Dat gebeurde door toedoen van de karmelieten en van gravin Madeleine van den Bergh de Cusance.
De bouw van het nieuwe klooster begon in 1682 met de oostvleugel, de zuidvleugel en de kapel, die in 1709 inwendig verbouwd werden.
In 1720 volgde een uitbreiding met een noordvleugel en een westvleugel. Tussen 1732 en 1734 werd de oudste kern, Elzendaal, vervangen door een pensionaatsgebouw, dat in 1842 weer gesloopt werd.In 1898 kwam daarvoor een nieuwe vleugel in de plaats, waarmee de laatste resten van het oude Elzendaal waren verdwenen.
In 1812 vertrokken de zusters uit hun klooster en gingen ze bij burgers wonen. Twee jaar later keerden ze weer terug. om na ruim drie eeuwen het klooster definitief te verlaten in 1975. Ze betrokken toen het voormalige noviciaatsgebouw van de Karmelieten aan het Kerkpad, in 1994 verhuisden ze naar kloosterverzorgingshuis Sint Anna aan de
Veerstraat. Het voormalige klooster Elzendaal is in 2001 geheel gerestaureerd. Het werd daarna in gebruik genomen als conferentieoord.
Het bakstenen gebouw telt vier vleugels rond een kloostergang. Het is opgetrokken in een barokstijl. De vleugel aan de voorzijde werd in 1682 uitgebouwd met verschillende poortopeningen. De bakstenen gevels hebben een schilderachtige sfeer door de versieringen.
De kapel heeft een gestucadoord tongewelf. Het houten gemarmerde altaarretabel dateert uit 1786. De houten bovengalerij met eenvoudige koorbanken voor de zusters stamt uit 1729.
In de kloostergang staat een houten altaarretabel uit de zeventiende eeuw. De tuinen van Elzendaal zijn onder architectuur aangelegd en bieden een zeer uiteenlopend landschap: beslotenheid afgewisseld met openheid, groen in allerlei variaties, een zomerse kleurenpracht, fruitbomen en een bostuin.
Bron: Jan Smits, Vademecum van religieuzen en hun kloosters in Noord-Brabant. Alphen a/d Maas, 2010.
Reactie toevoegen