De woontoren van kasteel Onsenoort werd eind veertiende eeuw gebouwd op of bij de plaats van een in 1372 verwoest kasteel. Deze toren is, vermoedelijk in de tweede helft van de vijftiende eeuw, met een verdieping verhoogd en de kelder is overwelfd.
In 1910 verhoogde de Bossche architect J. Dony de toren met een verdieping en vernieuwde hij het dak. Dony bouwde in 1910 ook het juvenaat en de Bernarduskapel, in neogotische stijl.
Toen de abt in 1918 naar Frankrijk terugkeerde, zorgden de inmiddels ingetreden Nederlandse monniken ervoor dat het convent kon blijven bestaan. Abt Janssens maakte Onsenoort zelfstandig. In 1929 werd het een priorij. In 1935 bouwde architect Van Dael het nieuwe hoofdgebouw op de plaats van het oude kasteel. In 1936 kreeg het klooster de naam Mariënkroon en op 24 juli 1957 de abdijstatus.
In 1944 vond een deel van de Nieuwkuijkse bevolking een toevluchtsoord in het klooster. Terwijl de bevrijding in volle gang was, werd er op 28 oktober zelfs een meisje geboren in de kapel!
In de jaren 1940 tot 1970 kende de abdij een sterke groei. De contemplatieve kloostergemeenschap veranderde na 1970. De leefwijze volgens Sint Benedictus maakte plaats voor het doel ‘Christus te zijn onder de mensen’.
Maar de belangstelling voor het leven als monnik nam af. Bisschop Hurkmans bracht abt Hopstaken en zijn zes medebroeders in contact met de Italiaanse Focolarebeweging. Deze organisatie zet de functie van Mariënkroon voort. Geleidelijk werden de gebouwen en de kapel aan Focolare overgedragen, de laatste in 2014.
Naast haar functie als stiltecentrum biedt de abdij ook plaats aan lokale cultuur, zoals de stichting Honsoirde.
In 1993 werd de toren inwendig geheel gerestaureerd, in 2003 de buitenzijde. De Bernarduskapel en het rustaltaar zijn inmiddels uit de tuin van het klooster verdwenen. Alleen een heuveltje herinnert nog aan de plaats, waar de kapel stond.
Foto's: BHIC / Frans van de Pol, 2012
Reactie toevoegen