Vroeger werden vanuit de hele omgeving meisjes naar dit pensionaat gestuurd om er bij de zusters in de leer te gaan. Omdat zij van ver kwamen was kost en inwoning ook nodig. Dat betekende dus wel een aantal jaren van afzondering. Want je had wel vakantie, maar voor het overige speelde je leven zich af in het enorme klooster- en scholencomplex. De oud-internen, maar ook de ‘externen’ die er naar school gingen (degenen die gewoon thuis bleven wonen), herinneren zich vast nog wel het Angelusklokje in het torentje op het dak, dat dagelijks om twaalf uur luidde.
Op het pensionaat kreeg je routine en discipline aangeleerd. En werkelijk alles deed je samen. Zoals slapen op de zaal. De internen hadden op die slaapzaal nog enigszins privacy, dankzij de slaapcabine's inclusief nacht- en kleerkastje. En zodra het tijd was om op te staan, was het met z'n allen naar de koud-waterkraan om te wassen. De oud-leerlingen zullen zich misschien nog de geborduurde handdoeken herinneringen, waar ‘Goede Morgen’ op stond. Wat de interne ook samen deden was het bidden in de kapel in de vroege morgen en vervolgens het eten in de refter, waarna iedereen zich door de lange gangen naar de klaslokale begaf. Daar kregen zij, naast de gebruikelijke vakken, bijvoorbeeld ook les in strijken, naaien en andere handwerken.
En dat alles onder het toeziend oog van de zuster en in het teken van een goede godsdienstige opvoeding natuurlijk. Zuster Benigna was een van de zusters die vroeger de leiding had over de huishoudschool. Op de foto zien we nog een flink aantal andere zusters en ook een paar priesters, die jij misschien wel als docent hebt gehad.
Pensionaat Sint Joseph heeft bestaan van 1921 tot in het begin van de jaren '70, toen de zusters naar de Kloosterdreef verhuisden.
Heb jij nog bij de zusters op kostschool gezeten? Reageer dan hieronder, deel je herinneringen en vul deze pagina aan! Ook is het BHIC op zoek naar foto's. Stuur ze naar info@bhic.nl, wij voegen ze dan hier toe.
Reactie toevoegen