In Steyl, een dorpje ten zuiden van Venlo, kon hij dankzij giften de voormalige herberg van de familie Ronck kopen. Op 8 september 1875 werd in Steyl het eerste Duits-Nederlandse missiehuis "St. Michaël" van het Gezelschap van het Goddelijk Woord (S.V.D.: Societas Verbi Divini) geopend.
Het aantal studenten groeide zeer snel. Dit kwam deels door de publikaties van de hand van Janssen, deels door een vernieuwend initiatief van hem: het houden van retraites. Op 5 oktober 2003 is pater Arnold Janssen door paus Johannes Paulus II heilig verklaard.
Missiezusters
Omdat zowel mannen als vrouwen naar het missiehuis kwamen, kon het niet uitblijven dat er een aparte congregatie van missiezusters zou komen. Arnold kocht voor deze 'orde' een klooster van de Franse kapucijnen. In december 1889 nam de Congregatie van Missiezusters, Dienaressen van de Heilige Geest het gebouw in gebruik. Als ordekleed hadden de zusters gekozen voor een blauw habijt met witte sluier. Het wit als symbool voor reinheid, het blauw als symbool voor nederigheid. Het belangrijkste doel van de congregatie was de aanbidding van de Heilige Geest en het Heilig Sacrament. En natuurlijk was het retraitewerk voor vrouwen en meisjes een belangrijke taak voor de zusters.
Naar Uden
Het verschil in taal en cultuur tussen de Duitse en Nederlandse deelnemers en deelneemsters leverde echter veel problemen op. Er werd dan ook besloten een Nederlandse vestiging van het Gezelschap van het Goddelijk Woord te stichten in Uden. Daar kwam namelijk net het voormalige klooster van de Ursulinen beschikbaar. In september 1911 betrokken de paters het klooster. Het nieuwe missiehuis kreeg de naam 'St. Willebrord'. Dit missiehuis werd in augustus 1944 door de Duitsers opgeblazen, nadat het eind 1940 al door de bezetter gevorderd was. Het missiehuis werd niet meer in Uden herbouwd, maar in Deurne, in 1954.
De zusters
Ook de missiezusters wilden een eigen Nederlandse afdeling. Er was grond beschikbaar op de Molenheide, tegenover het missiehuis St. Willebrord. Op 10 augustus 1912 arriveerden de eerste postulanten in Uden. Zij werden ondergebracht in de school van het missiehuis St. Willebrord. Na de zomer van 1913 was het aantal studenten in het missiehuis zo gegroeid dat de school niet langer geschikt was voor de huisvesting van de postulanten en novicen van de missiezusters. Er moest verhuisd worden. De nieuwbouw was echter nog niet af. Toch trokken de zusters alvast in het nog in aanbouw zijnde klooster. Op 1 december 1913 vond de plechtige inwijding plaats.
Duitse bezetting
In november 1941 nam de Duitse bezetter het klooster in beslag. De novicen en postulanten moesten het klooster verlaten. De zusters namen hun intrek in de patronaatszaal van de Kruisheren. De novicen verhuisden tijdelijk naar Baexem. Ook het missiehuis St. Willebrord was eind 1940 opgeëist door de bezetter. De studenten die daar verbleven werden tijdelijk ondergebracht op de zolder en de derde verdieping van het retraitehuis en in Veghel.
Niet lang daarna, in februari 1941, werden de kloosters te Steyl bezet. De zusters kwamen daarop van Steyl naar Uden. Het huis raakte overbevolkt, terwijl er ook nog steeds retraites werden gehouden. Op bevel van de Duitsers moest in november 1941 ook het missiehuis ontruimd worden. Op de boerderij van de zusters en in het dorp was geen plaats meer voor de zusters. De Kruisheren stelden daarop hun patronaatszaal, de St. Jozefkring, ter beschikking.
Na de bevrijding
Toen de zusters na de bevrijding terugkeerden vonden zij hun gebouw in gebruik als lazaret van het Rode Kruis. Pas op Eerste Kerstdag 1944 kregen de zusters toestemming hun gebouw weer te betrekken. Kort na de capitulatie werd de eerste retraite, een voor de eigen zusters, gehouden. Vanaf februari 1946 werden weer op grote schaal retraites gehouden. Jaarlijks kwamen er 4 à 5.000 retraitanten naar het retraitehuis. Sinds 1970 is naast het houden van retraites, de huisvesting en verzorging van bejaarde medezusters een belangrijke taak van het retraitehuis geworden.
Reactie toevoegen