Correctie: op het Norbertuscollege of vanaf ca 1960 Bernrode is nooit mavo of havo aangeboden.

Bedankt voor deze correctie, fg. Ik ga uitzoeken hoe de mavo en havo erin zijn geslopen. De tekst wordt erop aangepast. Heb jij nog op deze kostschool gezeten trouwens?

Eind jaren 60 werd de gymnasium-opleiding ook opengesteld voor meisjes.

@Martin: bedankt voor de toevoeging! Zat jij in deze periode in Heeswijk op kostschool?

Toen ik in 1970 als externe op Bernrode kwam was er nog sprake van een internaat. Mijn eerste schooljaar zaten er dus interne en externe leerlingen in de klas. Het internaat is in 1971 of 1972 opgeheven.

Ik was het eerste meisje dat naar het gymnasium van Bernrode ging. Een half jaar later kwam een ander meisje van mijn oude school ook naar Bernrode. Prima sfeer daar. Goede Beta opleiding. Ik herinner me de rector Oomen en Frans Dekkers, Krijns van scheikunde en van Adrichem nog wel. Zat van Adrichem ook in de dorpspolitiek? Ik meen dat hij toen een doorslaggevende stem had in de gemeenteraad. Verder herinner ik me Pius van Loon. Die gaf geen les maar was wel zeer aanwezig buiten de les. Ik heb er een goede tijd gehad,deze school had ik niet willen missen en was een verademing na mijn tijd op het Stedelijk Gymnasium in Den Bosch.

Toen ik eind jaren zestig op het gym in Heeswijk kwam was het al geen echt klein-seminarie meer. Ik herinner me dat er nog een enkeling in mijn klas zat met dat doel maar zij zijn nimmer ingetreden. Ik was intern tot en met het jaar waarin het internaat werd opgeheven. Naast externen en internen van Norbertus zaten er toen ook internen van het intussen opgeheven Damiaancollege in Sint Oedenrode. Dat was de reden waarom het schoolblad 'Drietand' heette. Ik ben later, toen zowel het internaat van het Damiaan- en Norbertuscollege waren opgeheven hoofdredacteur geweest van dat blad dat eerst nog een jaartje 'Melior' heette voordat het 'De Tand' (er was van de Drietand nog maar één Tand over....) werd genoemd. Als toneelmeester heb ik nog deelgenomen aan o.a. de door Stef Bugter georganiseerde musicals met vooral veel muzikale inbreng door Hein van Grinsven.

@fg: bedankt voor je bericht! Ik vraag me ook bij andere internaten wel af, hoe dan die verhouding was tussen de internen en de externen. Heb weleens gelezen hoe die toch een beetje afgeschermd van elkaar bleven, althans, dat het internaat verboden terrein was. Maar jullie zaten dus wel samen in de klas. En bedankt voor het doorgeven van het sluitingsjaar van het internaat. Het is helaas lang niet altijd duidelijk wanneer een internaat nu precies is opgeheven..

@Elena: dat moet moet toch wel bijzonder zijn geweest om als eerste meisje in zo'n jongenscultuur terecht te komen! Toen dat tweede meisje, een bekende nog wel, naar Bernrode kwam zul je al wel aan de situatie zijn gewend? Zo te lezen heb je er niet echt last van gehad in ieder geval. In tegendeel: goed om te horen dat het zo'n fijn verblijf voor je is geweest. Het antwoord op je vraag over Van Adrichem moet ik je helaas verschuldigd blijven, maar misschien dat andere oud-leerlingen die hier reageren het wel weten!

Dankjewel, Rob, met jouw bijdrage krijgen we alweer een beter beeld van die laatste jaren van het internaat, toen die vrije val in het aantal roepingen was begonnen. Blijft toch wel apart hoe snel dat allemaal ineens voorbij was. En dan kun je als leerling ineens weer gewoon naar huis na de schooldag..

@Thijs, Moeilijk was het niet om met allemaal mannen in de klas te zitten. Als je als meisje na de de vierde klas nog op het gymnasium zat was je zowiezo een unicum. Voor de rest was ik de atmosfeer van het internaatschoolwezen wel gewend. Ik had in de eerste klas al op Regina Coeli gezeten. Trouwens, lang was ik niet alleen want het volgend schooljaar was er een ware invasie van meiden.
Wat mij nu te binnen valt, nu ik aan Bernrode terug denk was typerend voor de sfeer daar. Oomen stak met nog een paar heren de cour over en raapte in het voorbijgaan een zwerfpapiertje op. Gewoon een gebaar, maar wel voor die tijd bijzonder. Hij was daar immers de baas. Andere tijden kondigden zich daar wel iets eerder aan dan elders.

Bedankt dat je er nog wat meer over wilde vertellen, Elena. Blijft een bijzonder verhaal. De jongens hebben dus nog wel even kunnen wennen, voorafgaand aan de invasie : ) En een mooi voorbeeld dat je geeft, dat opgeraapte papiertje: een klein gebaar, dat verraadt dat er toch hele grote dingen aan het veranderen zijn!

Ik heb ook intern gezeten. Ik ben begonnen in de Voorbereidende Klas als vervanging van de 6de klas van de lagere school. Daarbij kregen we latijn in een noodgebouwtje naast het sportveld en verder lessen op het VGLO in het dorp. Hierna ben ik naar de eerste klas gegaan (Kleine Figuur) omdat ik niet zo’n ijverige student was, ben ik blijven zitten en na de 2de poging naar de St. Josef Mulo in Schijndel. Op zich was dat een prettige tijd. We fietsten met een groep daarnaar toe en aten warm bij een familie in Schijndel. We hadden een eigen recreatieruimte op een zolder. We mochten ook op volksdansen samen met meisjes van de meisjesschool.
Medeleerlingen waren o.a. Eddy van der Linden, Phillip van de Elshout en Toontje van den Vossenberg.
Samen met Harry van Erp heb ik twee maal meegedaan aan de vierdaagse van Nijmegen, waarbij Thijssen en zijn zus onze begeleiders waren.
Thijssen was onze coordinator.
Na de Mulo heb ik in Bergen op Zoom nog HBS-B gedaan.

Hallo Wim, dank voor je bijdrage. Bijzonder om te lezen dat jullie warm aten bij een familie in Schijndel. Of kwam dat vaker voor?

En volksdansen met de meisjes; in welke tijd zitten we dan ongeveer?

Aanvulling op mijn verhaal hierboven:

Ik ben in 1961 naar kostschool gegaan. Mijn 2 jaar oudere broer ging in dat jaar ook daar naar toe maar dan naar de eerste klas. In 1968 was ik klaar met de Mulo.
Toen ik naar de Mulo ging, was dat het tweede jaar dat de mogelijkheid er was om vanuit Heeswijk als interne naar de Mulo in Schijndel te gaan. Het was ongeveer 10 km fietsen. We waren met ongeveer 8-10 jongens. In het eerste jaar werden we in de middagpauze met een busje opgehaald om in Heeswijk te eten. Later werd er geregeld dat we bij een echtpaar in Schijndel konden eten. In die tijd was het gebruikelijk om ‘s middags warm te eten. Deze mensen waren een soort ouders voor ons. We gingen er ook wel tussen door op visite.
Als Mulo-scholieren hadden we een beetje een aparte status. Omdat we minder huiswerk hadden, hadden we wat meer vrije tijd. We werden gelukkig niet veel anders dan de gymnasiumstudenten behandeld. Ook niet door hen.
De volksdanslessen werden door een leraar van de Mulo gegeven en meisjes van de plaatselijke meisjes school ,Sancta Maria, mochten ook mee doen.
Op het Norbertuscollege in Heeswijk was ook een soort verkennersgroep. Omdat deze niet landelijk erkend was, werden ze Pontoniers genoemd. Maar we gingen gewoon op kamp in de grote vakantie en door het jaar gingen we in de plaatselijke bossen doen wat normaal ook bij padvinders gedaan werd.

