Onderdeel van dit klooster is een vleugel van het middeleeuwse klooster Ten Hage, dat werd gesticht in het kasteel dat Jan van Schoonvorst in 1419 had geschonken aan kanunniken die leefden volgens de regel van de H. Augustinus. Het klooster Mariënhage met kerk zou een onstuimige toekomst krijgen.
In 1542 betaalde men een brandschatting aan Maarten van Rossum. In 1545 werd een ketterij onder de kloosterlingen bestraft. Tijdens de Tachtigjarige Oorlog wisselde het klooster meermalen van eigenaar en in 1581 staken terugtrekkende staatse troepen het klooster in brand.
Van 1420 tot ongeveer 1680 woonden hier de Reguliere Kanunniken van Sint Augustinus, die aangesloten waren bij de Congregatie van Windesheim. Na de troebelen van de godsdienstoorlogen met verwoestingen door Spaanse en staatse troepen trokken de kanunniken naar Weert, waar enkelen al met een nieuwe stichting waren begonnen. Wat van het klooster in Eindhoven nog overeind stond kwam in handen van leken, die er een garenmagazijn in vestigden.
In de achttiende eeuw heeft het gebouw dienst gedaan als verblijf van de rentmeester van de Prins van Oranje als heer van Eindhoven. Later kwam het in particulier bezit. Daar kwam een einde aan toen op 29 december 1892 twee Eindhovense kooplieden, Leonardus Raaymakers en Henricus Smits compareerden met pater Bernardus van Eert OSA voor notaris W. van Waterschoot van der Gracht in Amsterdam. Deze regelde de verkoop van de gebouwen en gronden langs de rivier de Dommel aan de Sint Augustinusstichting, gevestigd te Utrecht.
De augustijnen volgden de augustijner koorheren na twee eeuwen op. Sinds 1891 is de vijftiende-eeuwse vleugel een onderdeel van het klooster Mariënhage. Een vleugel uit 1935 is in 1987 gerestaureerd.
Bron: Jan Smits, Vademecum van religieuzen en hun kloosters in Noord-Brabant. Alphen a/d Maas, 2010
Reactie toevoegen