Rond 1845 kreeg het de neogotische aanbouwen, de toegangspoort en het theehuis. Een zus van eigenaar Le Mire, die ook franciscanes was, maakte de Franciscanessen van Dongen opmerkzaam op dit huis. Ze kwamen in mei 1966 in het hoofdgebouw wonen, de freule woonde toen in een vleugel. Aanvankelijk hadden ze hier een vakantieadres, maar langzamerhand werd het tevens een bezinningshuis. De zusters vertrokken in 1988.
De Strijdhoef wordt nog steeds bewoond door erfgenamen van de familie Le Mire, een gedeelte is verhuurd.
Het blokvormig pand heeft twee haaks geplaatste bouwhuizen, zodat aan weerszijden van het huis een kleine binnenplaats is ontstaan. Deze wordt aan de zijde van het voorplein afgesloten door middel van hekken tussen geblokte pijlers.
De bouwhuizen zijn uit dezelfde tijd als het huis, maar ze zijn omstreeks 1845 verbouwd in neogotische trant. De voor- en achtergevels zijn bepleisterd en rijk gedecoreerd met spitsbogen en pinakels enzovoort.
De verbouwingen die de zusters lieten aanbrengen, waren bescheiden van aard en hebben het exterieur nauwelijks aangetast. In een deel van de rechtervleugeldeel is nog de kapel te vermoeden.
Bron: Jan Smits, Vademecum van religieuzen en hun kloosters in Noord-Brabant. Alphen a/d Maas, 2010.
Het was in 1967 dat ik mentor was bij de ANWB en achter het kapelletje was ik leider van een landgoedcamping van de ANWB. Op een keer waren we door de zusters, die hier meer van wilden weten, uitgenodigd op het kasteel en ook voor een bezichtiging aldaar.
Reactie toevoegen