In de beschrijving op de Brabantse Cultuurhistorische Waardenkaart wordt de stijl waarin de kerk is gebouwd, aangeduid als ‘shake-hands’. Wie schudden elkaar de hand? Het traditionalisme en het functionalisme.
In de jaren vijftig won het functionalisme terrein. Bij het ontwerpen van een gebouw moest je uitgaan van de functie. Maar een kerk is toch meer dan zomaar een dak boven wat hoofden? Daarom brachten architecten toch versieringen aan die strikt genomen geen functie hadden. Het traditionele beeld van een kerk liet zich niet zomaar verdrijven.
Dat gebeurde wel in de jaren zestig. Het oude beeld van de H. Theobaldus, aan wie de kerk is gewijd, vond men te ouderwets geworden. Daarom werd er een nieuw gemaakt en verdween het oude naar de kelder. Daar stond de oude Theobaldus meer dan tien jaar met zijn voeten in het water. In 1975 werd het oude beeld herontdekt. Nadat de voeten waren gerestaureerd, kreeg het opnieuw een plaats in de kerk. Sindsdien kunnen ook de twee Theobaldussen elkaar de hand schudden.
De kerk was natuurlijk middelpunt van de parochie, maar als gelovige had je te maken met mijnheer pastoor en zijn kapelaans. Wat weet jij nog van ze?
Denk bijvoorbeeld aan pastoor M.J. van Boxtel, die in 1942 in de parochie aan de slag ging. In de jaren vijftig werd hij in zijn pastorale taken ondersteund door de franciscaan A.J.H. Backelandt.
In de jaren zestig verzorgde pastoor Van Boxtel nog steeds de heilige mis in de Theobalduskerk, zo staat in de Piusalmanak van dat jaar. In 1967 nam hij afscheid. Op de foto zien we de oudgediende zwaaien naar alle aanwezigen tijdens deze bijzondere gebeurtenis. Was jij er misschien bij die dag? Reageer hieronder en deel je herinneringen aan de kerk, de parochie en de geestelijken van vroeger.
Reactie toevoegen