Fijn dat je je verhaal nog verder hebt aangevuld, Wim, dat maakt weer veel duidelijk. En wat mooi dat je deze mensen waarbij je at als een soort ouders beschouwde. Toch een eretitel, zeker als jongens in die leeftijd dat zo ervaren.

Jouw verhaal brengt ons naar de jaren zestig; dat verklaart ook wel het gezamenlijke volksdansen. Mooi ook om te lezen van de verkennersgroep, genoeg te doen daar - zo te lezen...

Dank je wel voor jouw bijdrage, Wim!

@Elena, je schrijft dat het niet moeilijk was met mannen in de klas te zitten. Een van die 'mannen' was ik. Maar eerlijk gezegd denk ik dat de meesten van ons toch vooral nog jongens waren, voor wie het bijzonder was voor het eerst met een en later twee meisjes in de klas te zitten. Bijzonder - zo niet een cultuur shock - was het zeker ook voor een aantal van de (priester-)leraren. Standaardopdrachten als 'heren, pak uw grammair', dat kon niet meer. En dat gaat dan alleen nog maar over de taal. Al met al is het goed geweest dat die mannencultuur met de komst van Elena en snel daarna veel andere meisjes is doorbroken.

Mooie bijdrage, Koos, waardoor we nu ook inzicht krijgen in hoe die breuk met het verleden door de jongens en de priesters werd ervaren.

Nog enkele herinneringen en aanvullingen. Ik behoorde in 1964 tot een van de eerste jaargangen externen, die vanuit de regio naar het toen pas erkende gymnasium gingen. Daarnaast waren er de internen van Heeswijk en St. Oedenrode (Damiaancollege). Die mix was er ook onder de leraren: Norbertijnen, paters van de H. Harten en de eerste lekenleraren. Er waren enkele markante figuren onder die leraren. De conrector was pater Frans Steenbrink van de paters H. Harten. Hij was tevens leraar natuurkunde. Een lange statige man, ook nog eens ingenieur. Ik herinner me hoe hij alleen al door zijn aanwezigheid zorg droeg voor orde en rust tijdens de pauzes. Ook uit St. Oedenrode kwam pater Wim Rood, leraar klassieke talen. Een wat verstrooide man, over wie tal van anekdotes de ronde deden. Hij was destijds zeer betrokken bij Tsjecho-Slowakije. na de Russische inval in 1968 was hij zeer ontdaan. Leerlingen maakten daar wel eens misbruik van door hem te vragen naar zijn visie over de situatie daar. Hij begon dan met 'mannen (nog geen meisjes!) , het is verschrikkelijk met Dubcek'. Het leidde er veelal toe dat een halve les gevuld werd met actuele geschiedenis in plaats van het vertalen van Livius of Caesar! Later werd hij adjunct-secretaris van de bisschoppenconferentie. Wat ik verder opvallend vind is dat vrijwel elke leraar een bijnaam had. Volgens mij komt dat heden ten dage nauwelijks nog voor. Een kale leraar klassieke talen (pater ter Huurne) werd Cicero genoemd. Zijn collega pater Kocken 'tante Nel'. De Norbertijner leraren Engels, geschiedenis en Duits waren als seminaristen al met elkaar bevriend onder de naam Puk, Muk en Moortje. Puk en Muk bleven ze als leraar. Later werd de leraar Duits Boris genoemd. Toen een jongere broer van de leraar Engels ook dat vak ging geven werd hij de 'kleine Puk' genoemd. En rector Oomen had als bijnaam de Janus , waarschijnlijk omdat hij als de tweekoppige god Janus alles zag.

@Koos: ook deze bijdrage heb ik weer met plezier gelezen! Mooie anekdote over pater Rood. Zo bleven jullie dus goed op de hoogte van de actualiteiten op het wereldtoneel, zo middenin de Koude Oorlog. Leuk ook al die bijnamen. Als je daar nog meer van te binnen schieten dan laat het hier weten hé!

Ik kan me Steenbrink nog wel herinneren. Ik herinner me het jaar van het eindexamen dat Steenbrink wist te vertellen dat Natuurkunde uit zou vallen als examenvak. Hij zat , meen ik , in de commissie die dat bepaalde. Ook herinner ik me dat tijdens de eindexamens de gecommitteerden rijkelijk werden onthaald tijdens de lunch, waarbij ook rijkelijk drank werd toegevoegd. Zij zaten dan ook bijna te slapen in de middag. Ik zie de ogen van Steenbrink nog glinsteren toen hij dat vertelde.

Bedankt, Elena, voor je bijdrage. Ik zie het al helemaal voor me : ) Je hebt volgens mij ook wel een goed contact gehad met pater Steenbrink. Die had vast nog wel meer mooie verhalen. In welke periode zat je op dit internaat trouwens?

@Thijs, ik denk dat ik in 1969 naar Heeswijk-Dinther kwam. Ik ging naar klas vijf. De school was net opengesteld voor meisjes. Ik heb dus net het staartje van het Rijke Roomse Leven kunnen zien, voordat het in de mist verdween. Ik was uiteraard extern en kwam elke dag met de bus ( ik dacht lijn 58) van Hintham naar Heeswijk-Dinther. Er waren toen nog echte winters, met sneeuw en zo. Dan ging de bus niet, en ging ik dus ook niet.

@Elena: oeps, ik zie het al in mijn vorige reactie. Inderdaad, uiteraard zat je er niet intern, maar net als de andere meisjes als externe leerling. Mag ik nog vragen waarom je juist toen, in '69, die overstap maakte naar Heeswijk, en dan elke dag met de bus op en neer? Je schreef al eerder dat het een verademing was vergeleken bij het Stedelijk Gymnasium in 's-Hertogenbosch. Zat dat verschil vooral in de sfeer of bijvoorbeeld het onderwijsniveau op gymnasium Bernrode? En nog bedankt voor al je bijdrage tot dusver, waarderen we enorm!

het is inmiddels herfst 2019 en de laatste post was op 3 april. zag pas nu deze leuke site. van 1962 (vk) tot 1970 zat ik daar en wel intern. ja, elena, het was een cultuurshock en een hormonenstuwer, jullie 2 op school te zien verschijnen. in het begin ging het, ook bij de alfa's zoals ik, bijna nergens anders meer over. maar ja, hoewel geen priesterstudenten maar wel "slechts" alfa's zijnde, maakten wij natuurlijk geen kans. hoewel....IK kreeg verkering met els (duijs), met wie ik nog uitgebreid carnaval heb gevierd in den bosch. zij bleek nb ook nog de dochter van de baas van mijn vader. uiteindelijk heeft toch een beta "gewonnen": guustaaf van iersel. elena, heb jij nog een klassieke taal gevolgd toen of geschiedenis? dan zullen bugter of v/d westelaken of v/d meerendonk (de muk) je wel vaak met troje in verband hebben gebracht. plaatselijke politiek van dn driek (adrichem) weet ik ook niet meer. het was en is overigens buslijn 158. hoe weet ik dat? welnu woonde in veghel dus...en we mochten dansles volgen bij wim voeten den bosch dus...en 1x naar de bios in den bosch: from russia with love oeioeioei.
1. sorry voor weglaten kapitalen. luiheid en capslockvrees.
2. sorry thijs, dat ik me "over jouw hoofd heen" tot elena richt, maar ik hoop toch dat dit een leuke bijdrage is. graag zie ik gierop ook weer reacties terug.

en wat zie ik nu midden in de nacht, of eigenlijk 's morgens vroeg tot mijn grote verbazing en plezier: een foto bij de felicitatie van good old mw. van de braak, docente nederlands en regiseuse van een toneelstuk met els (deuss en niet duijs dus) en pieter vonk (vanaf 1ste klas lagere school klasgenoot en dorpsgenoot) en nog 3-4 andere bekenden en natuurlijk ELENA. wat leuk. wist hier niets van, maar had het toen ook te druk met mijn nieuwste vlam, later de moeder van mijn kinderen en oma van mijn kleinkinderen.

