Oorspronkelijk heette het instituut het Sint-Gerardus-Retraitehuis. Het werd onder de naam Retraitehuis Seppe een begrip. Tijdens de Tweede Wereldoorlog diende het als toevluchtshuis. Daarna ging het steeds meer een functie in het dorp vervullen en kwam de nadruk minder op retraites te liggen. De paters schakelden van het geven van retraites over op het organiseren van bezinningsdagen en legden in de zestiger jaren het accent op het vormingswerk voor jongeren. Het religieuze aspect nam daarmee steeds verder af.
Op 30 januari 1972 staakten de zusters hun werkzaamheden en verhuisden naar hun kloosterbejaardenoord Liesbosch. Rond 1975 vertrokken ook de paters uit Bosschenhoofd. Alleen Pater Cox bleef actief in het vormingswerk.
In 1988 verkochten de Redemptoristen het pand. Een aantal jaren werden er vakantiewerken voor gehandicapten georganiseerd. Van 1997 tot 2000 woonden er asielzoekers.
In 2002 werd het voormalige Gerardushuis verbouwd tot woningen. De gevel van het hoofdgebouw is daarbij intact gelaten. Het neogotische gebouw is een goed voorbeeld van een groot retraitehuis. De brede straatgevel heeft een tegeltableau met de naam Seppe en een Gerardusbeeld op een sokkel boven de ingang. De kapel ligt haaks gericht aan de achterzijde van het gebouw.
Bron: Jan Smits, Vademecum van religieuzen en hun kloosters in Noord-Brabant. Alphen a/d Maas, 2010.
Reactie toevoegen