De oorspronkelijke stichting ontwikkelde zich tot vier van elkaar onafhankelijke congregaties, die hun moederhuizen
hadden in Nancy, Praag, Treibnitz en Trier. Vandaar dat we in Nederland ook de benamingen tegenkomen van “Zusters van Trier” en “Zusters van Nancy”.
Onder invloed van de antiklerikale stemming in Duitsland, de zogenaamde Kulturkampf, kwam in 1875 de congregatie van Trier ook naar Nederland. Ze had haar noviciaat in ‘s-Hertogenbosch en was als Stichting Carolus gevestigd in de Jan Heinsstraat. De Zusters van Nancy kwamen op hun beurt in Budel terecht. In 1971 verenigden de verschillende congregaties zich in één federatie.
De zusters streefden ernaar alle werken van christelijke barmhartigheid en onderwijs uit te oefenen. Daaronder viel het verzachten van geestelijke en lichamelijke nood, zorg voor voogdijkinderen, verpleging van zieken, zorg voor bejaarden, het werk van de Vincentiusverenigingen, werk in ziekenhuisbibliotheken en gevangenissen, het gastvrijheid bieden aan katholieke jongeren en religieuze groeperingen, en incidenteel vrijwilligerswerk bij het Rode Kruis.
Je vindt de congregatie vooral in Noord-Brabant terug (negen kloosters tegen één in de rest van Nederland): Beugen (klooster Mariahof); Budel-Dorplein (De Cantine); ’s-Hertogenbosch (klooster in het Sint Carolusziekenhuis, klooster in het Groot Ziekengasthuis, Carolusklooster Hervensebaan); Sint-Oedenrode (Huize De Kolk); Oeffelt (Sint Jozefgesticht); Uden (klooster in Sint Jansgesticht en klooster Carolushof 51).
Buiten Noord-Brabant was er het klooster Mariëndaal in Groesbeek. Buiten Nederland hebben de zusters zich in de loop der tijden over heel Europa verspreid, en uiteindelijk vinden we ze tot in het Verre Oosten terug.
Bronnen
- J. Smits, Vademecum van religieuzen en hun kloosters in Noord-Brabant. Alphen a/d Maas, 2010.
- Website Barmhartige Zusters
Reactie toevoegen