Zo Harry Reintjes, dus Els ging met Gustaaf van Iersel. De namen die je noemt komen me wel bekend voor. maar ik kan er maar bij enkelen gezichten bij zien. Ik herinner me ook nog Gert Jan Smits en Martin Jansen. We zijn nu al weer meer dan veertig jaar verder. Ik denk dat we elkaar gewoon voorbij zouden lopen op straat. Ik heb toch zeer goede herinneringen aan dit stuk Brabant van toen. Toen ik pas een keer in Nuenen moest zijn, heb ik heerlijk geklept met een autochtoon daar en ik moet zeggen dat het stof van de jaren vrij snel was verdwenen, ik heb nog een week lopen grijnzen van oor tot oor.
@Thijs, als je je afvraagt waarom ik toch naar Bernrode ben gegaan dan heeft dat te maken met die Brabantse sfeer, die zo warm was, bloedserieus , maar warm en vriendelijk en eerlijk.

50 jaar geleden al, elena. maar, toegegeven, meer dan 40 jaar klinkt jonger, sympathieker. ja, gert-jan en martin (john lennon ;-) waren figuren om niet te vergeten. alternatief en de eersten die hasj rookten bij ons. apart voor een provinciaaltje als ik op een provinciaals schooltje.
ik heb, net als jij, aan de school, de leraren (oa die lieve mw vd braak) én aan het internaat goede leuke herinneringen .

@Elena: ah vandaar, mooie kernachtige beschrijving van Brabantse sfeer : )

@Harry: mooi dat je de site hebt gevonden, welkom! En er zijn geen sorry's nodig hoor, juist leuk om te zien dat je hier al meteen contact hebt gelegd. Ik laat jullie lekker verder bijpraten over vroeger : ) maar volg alles ondertussen met plezier
Als je nog foto's hebt uit je kostschooljaren: je kunt ze ons sturen naar info@bhic.nl onder vermelding van Internaat Sint Norbertus in Heeswijk. Dan voeg ik ze aan deze pagina toe.

foto's verstuurd. hopelijk gelukt. misschien herinnert elena zich nu gezichten, namen. op de algemene site staan er namen bij.

@Harry: nog bedankt voor de foto's, inmiddels zijn er al een paar toegevoegd zoals je ziet. Kleven vast allemaal mooie herinneringen aan! Een hechte groep dat straalt er echt vanaf.

@Thijs, kun je alsjeblieft een linkje maken naar die foto's. Ik kan ze niet vinden. Een goede zoekkreet mag ook. Dan kan ik kijken of ik nog inspiratie krijg voor verdere informatie en kan ik mijn herinneringen mogelijk bijslijpen.

Harry, ben jij de jongen zittend in het midden op de foto van 5a?

ja, die knappe ;-) en nog steeds ;-) ik heb geprobeerd hier bij alle 3 foto's de namen te posten. helaas niet gelukt. ga het nog ns proberen

foto voetbalelftal. gehurkt vlnr harry reintjes (ik dus, keeper), gerry buenen, gerritje van schaijk (al meer dan decennium geleden overleden (veel te vroeg dus), onbekend, onbekend. staand vlnr guido schakenraad, johan van rooij, peter franssen, pieter derkx, guud de laat (ook overleden veel te vroeg, goede vriend), mari wijnakker.

foto internen diploma. op de grond vlnr onbekend, martin janssen, onbekend, gustaaf van iersel, hans verheijen (gezicht onzichtbaar), herman holtmaat, gerritje van schaijk, gerrie buenen, jan joosten bovenop jan joosten mari wijnakker, daarboven johan van rooij, daarnaast rechts zittend peter groenewegen en ik toren staand boven allen uit eh alleen letterlijk.

foto 5a zittend vlnr paul wijnhoven, ik dus, wim maes. staand vlnr jan van berkel, onbekend, guus de laat, hans baeten, onbekend, herman holtmaat, jan joosten en helemaal hoog gerritje van schaijk

@Elena: de foto's staan niet in onze beeldbank, een link is daarom (nog) niet mogelijk maar ik heb er al wel een paar op deze pagina geplaatst, onder het kopje "toegestuurde foto's". Er komen er trouwens nog een paar bij!

Nog een aanvulling op de foto met liggende internen: derde van links (boven Martin Janssen) is volgens mij Diederik Kersten.
En bij Klas 5A (intern en extern); Links van Herman Holtmaat (half verborgen): Wim (?) de Jong, extern uit St. Oedenrode.

aanvulling van koos en elena op steenbrink. elena noemt opmerkelijk geen bijnamen, koos vergat de mona (steenbrink). was het om zi9jn blozende blotebillengezicht? van st. oedenrode meegenomen of pas in heeswijk zo genoemd?
aanvulling van koos op pater rood: als hij zo uitweidde over tsjechoslowakije en hij besefte het, dan moest hij enorm lachen om zijn eigen grap: zo nu alle gekheid op n stokje en het stokje het raam uit.
eigen, echte internen-anekdote conrector steenbrink: als ik wist dat we 's middags in de refter macaroni kregen of op vrijdag vis met graten, liet ik me soms mn uit de wiskundeles sturen (alfa he). dan moest ik naar steenbrink komen en had ik een smoes om niet in de refter te verschijnen.. ik heb het hem n keer verteld en hij moest er niet hard maar wel smakelijk om lachen. mijn honger haalde ik wel in met een verboden bezoek aan de friettent in het dorp.
voor koos nog: diederik kersten en wim (klopt) de jong= o ja !!! bedankt koos. de andere onbekende van 5a was iig een damiaan net als jan van berkel en wim maas. geinteresseerd in nog andere persoonlijke internen-anekdotes thijs?

voor thijs en m.n. voor elena.
jammer dat het hier zo'n radiostilte is. ik heb inmiddels enorm gegoogeld, foto's op bhic bekeken, gedownload en eigen foto's (1951-1970 veghel en heeswijk) naar bhic geüpload.
en vandaag ging ik naar vught op de site van bhic en wel naar regina coeli. daar volgde nl. mijn verkering van reeds toen ik op het gym in heeswijk zat, mijn daarna verloofde, mijn daarna (helaas ex-) echtgenote en nu nog steeds de lieve moeder van mijn/onze kinderen en lieve oma van mijn/onze kleinkinderen, de mms. en wat zie ik? elena zat daar ook een jaar. ze schrijft 1962. als het 1963 was, zat jij elena misschien wel in dezelfde klas als de moeder van mijn kinderen: emerens pennings. ik heb het haar ook al per app gevraagd, maar nog geen antwoord terug. ben benieuwd en dus thijs, misschien weer een anekdotetje.

@Harry: bedankt nog voor je laatste twee berichten. Kleine wereld zeg! : ) Zou mooi zijn ja, als Elena daar nog meer over zou kunnen vertellen.
En over die andere anekdotes: laat maar komen, van harte welkom net als alle foto's trouwens die je ons al hebt gestuurd. Daarover gesproken: die laatste zending van je moet ik dus nog toevoegen, maar ze komen eraan!

Anekdotes.
1. Verjaard "misdrijf" en andere verboden vruchten:
In onze spaarzame recreatietijd hadden we in het begin soms verplicht wandelen onder begeleiding. Maar verder hadden we genoeg ontspanning: sport buiten en in de gymzaal, schaken, biljarten, ping-pongen, kaarten, muziek spelen en luisteren, een toneelgroep en in later jaren tv. Voor de poësis (5de klas) en retorica (6de klas) was er een café in de kelder (naam kwijt) te bereiken vanuit de recreatiezaal van de 3 laagste klassen (kleine figuur, grote figuur en grammatica). In de winter als het vroor, werd de cour onder water gezet en konden we schaatsen. 6x per jaar was er een toneeluitvoering van een bekende toneelgroep (bijv. as you like it/shakespeare, le malade imaginaire/molière, maar ook zwaardere stof: dood van een handelsreiziger). O.a. sigrid koetse, julien schoenaerts en ko van dijk hebben bij ons opgetreden. Het leukste van die avonden vond ik dat de ouders ook kwamen kijken. Vanuit onze eigen toneelgroep en andere geïnteresseerden werden ook jongens gescout en geronseld voor deelname aan voorstellingen in openluchttheater De Kersouwe. Ikzelf 2x (kleine rollen), mijn oudste broer meer keren in de hoofdrol.

