In Huize Nazareth kwamen jongens vanaf hun zesde. Bij de opening was er plek voor zestig jongens, verdeeld over twee groepen. Ze sliepen op slaapzalen in de linkervleugel van het gebouw. De fraters verbleven in het hoofdgebouw.
Het huis van de Fraters van Tilburg had een innige samenwerking met het elders in de stad gevestigde 'St. Jozefhuis St. Anna' (later 'Maria Goretti') van de zusters Karmelietessen. De jongens verbleven bij deze zusters tot hun zesde, waarna zij naar de fraters van Huize Nazareth gingen. De Karmelietessen namen in Huize Nazareth ook enkele huishoudelijke taken op zich, zoals de was, en de fraters bakten het brood voor het St.-Jozefhuis van de zusters.
In 1923 werd het gebouw van Huize Nazareth uitgebreid met een rechtervleugel. Het gebouw was nu maar liefst 140 meter breed. Het aantal jongens dat er gehuisvest kon worden steeg daarmee van 60 naar 135. Een deel van hen ging naar school, maar een ander deel werkte, vaak bij een fabriek of patroon. De werkende jongeren moesten hun loon afstaan aan de broeders en kregen daar zakgeld voor terug.
In een brochure uit de jaren veertig verwoordt voormalig directeur Schouten de opvoedingsvisie van de fraters: "Opvoeding tot vrijheid in vrijheid, zo trachten we onze jeugd te vormen tot godsdienstige, karaktervaste, blije jongens die het leven aandurven wanneer ze op 18-, 19- of 20-jarige leeftijd het volle leven in gaan".
Begin jaren zestig maakte Huize Nazareth een grote verandering door. Het werd meer een orthopedisch instituut dan een tehuis voor voogdijkinderen. In samenwerking met het Medisch Opvoedkundig Bureau werden hier vanaf deze periode ook jongens geplaatst met leer- en opvoedingsproblematiek. In deze periode werden de slaapzalen ook omgetoverd tot chambrettes en werden de eerste leken aangenomen.
In 1972 trokken de fraters zich terug uit Huize Nazareth. Zes jaar later ging het instituut samen met Maria Goretti op in de organisatie SAST (Sociaal Agogische Samenwerking Tilburg). In de jaren negentig kreeg het pand een nieuw bestemming als studentenwoningcomplex.
Bron: Jeanet de Pee, Gespeeld in een tijdsbeeld. Ruim een eeuw jeugdzorg in Midden-Brabant (2005).
Reactie toevoegen