In september 1953 publiceerde paus Pius XII zijn encycliek Fulgens Corona (de stralende kroon), waarin hij het aankomende jaar 1954 uitriep tot Mariajaar, ter viering van de honderdste verjaardag van het geloofsdogma van de Onbevlekte Ontvangenis van Maria. De verschijning van Maria in Lourdes in 1858 noemde Pius XII expliciet in zijn encycliek.
Een aantal mannelijke inwoners van Milheeze greep dit Mariajaar aan om een stille wens van de zusters, namelijk een Lourdesgrot in hun tuin, te verwezenlijken. Het duurde evenwel nog tot 1956, voordat die Lourdesgrot daadwerkelijk gebouwd en ingewijd werd. Op 25 juni 1956 werd hij ingezegend. Het geschenk was zowel bedoeld als teken van hun Mariadevotie als van hun genegenheid ten opzichte van de zusters.
Die waren zeer erkentelijk voor het geschenk: “Zeker zal onze lieve hemelse Moeder deze edele daad van die jonge mannen niet onbeloond laten en zal Zij ook al degenen onder Haar machtige bescherming nemen, die ’t hunne hebben bijgedragen om de grot te kunnen bouwen. Een stille wens reeds jaren voorheen geuit, is nu in vervulling gegaan, n.l. een Lourdesgrot in onze tuin.”
In 2009 is de grot met het Mariabeeld verplaatst naar de pastorietuin, zoals A. van Bommel hieronder vertelde. Bij die gelegenheid plaatste men voor de grot een stenen gedenkplaat met de tekst: “Waar liefde is, woont God. Psalm 133.” En daar staat hij nog steeds.
Al kun je je afvragen of dit in technische zin nog wel een Lourdesgrot mag heten: Bernadette ontbreekt en Maria verschijnt niet meer rechtsboven de grot, maar staat in een grotachtige nis. Eigenlijk is dit meer een Mariakapelletje geworden met vage Lourdesreminiscenties. Alleen het Mariabeeld is nog echt dat van Maria Onbevlekt Ontvangen.
Voor dit stukje is dankbaar gebruik gemaakt van: Gerrie Gruntjes, Voor het heil van ons dorp : Zusters van Onze Lieve Vrouw in Milheeze 1937-2003. (Milheeze, 2016), p. 57-58.
Reactie toevoegen