Maar......we wilden ook wel eens wat spannenders. Vooral in de lagere klassen was het een sport om appeltjes te jatten uit de boomgaard naast het gymnasium (de lokatie waar later De Bongerd !! verrees, een complex met verblijven voornamelijk voor gepensioneerde Norbertijnen dacht ik.
Het coolst (al bestond dat woord nog niet) was je als je overdag durfde. Er werden wel taken verdeeld: de "jatter" en degene die op de uitkijk stond, om te waarschuwen als er een surveillant (heel vaak pater Nabuurs, bijnaam Mientje) aankwam, of om deze af te leiden.
Nog een verboden vrucht: het hormonen- en testosterongehalte werd bij ons natuurlijk met het jaar hoger, dus 's avonds stiekeme afspraakjes met meisjes van het dorp. Dat was nog niet zo gemakkelijk, want daarvoor moest je ongezien over te pietsloot (uitleg hierna.*) zien te komen en ongezien en op tijd weer terug. Ook hier stonden dan soms ingewijden op de uitkijk.
De pietsloot liep langs de hele lengte van het terrein en daarachter lag de Donkere Dijk. Er was wel een poortje, maar dat was, zeker 's avonds, potdicht.
We hadden pieten=urinoirs en jannen=toiletten. De sloot zal dan wel de afwatering hiervan geweest zijn?
Tot de volgende anekdote.

Anekdotes.
2. Guilty pleasures.
Onder geen beding mochten we zonder toestemming het internaat verlaten om bijvoorbeeld het dorp in te gaan en 's avonds al helemaal niet. Als we al eens toestemming kregen, wilden de paters ons in ieder geval niet in horecagelegenheden zien, friettent noch café. dus wat deden we? Naar een café zover mogelijk weg. Bijvoorbeeld naar De Beugt in Dinther. Ik geloof dat dat nu een pannenkoekenhuis is annex speeltuin. Daar heb ik ook mijn eerste biertjes te veel gedronken. Na de lange wandeling terug was ik gelukkig weer bijna nuchter.
Toch waagden we ons ook nog al eens in het café van van Aspert (hoek abdijstraat-hoofdstraat, nu cafetaria asperia) om er tafelvoetbal toernooitjes te spelen, gevaarlijk dicht bij het internaat. Een paar keer zijn we betrapt zonder ernstige consequenties. Een keer ben ik door mijn vader "betrapt" die in Heeswijk was voor zijn werk. Met een smoesje en hulp van mijn maatjes bleef ook dat zonder gevolgen. Tijdens haar verblijf in het verzorgingshuis Bernheeze tot aan haar dood in 2012, heb ik tijdens wandelingen met haar in de rolstoel met mijn moeder nog vaak bij Asperia een ijsje of andere versnapering genuttigd.

Een keer zijn Peter Franssen en ik betrapt bij een zeer onschuldig avondlijk uitstapje zonder toestemming.
Peter en ik waren destijds goede vrienden. Ik heb hem vaak meegenomen naar mij thuis in Veghel (met toestemming). Hij noemde mijn moeder zelfs zijn tweede moeder. Lenige vent: 1x was er in Veghel niemand thuis, we zagen de balkondeur openstaan, hij nam een aanloop, liep !!! tegen de muur omhoog en stond in 2 seconden op het balkon en weer 5 seconden later opende hij voor mij de keukendeur.
Wij hadden het stoute plan opgevat om na het studie-uur een bezoek te gaan brengen aan meneer van den Akker (kwajanneke, docent Frans) die vlakbij het gym woonde. We hebben daar gezellig een uurtje doorgebracht en natuurlijk verzwegen dat we geen toestemming. Teruggekeerd tot vlakbij het internaat wilden we juist beginnen aan het terugsluipen, maar te laat. Blijkbaar had conrector van de Meerendonk ons gemist. Op zijn brommertje kwam hij ons zoeken. Wij doken weg, maar hij had ons al gezien en hij richtte het volle licht van de brommer op ons. Ook hier zijn ernstige gevolgen uitgebleven nadat hij ons verhaal bij kwajanneke geverifieerd had.
Thijs, een tip: heb je al eens contact gehad met reünisten Bernrode? reunistenbernrode@gmail.com. Die gaan natuurlijk over externen en internen, maar toch. En het boek :van klein seminarie naar klein gymnasium met dvd uitgegeven t.g.v. 125 jarig bestaan, is ook zeer aan te bevelen.
Een volgende anekdote volgt z.s.m.

Alles weer met plezier gelezen, Harry, je schrijft er zo te zien heel gemakkelijk over. Een café in de kelder, niet verkeerd. Maar in zo'n café "zover mogelijk weg" smaakten de drankjes vast nog veel lekkerder. Blijft leuk om die echte jongensavonturen te lezen, de paters op de uitkijk, conrector op het brommertje, het gaat allemaal wel leven zo. Hopelijk nooit in die pietensloot beland haha : )
Fijn trouwens dat je dankzij die toneelavonden nog extra momenten had dat je je ouders zag. Heb dat openluchttheater nog even opgezocht en vond o.a. dit affiche in een krant uit die tijd: https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010936297:mpeg21:a0042

Al eens aan gedacht om alles op papier te gaan zetten of heb je dat al? Een aparte pagina voor jouw herinneringen aan de kostschool op deze site..? Laat maar weten als je daar wat voor voelt dan regelen we dat, uiteraard met duidelijke link naar deze site. Of gewoon nog meer reacties op deze pagina - het is allemaal prima en welkom!

En natuurlijk nog bedankt voor die tips aan het eind - staan genoteerd! Heb je toevallig nog een naam bij dat mailadres voor de reünisten of is er niet echt een vaste persoon voor?

Benieuwd naar je volgende verhalen.

Anekdotes.
3. Op de barricades.
We schrijven 1969, één jaar na de grote revoluties en tragische gebeurtenissen overal in de wereld: studentenopstand in Parijs, moord op M.L. King en Robert Kennedy, de Baader-Meinhofgroep slaat toe in Frankfurt, black power op olympische spelen, West-Duitslands studentenleider Rudi Dutschke overleeft een aanslag, de Praagse Lente wordt neergeslagen door troepen van het Warschau-pact.
En waar blijft Nederland? Wij zijn dus pas aan de beurt in 1969 met de bezetting van het Maagdenhuis en.....
....ja hoor, de internen van de poësis van het Gymnasium Bernrode besluiten ook een revolutionaire daad te stellen.
Het eten op het internaat was over het algemeen best te pruimen. Bovendien gold toen (nu ook nog?) in de opvoeding: je moet eten wat..... (juist). Echter, in een gegeven week was het eten dermate slecht, dat klas 5 de euvele moed had unaniem tot een staking over te gaan. De klas bleef en masse weg uit de refter (eetzaal) en trok zich tot in de verste hoek van het voetbalveld terug in afwachting van wat volgen ging, want het zou ongetwijfeld tot sancties leiden.
Ondertussen was het conrector v.d. Meerendonk ter ore gekomen dat de hele poësis in de refter ontbrak. En ja hoor, 10 minuten later kwam hij wijdbeens (en beslist niet als een André van Duijn) over het veld op ons afgestevend. Voor een donderpreek en een maximum straf? Welnee, zoals hij nou eenmaal was, vroeg hij heel beheerst wat het probleem was. Wij uitleggen en hij: jullie snappen natuurlijk wel dat dit niet ongestraft kan blijven. Dat leek een startsein voor het beginnen van onderhandeling. Uiteindelijk kwam de MUK met een fantastisch en opvoedkundig zeer verantwoord voorstel. Een, wat je nu zou noemen, taakstraf. Wij "moesten" bij het aankomende diner ter gelegenheid van, ik geloof, de jaarlijkse Franse dag, de entertainment verzorgen.
Wij aan de slag. En een lol dat we hadden bij het voorbereiden en repeteren. De rekwisieten van de toneelclub werden ondersteboven gehaald op zoek naar pruiken en andere geschikte attributen (dat mocht want de Muk was daar toch de baas van). We zouden namelijk optreden als Manfred Mann met de song "doadidi" live! en als een orkest een concertje (muziek weet ik niet meer) play-backen. De hoofdattractie daarbij was een zgn. Italiaanse excentrieke dirigent.Dus voor hem ook een langharige pruik. Dat was nodig, want die dirigent was ik en ik heb, anders dan veel anderen in die tijd, nooit lange haren gehad. Van mijn vader had ik nog een Italiaans riedeltje van radio italia in de oorlog, uitgezonden vanuit Londen. Zelf kende ik nog een riedeltje uit een Italiaanse vakantiereclame.en nog een paar Spaanse zinnetjes (een kniesoor....juist). Daarmee stelde ik dan zgn de orkestleden voor en legde ik het te spelen concert uit. Met een zgn Italiaans temperament durfde ik me tussen het publiek te begeven om nog eens, zo mogelijk nog heftiger, dezelfde riedeltjes de zaal in te slingeren.
De avond en de straf waren zeer geslaagd, En wij een jaar later ook !!!

