Van de eerste kerk zijn in 2001 onder de oude kerkfundamenten sporen gevonden in de vorm van resten van houten paalfunderingen. Dit soort sporen wijst op een houten kerkgebouw uit de tiende eeuw. Bij diezelfde archeologische onderzoekingen van 2001 werd de fundering gevonden van een toren die bij een tufstenen kerkje hoorde. Dat eerste stenen kerkje moet van rond het jaar 1150 geweest zijn. Ongeveer een eeuw later is de kerk vergroot in baksteen. Tussen 1300 en 1400 schijnt de kerk wel viermaal afgebrand te zijn.
De eerste schriftelijke vermelding van de kerk van Escharen dateert uit 1486. Na de Vrede van Munster in 1648 werd de Lambertuskerk in beslag genomen door de autoriteiten en gesloten. De Estersen moesten voortaan ter kerke in het katholieke Land van Ravenstein. Na 1672 mocht er in Escharen een schuurkerk gebouwd worden.
In 1799 kregen de katholieken de middeleeuwse parochiekerk terug. Maar doordat het gebouw na 1648 nauwelijks onderhouden was (de kerk had als veestal gediend), was het niet meer dan een ruïne. In Escharen bleef men liever de schuurkerk gebruiken, die na een brand in 1794 juist helemaal opnieuw was opgebouwd. In 1809 kreeg de schuurkerk zelfs een toren: men mocht inmiddels immers best zien dat het om een kerk ging!
Pas in 1863 werd de huidige, neogotische kerk gebouwd, waarschijnlijk naar ontwerp van de bekende architect P.H.J. Cuijpers. De nieuwe kerk van bouwpastoor Lambertus (what’s in a name?) Verstraaten werd in 1864 ingewijd. Als een echte religieuze ondernemer wist deze pastoor de hand te leggen op een botje van de H. Machutus en zo een lucratieve Machutusverering nieuw leven in te blazen: de Lambertuskerk is nog steeds op Tweede Pinksterdag het doel van een drukbezochte bedevaart.
Reactie toevoegen