb ik een keer meegemaakt dat een vrouw geen geld bij zich had. Niet dat ze het vergeten had, maar ze had op het laatste moment een regenjas van haar schoonzus te leen gekregen die haar beter paste en in de haast het geld niet uit haar eigen jas gehaald. Bij haar werd de dienst na de zegening omdat zij niet kon offeren afgebroken. Zij moest maar een nieuwe afspraak maken, zei de priester!
Voor de allerlaatste kleine bij ons thuis heb ik als misdienaar bij mijn moeder haar kerkgang mee mogen doen. En trots dat zij was!
Reactie toevoegen