Hoi Harry, ook via deze weg nog bedankt voor weer een mooi verhaal. Dat heeft "de Muk" wel heel diplomatiek opgelost! Entertainment geregeld, jullie blij en een kleine revolutie in de kiem gesmoord. Of het nieuws van die opstand ook de keuken heeft bereikt..? : )

O ja, "Franse dag": kun je dat nog kort toelichten?

als ik me goed herinner, was de franse dag tgv de verjaardag van rector oomen, die ook docent frans was. veel van de festiviteiten kan ik me niet herinneren. wel herinner ik me het oefenen van het franse "lang zal hij leven": chantons, chantons laetamine (wat dat latijn ertussen deed weet ik ook niet) , repetons repetons sans cesse, qu'il vive a jamais. en als iemand de -ss- van cesse als een -z- zong of en jamais ipv a jamais, spatte er vuur uit zijn ogen. chauvinistisch trots als we waren op onze goede talenopleiding zongen we ook in het latijn lang zal hij leven: vivat in aeternum 4x en sinterklaasliedjes op zn grieks: Δια δενδρών ησ ηληνησ (dia dendroon hès helènès= zie de maan schijnt door de bomen) en dan nog iets van φιλαντροπιβουσ (filantropiboes=moest iets zijn als weldoener, kindervriend). 1x hebben we conrector letsger met zijn fiat (waarmee hij later helaas verongelukt is) gefeliciteerd door een gedeelte uit het "onze vader": fiat voluntas tua est.

wil je even gefeliciteert corrigeren in gefeliciteerd (kan me die gout niet veroorloven ald gepensioneerd docent nederlands)

Ah oké, duidelijk. Had ik niet geraden! Ook hierover heb je nog veel details paraat zeg.. alsof het gisteren was : )

Het verhaal, de foto’s en de reacties zijn interessant en leuk om te lezen. Daarom nog een paar aanvullingen. Op foto 3( in de hoek van een lokaal) staat 3e van links Jozef Peters, een Damiaan. Ik kwam in 1964 in de 2e klas. Ik zat op het Damiaancollege. In dat jaar kwamen de 3 laagste klassen van het Damiaancollege voor het eerst naar Bernrode, met 2 oude bussen van de Mol uit Boxtel. De drie hoogste klassen gingen al 2 jaar eerder met de fiets naar Bernrode. Onze klasgenoot in klas 2, Denis Hendrickx, is nu de Abt van de Abdij van Berne in Heeswijk. Bij de leraren ontbreken nog pater Terlingen (wiskunde) ‘Pinoccio’ en pater de Kemp (Nederlands) ‘de Titus’ genoemd. Ik zag ze onlangs nog in goede gezondheid in de abdij. Verder hadden we pater Jacobs(frans), dhr. Sedee(biologie), dhr. van den Akker (frans), dhr. Steeghs(gr/latijn) en dhr. Coppens(conciërge).
Pater steenbrink is 1-1-2019 overleden. Hij was de beste leraar die ik ooit heb gehad. Samen met broeder Willibrord van Eyck, de amanuensis, maakte hij de natuurkunde-les begrijpelijk. Hij was conrector van 1964 tot 1981. Pater Oomen was rector van 1958 tot 1984. Samen vormden zij een zeer stabiele leiding van het gymnasium, in een tijd van ingrijpende maatschappelijke veranderingen. Toen Oomen besloot om uit te treden en te trouwen mocht hij toch nog een aantal jaren rector blijven tot zijn pensioen. Dit is door het schoolbestuur en de Abdij zeer wijs en begripvol opgelost. Ik heb zeer goede herinneringen aan deze schooltijd en aan de toewijding, waarmee veel paters iedere leerling aandacht gaven en tot een goed resultaat kwamen. Wanneer ik aan het Damiaancollege en aan Bernrode terugdenk voel ik dankbaarheid en respect. Ik ga ze niet aanmelden voor een heiligverklaring, want er waren, terugkijkend, ook wel een paar minpuntjes. Wat de toelating van dames betreft, enkele aanvullingen. In 1966 kwamen er voor het eerst 6 meisjes in de 1e klas, waaronder Thea Steenbergen, de zus van onze klasgenoot Jan Steenbergen, en mijn nichtje Jeanne van de Rijdt. Elena Beets kwam in 1968 in de 5e klas en Els Deuss kwam een paar maanden later. Voor de leraren, die alleen in de hoogste klassen les gaven, was dit ook weer nieuw en de meeste jongens van die leeftijd hadden nog op een lagere school gezeten met gescheiden klassen of een aparte school voor jongens en meisjes. Het is allemaal goed gegaan. Na 2 jaar hadden we ons diploma. In juni 2020 is het 50 jaar geleden. Tijd voor een reünie voor dat jaar. De abdij brouwt nu heerlijk bier! Wie tijd en zin heeft, stuur maar een mailtje.
Ad van Dijk

leuke aanvullingen ad.
kan me helaas jouw naam en gezicht niet herinneren. waarschijnlijk omdat 1. je een damiaan was en 2. een beta.
-oh ja, jozef peters
-van pinokkio idd ook wiskunde gehad (algebra). de meest verwoede roker van alle heren. bruine vingers en tanden.
- steenbrink wist idd zelfs aan potentiële alfa's de 2- en 4-taktmotor, de wankelmotor, het differentieel en de automatische koppeling uit te leggen, maar voor mij was mevrouw van den braak de beste (nederlands). weet jij trouwens antwoord op de vraag hierboven al ergens gesteld: waarom heette steenbrink de mona en had hij die naam al in rooi of kreeg hij die pas in heeswijk?
- v/d akker was kwajanneke.
-hadden we niet een sedee sr. en later jr.? de oude zei altijd: en dan kijken we eens even hierheen...en dan staat er in ons boek ;-).
-thea steenbergen idd zus van jan, maar ook van oudere broer piet die er ook had gezeten en er geslaagd is. goede, maar harde voetballer.
-ik denk vooral terug aan een plezierige tijd, een fantastische opleiding en redelijke opvoeders.

test, ik doe eerst even een test, want ik heb nu twee maal tekst ingevoerd maar kon het niet geplaatst krijgen en moest opnieuw beginnen.

