Dit nieuwe dochterhuis van de Maastrichtse congregatie leidde echter economisch een moeizaam bestaan, en zelfs zo moeizaam, dat het Moederhuis de Sittardse stichting al na enkele jaren weer dreigde op te heffen. Daar wilde men in Sittard echter niets van horen. De deken van Sittard schakelde de bisschop van Roermond in. Mgr. Paredis sprak vervolgens als een ware kerkvorst: “het is mijn wens, dat de zusters in Sittard blijven en voortgaan in nomine Domini”. En daarmee was het pleit beslecht: de zusters bleven.

Wel werd besloten om van de Sittardse stichting een nieuwe congregatie te maken, onder toezicht van de bisschop. Op 18 juni 1862 was het zover: de “Congregatie van de Zusters van de Christelijke Liefde, Dochters van het Kostbaar Bloed van onze Heer Jezus Christus” of ook wel Filiae Pretiosissimi Sanguinis (fps) zag het licht. Hun regel namen ze van de Maastrichtse zusters over en ‘zuster Seraphine’ werd ‘moeder Seraphine’, overste van de nieuwe congregatie. Een jaar na haar dood in 1876, werd het moederhuis verplaatst naar Koningsbosch bij Echt.

In 1890 werden de constituties herschreven en in 1903 werden die door Paus Leo XIII goedgekeurd en kreeg de congregatie het predikaat “pauselijk”. In 1947 werden de constituties opnieuw herzien en werd de naam van de congregatie ingekort tot “Congregatie van de Liefdezusters van het Kostbaar Bloed”. De zusters praktiseren een bijzondere verering van het Kostbaar Bloed en wijden zich daarnaast aan de opvoeding van meisjes via diverse soorten scholen, de verzorging van ouderen en de wijkverpleging.

In 1933 aanvaardden de zusters een missie-opdracht op Midden-Java in het toenmalige Nederlandsch Indië, waar ze zich bezig gingen houden met onderwijs en ziekenverpleging. Zij zetten daar ook een opleiding voor inheemse kandidaat-zusters op. En vanaf 1957 waren er ook zusters actief in Afrika, in het apostolisch-vicariaat Ngozi in Burundi.

In 1935 had de congregatie acht huizen, waarvan twee in Noord-Brabant: een klooster in Deursen-Dennenburg en het klooster en Sint-Elisabethgesticht in Goirle. Buiten Noord-Brabant waren er naast de Limburgse vestigingen in Koningsbosch en Sittard nog huizen in Abcoude, Hengelo en Vinkeveen.

Buiten Nederland waren er vestigingen in Duitsland (Waldfeucht, Hennef, Broichweiden, Freiburg en Rippoldsau) en in de missie op Java, Sumba en Timor en in Burundi.

Foto‘s
Zuster Seraphine Spickerman in habijt. Bron: Katholiek Documentatie Centrum, fotonr. 2B01710.
Goirle,  vier liefdezusters van het Kostbaar Bloed bij de eeuwige professie van zuster Theodora Couwenberg op 17 augustus 1937. Bron: Regionaal Archief Tilburg, fotonr. 045965.
Goirle, twee Liefdezusters van het Kostbaar Bloed, 1930. Bron: Regionaal Archief Tilburg, fotonr. 045908.

Bronnen
Jan Smits, Vademecum van religieuzen en hun kloosters in Noord-Brabant. Alphen a/d Maas, 2010.
Website Gemmakapel Sittard.
Repertorium van Nederlandse zendings- en missie-archieven 1800-1960, lemma Liefdezusters van het Kostbaar Bloed.