De fraters namen Steenwijk in 1903 als klooster in gebruik en verhoogden het met een verdieping. In 1905 breidde C. van Hoof uit Tilburg het gebouw uit met twee zijvleugels. In de ene vleugel kwamen de kapel en de ziekenafdeling en in de andere een refter en recreatiezaal. Bij de restauratie door aannemer Van de Laar uit Boxtel in 1952 kreeg het monumentale pand een aantal moderne accenten.

In de houten paviljoens van Huize Emanuelle op het terrein van Steenwijk verzorgden de Zusters van Liefde van Tilburg van 1967 tot 1974 bejaarde zusters en fraters. In 1975 nam een communiteit van de Witte Zusters de noodgebouwen in gebruik voor zusters, die uit de missiegebieden teruggekeerd waren. Dat heeft tot 1995 geduurd.

In 1965 ontwikkelde het bouwbureau van de fraters onder leiding van C.N.L. Tennebroek een nieuwbouwplan voor een kloosterverzorgingshuis, dat in 1969 gerealiseerd werd.

De communiteit van de fraters is in 1995 opgeheven. Tussen 1999 en 2000 is het klooster door architectenbureau Marx en Steketee verbouwd ten behoeve van de Stichting Zin in werk, een initiatief van de fratergroep Eleousa en het bureau Bikker. Er is een klein nieuw klooster op het terrein gebouwd. Eleousa is daarmee de jongste communiteit van de fraters.

Van het oude herenhuis resteert alleen nog de gepleisterde begane grond. De tweede verdieping van het hoofdgebouw is in 1905 in neogotische trant opgetrokken. In de topgevel staat een heiligenbeeld. Haaks op de hoofdbouw staat een tweetal zijvleugels. De linkervleugel heeft een rijk gedetailleerde bakstenen gevel met siermetselwerk in gele baksteen. De rechtervleugel omvat de kapel en het koor.

Rechts en achter het gebouw staan voorbeeldig aangepaste, eigentijdse aanbouwen. Inwendig is de oude indeling herkenbaar gebleven, ook in de gemoderniseerde kapel. De verbouwing van 2000 kreeg de welstandsprijs voor een geslaagde integratie van oudere en moderne architectuur.

Bij het klooster horen een oud koetshuis en een neobarokke achthoekige Mariakapel, die naar alle waarschijnlijkheid dateert uit de bouwtijd van het klooster. In het fraai park met oude bomen en een landschappelijke aanleg ligt het moderne kerkhof met een neogotisch kruisbeeld en kruiswegstaties in terracotta. Voor het hoofdgebouw staat een neogotisch H. Hartbeeld en een terracotta beeld van Maria met kind uit circa 1950. Het landgoed met geboomte uit de vroege negentiende eeuw heeft een oprijlaan van oude beuken.

Bron: Jan Smits, Vademecum van religieuzen en hun kloosters in Noord-Brabant. Alphen a/d Maas, 2010.

Dit verhaal is aangepast op 3 december 2018 n.a.v. nieuwe informatie van de Witte Zusters. Redactie