Ad van Dijk, je hebt kennelijk nog contacten in de abdij want je geeft toch recente info en de data die je geeft zijn correct. Ik herinner me Steenbrink als een buitengewoon goede docent en een sterke en mooie persoonlijkheid met een open houding, Ik heb ook veel aan hem te danken. Ik hoop dat hij een gelukkig leven heeft gehad, hij leek me er wel het talent daarvoor te hebben. Sedee was een jonge enthousiaste man die op een moderne wijze les gaf. Hij geloofde ook niet in het maken van aantekeningen, hij had liever dat we goed en levendig luisterden. Hij kwam na de les met handouts die erg goed waren. Ik herinner me de boterzuur cyclus nog op een a-4 tje, een verademing. Ik herinner me dat Wiskunde werd gegeven door een jonge docent die in het dorp woonde. Tijdens het mondeling eindexamen probeerde hij me uit de wind te houden, maar de Leidse hoogleraar en ik babbelden er vrolijk op lods en lieten hem wat links liggen. Vooroordelen jegens vrouwen in de Wiskunde waren toen ook onder jonge mannen heel gewoon. Ik wist niet dat Oomen uiteindelijk getrouwd is, maar hij was samen met een paar andere heren behoorlijk vooruitstrevend, Ik herinner me Baeten wel, die moest ook niet veel van Rome hebben. Een reunie na vijftig jaar, ik heb er geen behoefte aan. Er is zoveel voorbij. Ik wil liever die herinnering heel houden en er geen nieuwe dimensie aan toe voegen. Maar mogelijk dat ik eens langs ga in Heeswijk Dinther, gewoon om het nu eens te proeven. Is dat bier daar te koop?

Reactie op Ad van Dijk, met Denis Hendrickx die nu abt zou zijn heb ik nog samen met Harry van Erp in 1967 de Vierdaagse van Nijmegen gelopen. Helaas is hij toen uitgevallen door blaren. Groet, Wim Janssen.

voor ad en wim: dennis hoorde toch bij de zgn. gamma's de filosofische, religieuze tak. woonde en studeerde tijdens en/of na ons in een woongemeenschap met wim manders, soort noviciaat ter voorbereiding op broeder- of priesterschap. dennis werd de platkop of de platte genoemd.
voor elena: heb inmiddels 3 reünies meegemaakt. laatste bij 125 jaar in 2011. was steeds leuk, gezellig en interessant hoor !! oomen was getrouwd met juffrouw vos, die was, zijn secretaresse en een soort gouvernante/moeder voor de internen van de laagste klassen. meneer dekkers, ook norbertijn, leraar duits, bijnaam boris, is later ook getrouwd en broeren, norbertijn, leraar engels, maar dat weet ik niet zeker. ja, dat heet nu inderdaad vooruitstrevend.

Beste Elena, ik kom inderdaad regelmatig op de abdij.
Op ‘ Berneabdijbier.nl ‘ vind je alles over dit bier. Je moet er wel even voor naar Heeswijk komen. Op ‘ Abdijvanberne.nl ‘ vind je alles over de abdij. Ik begrijp je bezwaren tegen een reünie, maar we kunnen natuurlijk wel gezellig bij een glaasje abdijbier onze goede herinneringen vergulden en hiaten aanvullen, zeker wanneer je je soms af vraagt, hoe het sommigen vergaan is. Voor Harry: Frans Steenbrink had een ondoorgrondelijke glimlach. Bij meer plezier werd dit een brede glimlach. Uitbundig lachen met geluid deed hij zelden. Daarom deed hij denken aan de ’Mona Lisa’ van Leonardo da Vinci. Volgens mij kreeg hij die naam in Heeswijk. Dhr. T.A. Sedee (sr) gaf les van 1961 tot 1967 en dhr. T.A. Sedee (jr) gaf les van 1965 tot 1970. Voor Wim: Je noemde Harry van Erp. Die familie ken ik goed. Harry ging studeren aan de HAS. Hij verbleef voor een stage in Afrika in de buurt van zijn heeroom, die daar in de missie werkte. Hier overleed Harry veel te jong bij een motorongeluk. Tot slot: Niet alle wetenswaardigheden zijn interessant voor dit forum. Mijn e-mail is: a.vandijk00@chello.nl.

welke wetenswaardigheden bedoel je, ad? ik heb daar thijs, initiator van dit forum, niet over gehoord. de titel is overigens "internaat .....". (ook uitgangspunt van thijs). veel van de reacties zijn "buiten-internaats" maar wat mij betreft hoogst interessant.
abdijbiertje komen proeven lijkt me wel wat, ook idd met uitwisselingen etc. zoals jij beschrijft.

Mooi om al deze nieuwe reacties te lezen, bedankt allemaal!

@Ad: welkom en je aanvullingen op de pagina/foto's zijn genoteerd. Ga ik naar kijken. Trouwens dat abdijbier heb ik mij al eens goed laten smaken, ik geloof de dubbel, inderdaad een aanrader : ) Goed om te horen dat er ook een reünie in de planning staat. Als we daarbij kunnen helpen door achter de schermen contact te leggen dan horen we het graag. (Mailen kan naar info@bhic.nl en dan komt het vanzelf bij mij terecht)

De laatste reactie is alweer van eind januari. Ondertussen dreigt het corona virus mijn voornemens te doorkruisen voor een herdenking na 50 jaar.
Mijn diploma is op woensdag 27 mei 1970 voorzien van een aantal handtekeningen, die veel leuke herinneringen naar boven brengen. Ik heb daarom woensdag 27 mei 2020 vrij gehouden voor een feestelijke middag in Heeswijk.
Ik ben nog niet met pensioen maar de omstandigheden hebben mij de tijd gegeven nog eens in de historie te duiken.
Pater Leo van de Westelaken, klassieke talen,(bijnaam: ‘de Zjoe’) was geboren in 19 10. Hij was leraar klassieke talen van 1934 tot 1936 en van 1942 tot 1975, dus tot zijn pensioen. In 1958 werd hij enige tijd vervangen, zodat hij in Nijmegen zijn doctoraal examen kon doen en zijn eerstegraads bevoegdheid kon halen. Wanneer je op 48 jarige leeftijd nog terug gaat naar de collegebanken heb je toch wel wat motivatie nodig. Ik dacht nog wel eens aan hem toen ik met bovengenoemd diploma in 1992, ik was 41, werd ingeloot voor de studie tandheelkunde in Nijmegen. Dit was een leuke en leerzame tijd. Voldoende redenen voor een moment van herdenking op 27 mei.

Bij toeval kwam ik tegen. Leuk om namen van toen weer tegen te komen. Ik kan me nog goed herinneren dat Helena en ik zijn opgetreden voor de radio. Helemaal naar Hilversum. Het programma heette poëzie op punten. Ik heb nog ergens een opname liggen.

Ah, je maakt ons wel nieuwsgierig Johan! Als je die opnames vindt, wil je die dan contact met ons opnemen via info@bhic.nl?

Dank alvast!

Het ging om een wedstrijd tussen gymnasia uit Nederland tegen gymnasia in België. Wij moesten tegen een gymnasium uit Heist op den Berg. Het gedicht van Helena ging over een Zeemeermin. Ik moest ter plekke een komisch gedicht maken over het eindexamen en later voordragen. Er deden nog 2 of 3 anderen mee. Volgens mij uit de Damianenhoek. Het was dacht ik in 1969. Ik zal het bandje zoeken. Het staat op een cassettebandje. Ik heb niet meer gat apparatuur om het af te spelen.
Johan

Oké duidelijk, Johan, trek maar even aan de bel als je het bandje hebt gevonden... Het moet best spannend zijn geweest om deel te nemen aan zo'n wedstrijd, lijkt me. Staat het je nog bij of je zenuwachtig was?

Hallo Johan,
Ik herinner me dat Martin Jansen me dat gedicht gaf dat ik moest declameren. Het bleek dat hij het fout had overgeschreven en er zijn eigen draai aan had gegeven. Ha ha, het werd niet gewaardeerd door de juri. Mij kon dat niets schelen, want het was toch een stom gedicht. Ik vond dat gedoe toch allemaal flauwe kul. Ik had me ook niet opgegeven, het werd me min of meer opgedrongen. Maar ja, het was weer eens wat anders he.

Hoi Elena,
Dat is een tijd geleden. Nooit geweten dat Martin Jansen er een rol in had. Ik dacht dat alles onder leiding van mevrouw van de Braak stond. Ik heb zelf van het gebeuren in Hilversum weinig meegekregen. Meteen bij aankomst kreeg ik een donker hok toegewezen om daar een gedicht te schrijven en later voor te dragen. Ik zal proberen de opname te digitaliseren. Dan kun je nog eens terugluisteren.

Hoewel ik er zelf maar één jaartje op heb gezeten (63/64), herinner ik me Harry Reintjes nog wel als klasgenoot en kameraad. Veel herinneringen zijn vervaagd, maar de wiskundelessen van Terlingen waren voor mij de inspiratie om ook dat vak in te gaan.
Afgelopen week reed ik toevallig nog langs Heeten (bij Raalte) en heb ik mijn vrouw het trieste verhaal verteld over het overlijden van Hennie Holtmaat tijdens een zwemuitje in de kampweek van de 'Pontonniers'.

ja, dat was zeer triest met hennie. we waren "gelegerd"in de bossen bij udenhout en gingen zwemmen in het plaatselijke zwembad.in datzelfde of iig in een van dezelfde jarenwas er nog een sterfgeval: de jongere broer van "de wammes" (familienaam weet ik niet meer). hij stierf in zijn chambrette, naast de mijne. ik moest de pogingen tot reanimatie mee aanhoren. het hart werd gezegd. gebeurtenissen die je je leven niet vergeet.
jouw broer was toch vaandrig bij de pontonniers? die was klasgenoot van mijn oudste broer. volgens mij zijn we nog eens bij jullie thuis in eindhoven geweest. bezuidenhoutseweg? schutterbosch?
nee, mij heeft geen enkele wiskundeles geinspireerd, hoewel ik toch met een 7 voor algebra geslaagd ben als alfa.

Ik was het schooljaar 68/69 intern. Ik was daar klasgenootje van o.a. Jan Wijnand Brenninkmeijer. Vanwege omstandigheden moest ik van deze school af maar heb deze periode als zeer prettig ervaren. Met name de muziek leraar wiens naam ik niet meer weet. De Nederlandse lessen van pater Titus hebben een enorme indruk op me maakt en moet nog vaak aan hem denken. Kortweg een geweldige tijd

De broer van “Wammes” ofwel Wim Harmsen was Godfried. Ik ben bij het verdrinken van Hennie geweest en met Wim was ik bevriend. Hij woonde in Heesch. Ik was ook bij de pontoniers.

Vandaag ontdekte ik deze site voor het eerst, net nu ik op bezoek zit te wachten van de vrouw van mijn helaas veel te vroeg overleden klasgenoot en boezemvriend Hein van Tuijl. Wij waren van de lichting 1953-1959, waarschijnlijk de beste die ooit het gymnasium bevolkte. Ik heb nog gefigureerd in de uiterst succesvolle opera Joseph, die we in ‘55 opvoerden onder regie van rector Vic van Sinnen, een weergaloze belevenis (heeft er nog iemand in de wereld beeld- of geluudsmateriaal hiervan???). Het was een tijd om nooit te vergeten en toen (hobby-cabaretier) in 1986 zeven avonden een solovoorstelling in een uitverkocht theater deed, zei een aanwezige oud-klasgenoot: “dit had je nooit gekund als je niet in Heeswijk gezeten had!” En gelijk had ie! Dankbare herinneringen aan docenten als Van de Westelaken (hij vooral!), De Kemp, de Kamp, de Poem (zijn echte naam weet ik niet meer, en in het examenkandidaten ‘lekenleraar’ Cox, die wij vanwege zijn fantastische precisie See Oo Iks noemden, de man aan wie ik mijn diploma te danken heb. Ik kan nog dagenlang doorgaan, het blijven mooie gedachten aan de tijd, dat plassen ‘pieten’ en poepen ‘jannen’ heette en Piet Huijkeshoven op het toilet schreef: In deze eenkennige cel, braakt men worsten zonder vel.

Beste Bert, Bedankt voor het delen van je goede herinneringen. Mooi dat je hier je liefde voor het podium hebt ontdekt. Die graffiti op de wc is wel erg goed bedacht. Heeft Piet daar ooit straf voor gekregen of hebben de Norbertijnen nooit iets doorgehad?

Nou Mick, ze hebben het nooit ontdekt. Er dreigde van alles, maar solidair waren we. Ik herinner me 1958, WK voetbal: dat betekende voor ons als Rhetorica op zondagavond bij de vrije wandeling (wij mochten zonder surveillant) naar Dinther rennen, daar stond bij een TV-zaak een beeldbuis in de etalage. We werden betrapt, kregen zondagse strafexpeditie, waaraan ook degenen, die niet meegewandeld hadden, deelnamen. Dat was nog in de tijd van Ad Oomen, die tot rector werd benoemd op 1 juli 1958, mijn verjaardag. Hij was zo goed geluimd, dat hij me onmiddellijk toestemming gaf, die dag Groot Bezoek te ontvangen buiten het normale quotum van tweemaal per trimester. En dan ging je met je ouders naar café Piet Veeg. Jaren later werkte ik op een school en daar overleed mijn collega Frans, naar later bleek een studiegenote van Ad Oomen. Ik heb hem toen in mijn auto meegenomen en dat voelde heel bijzonder. Ik sta soms wel verbaasd, over wat in de jaren zestig allemaal mocht, wat wij niet mochten. Wat een tijd!

Goh, Bert, leuk om jou op dit forum tegen te komen. Ik was van een iets latere lichting, 1956 tot 1964. Wij keken dus naar jullie op, maar wij kwamen wel uit dezelfde regio, Helmond en Lierop, dus dat gaf ook een zekere binding. Ik schrok wel van de melding dat Hein van Tuijl overleden is. Ik ben tegelijk met Frans van Tuijl op school gekomen. Ook ik bewaar nog prettige herinneringen aan die tijd. En ik zeg altijd dat ik mijn gymnasiumdiploma te danken heb aan het feit dat ik daar op kostschool heb gezeten. Een Norbertijn zat er voor mij niet in, maar ik volg nog altijd met belangstelling het wel en wee van de abdij.
In dit verband is het wellicht goed om te melden dat in 2021 herdacht wordt dat de orde van de Norbertijnen 900 jaar geleden is gesticht. Dat wordt natuurlijk gevierd. In dit kader is 7 december 2020 een Stichting opgericht, genaamd "Vrienden van de Abdij van Berne". Ik mag voorzitter zijn van deze stichting. De komende tijd zullen wij meer in de publiciteit treden om te pogen extra financiële middelen te genereren voor de Abdij, zodat zij hun goede en nuttige werk ook in de toekomst kunnen voortzetten. Ook oud-studenten van het gymnasium zijn natuurlijk van harte uitgenodigd om betrokken te worden bij dit jubileumjaar van de Norbertijnen.
Jan Hendrikx

Zat wat te googlen. Foto 2, klas 5a Op de foto naast Jan van Berkel en Guus de Laat staat Jozef Peters. Kwam uit Venlo, vn zijn broer, die ik spraak bij de presentatie van het boek "Domweg gelukkig" vernam ik dat hij was overleden. Veel met hem opgetrokken. Mijn achternaam is niet goed gespeld. Ik ben van de arme tak. Mooie tijd.

Hallo Willem, bedankt voor je reactie. Zijn er nog bepaalde lessen, buitenschoolse activiteiten of docenten die het in het bijzonder een mooie tijd voor jou maakten? (Je achternaam in het bijschrift heb ik aangepast.)

Ja zeker. De man, die als leraar erg veel indruk op mij maakte was Stef Bugter. Wat een klasbak was dat. Hij maakte zo veel indruk op ons dat wij zelfs bereid waren om in zijn tuin het gras te maaien. En Steenbrink natuurlijk. En de eerste meisjes natuurlijk. Bij mij is de naam Kristien van de Boom ( ik hoop dat ik het goed schrijf) altijd blijven hangen, Bij de akte 'loop naar de pomp" was er naast een cabaretvoorstelling ook een soort fancy fair, waarin zij achter op het toneel met een glazen bol de rol van waarzegster had.
Ik was ( en ben nog steeds) een Damiaan, we kwamen met het hopbelleke, en kregen tussen de middag vanuit een grote rieten mand, broodjes met pindakaas, jam of spijs uitgedeeld. Een lekkernij, die wij tegen alternatieven, met anderen en hun jaloerse blikken uitwisselden. Daar zaten ook , laat ik maar zeggen, genotsmiddelen bij.
Ik herinner mij de Janus en ook de schoolsecretaresse. Heerlijke roddelverhalen. De foto van klas 5a, waarin ik in een geïnteresseerde houding op de eerste rij zit, heb ik ook nog en heel lang in een stapeltje op mijn bureau gelegen.
Ik herinneren bij de slaapverwekkende monotone geschiedenislessen van de Muk. Een opstel, dat ik in de les van mevrouw van Braak had gemaakt met als titel: 'mijn toekomst is gemaakt" werd beoordeeld met een 9 en bewaar ik nog steeds. Het verhaal is redelijk uitgekomen, maar in plaats van een wereldbekende wereldreiziger, ben ik nu een eerzame( let op niet eenzame !) opa, wonend in de Achterhoek. En binnenkort beginnend aan mijn tweeënzeventigste levensjaar, kan ik zeggen dat ik een mooi leven heb gehad, al bijna 50 jaar getrouwd, 3 kinderen en 6 kleinkinderen heb en dat de basis daarvoor gelegd is in de zestiger jaren in Rooi en Heeswijk.

Mooie herinneringen Willem en leuk dat je dat opstel nog hebt. 'Mijn toekomst ligt vast' - waarom die titel eigenlijk vroeg ik me nog af? Stef Bugter werd ook in een andere reactie genoemd zag ik, wat maakte hem nou zo'n 'klasbak' zoals jij het zo mooi zegt? Leerde je hem ook in het kader van het toneel / cabaret / fancy fairs (zeg maar die hele culturele vorming) kennen?

Kwam de site tegen omdat ik iemand een foto van het internaat wilde laten zien. Leuk, en een feest van herkenning!
Ik ben van de generatie net na de klas/lichting die hier veel wordt beschreven. Kwam in 1966 naar de Voorbereidende Klas (VK) en heb in 1973 eindexamen gedaan. Het internaat was toen al opgeheven (in 1972), maar de allerlaatste groep kreeg onderdak her en der in het dorp. Ik herken nog diverse namen, met name op de voetbalfoto, omdat ik als broekie wel eens mee mocht doen (ik kon een aardig balletje trappen) :-)

Ik kan/zal nog wel wat verhalen/herinneringen delen.
Groet, Walter van Hulst.

Hallo Walter en welkom. Leuk dat je nog meer verhalen gaat delen! Mocht je nog foto's hebben dan laat maar weten, die plaatsen wij er dan meteen bij. Alles over het einde van het internaat en wat ervoor in de plaats kwam, die laatste groep internen, is natuurlijk al heel interessant. Graag tot ziens.

Over bijnamen. We hadden natuurlijk Titus (de Kemp), de leraar Nederlands die bekend stond om zijn passievolle manier van voorlezen/voordragen - declameren heette dat op het gym natuurlijk. En toen kwam mevr. Van de Braak als docente Nederlands - ze kreeg al snel de bijnaam Tita (tevens een ode aan haar weldadige voorhang) ;-)

Eerder werd hier de Mona al genoemd, pater Steenbrink, inderdaad een kei van een docent. Met zijn compaan broeder Willibrord van Eyck, de amanuensis. Hij droeg de bijnaam 'Pieleke', omdat hij altijd aan het 'pielen' was - aan het knutselen en frutselen om weer een fantatstische natuurkundeproef in elkaar te zetten.
De Mona stond bij ons beta's bekend om zijn gevleugelde uitroep: "Steek je hand op - degene die nu NIET aan een Rode Aap denkt". We hebben als klas na ons eindexamen stad en land afgereisd om een zo groot mogelijke rode aap te vinden als afscheidscadeau aan hem.

Over bijnamen kwam ik een leuk stukje tegen in het Brabants Dagblad, ter gelegenheid van een grote reunie vanwege de opening van de nieuwe school in 2008. Door een grote verbouwing werd het voornalige internaat in zijn geheel bij de school betrokken - de slaapzolder aan de voorkant is omgetoverd in klaslokalen. Het artikeltje is van de hand van Wim van der Louw, journalist (net als ik) en ongeveer gelijktijdig met mij Bernrode-ganger. Als ik me goed herinner was hij een extren, uit Schijndel.

https://www.bd.nl/den-bosch-vught/bijnaam-was-hooguit-milde-plagerij~ae…

Ik meen te herinneren dat er een pater Godschalk was die Windei werd genoemd en meneer Thijssen heette Pietje. Hij was op een gegeven moment begeleider van internen die naar de MULO in Schijndel gingen.

@Walter: mooie bijdragen! Dit zal allemaal heel herkenbaar zijn voor oud-leerlingen uit die tijd. Ik twijfel er niet aan dat die jullie die grote rode aap hebben gevonden : ) Dank ook voor de link naar het BD artikel. Leuk dat daarin ook aandacht wordt geschonken aan het fenomeen "bijnaam" in het algemeen.
Zo viel mij dit citaat op: "De bijnaam was voor ons een middel om ons te verweren tegen het onbegrijpelijke dat aan die mysterieuze mannen kleefde. We reduceerden hun gewichtigheid tot aardse proporties. Geen van de bijnamen was een scheldnaam."

@Wim: waar kwam die bijnaam 'windei' vandaan? Bij "Pietje" kan ik mij nog wat voorstellen, tenminste ik neem aan dat het dus Piet Thijssen was?

Klopt Thijs. Zoals de Muk was van de cultuur (toneel) was Pietje Thijssen van de sport.
Hier nog een zeer persoonlijk anekdotetje van mij.
Zoals in mijn hele schoolcarrière had ik het in de retorica (6de klas) ook niet zo op studeren, voor het eindexamen vertrouwend op mijn “vertaaltalent” zowel voor de klassieke als de moderne talen. Straks wordt duidelijk hoe duur me dat bijna te staan kwam.
Wij mochten individueel in onze boeken duiken i.p.v. in de studiezaal, maar ik dook liever onder in de recreatiezaal om te gaan rikken of toepen en mijn schaarse zakgeld aan te vullen (of te verspelen ;-( ). Ook het voetbalveld of de gymzaal waren een optie. Met vaste rikmaatjes Gerritje van Schaijk (helaas al vroeg overleden en met wiens zus ik ooit verkering had) en Wim van de Ho(o?)ve waren we steevast te vinden in de recreatiezaal van syntaxis en poësis, waar dan voornamelijk (tegen mijn zin als Beatlesfan) “I can get no…” gedraaid werd. Ook wist ik dan af en toe van de “rijkeren” een sigaret los te peuteren, zodat me niet al mijn zakgeld door de vingers glipte.
Dan de consequentie van al dat getoep, gerik en niet-gestudeer en mijn hoogmoed m.b.t. mijn “vertaaltalent”. Natuurlijk lukte het examen geschiedenis niet: 4. Algebra: 7 (netjes voor een alfa). Alle talen (incl Nederlands) schriftelijk gingen prima, maar toen……… Vergilius mondeling……: 5. In totaal 1 punt te weinig. Na mijn laatste mondeling examen kwam ik thuis in Veghel en mijn ouders vertelden me als de wiedeweerga terug te gaan naar Heeswijk. Rector Oomen had gebeld: versneld herexamen. Stef Bugter had de gecommiteerden ervan overtuigd dat ik beter kon.
Geslaagd!!!!

Ik weet niet waarom meneer Godschalk zo genoemd werd. Ik heb het uit overlevering. Het was een aardige man. Hij was ook aalmoezenier van de pontoniers, voor zo ver ik weet.