Ik heb in de jaren veertig en vijftig op de Boschdijk gewoond, vlak bij de Pastoor van Arskerk. Mijn zonen hebben op het plein gewoond. Ik herinner me hoe het groene licht van de kerk mijn slaapkamer verlichtte. Ik heb een verhaal geschreven over het feest daae op 19-9-1944 en hoe we gevlucht zijn naar een boerderij op de Oude Bossche Baan. Kan ik toesturen. Komt in mijn nieuwe boek met oorlogsverhalen.

Bedankt voor je reactie, Ger! Uiteraard zijn wij heel geïnteresseerd in jouw verhaal. Je kunt het sturen naar info@bhic.nl en als je het leuk vindt, kunnen we er ook een apart verhaal van maken op onze website. We zijn benieuwd, alvast bedankt!

Ik heb weleens gehoord dat pastoor Bergmans mét schoenen zijn parochie verliet en zonder schoenen weer thuis kwam. Die schoenen had hij dan achtergelaten bij 'n arm gezin. Klopt dit verhaal?

Hallo Piet, wat een prachtige anekdote! Ik hoop dat het waar is, maar mogelijk kan iemand het bevestigen? We zijn heel benieuwd!

Dag Marilou,
Pastoor Bergmans schijnt 'n heel sociaal bewogen man te zijn geweest en tijdens zijn huisbezoeken achter heel veel ellende en narigheid kwam waardoor hij regelmatig kleding en andere relevante zaken aan arme sloebers gaf zonder dat iedereen dit moest weten.
Net als jij ben ik benieuwd of er iemand is die deze sociale bewogenheid van onze oud-pastoor kan bevestigen!

Dag Ger, u schrijft ruim 2 jaar geleden dat u een verhaal hebt geschreven over het bevrijdingsfeest op 19 september 1944 in Eindhoven en over een boek met oorlogsverhalen. Ik heb voor allebei belangstelling. Ik ben in 1938 geboren op de Boschdijk tegenover de Steenfabriek van Van Hapert. Ik hoop wat van u te horen/lezen. Met dank.

Ook ik ken anekdotes. Pastoor Bergman gaf ook regelmatig alle kolen weg aan arme gezinnen, zodat de bewoners van de pastorie 's winters kou leden. Dat werd rijkere parochianen ingefluisterd en zij zorgden voor geld om de kolenvoorraad weer op peil te brengen.
Gaf pastoor Bergmans godsdienstles aan de zesdeklassers dan schoot hij altijd bolletjes snot door de klas heen (gehoord, niet zelf meegemaakt).

Mooie anekdotes Louis, dank! Een mooie illustratie van de sociale bewogenheid van deze pastoor. En slim om op die manier de voorraad op peil te houden. (Ik neem aan dat zijn oproep wel gehoord vond!)

Het verhaal van de bolletjes van Louis Wit klopt. Ook had hij een stopwoordje ¨niewaar¨ .Het was een sport om te tellen hoeveel keer hij het woord gebruikte. Het verhaal over weggeven klopt ook wel. Zo kwam het een keer voor dat hij het warme eten weggaf aan een arm gezin. Zijn huishoudster en de kapelaans waren daar niet blij mee.

@Jan: dank voor je reactie, leuk om te lezen hoeveel verhalen er nog over deze pastoor de ronde doen.

ik een geboren en getogen Eindhovenaar .
Geboren op het Snelliushof in de Edison .
Ben geboren op 2 juni 1982 en wel thuis .
Ben gedoopt in deze kerk .
En heb Eindhoven nooit verlaten .
Mijn leven is een avontuur geweest eentje die niet te beschrijven valt zoveel als ik heb mogen meemaken .
Nu kan ik enkel zeggen dat de Creator (GOD) mij kennelijk heel graag mag .
En me ook op zeer bijzondere wijze de ene na de andere kerels heeft gegeven en nog .
Ook was ik boos op hem/haar in 2010 en ik wou een teken wat hij me ook gaf in een vorm die ik nooit meer vergeten zal .
En als ik naar de kerk kijk die nu niet meer als kerk functioneert .
Ben ik ernstig teleurgesteld gesteld .
En zou het een Gods geschenk zijn als ik hem zou mogen verkrijgen om hem weer tot kerk te kunnen laten functioneren en behulp van de gemeenschap Philadelphia die een ruimte verdienen .
En tevens daarmee een les geleerd krijgen die dan doorgegeven zal worden aan vele generaties in de toekomst .

Ook woon ik dan daar waar ik thuishoor .
En kan ik de kerk mooi bijhouden en in nog betere eren herstellen .

Naar een kerk voor de toekomst waarin het geloof mooi behouden kan worden en met geheel nieuw goed leven verzekerd word van de ondergang die het nu meemaakt .

Ik ben dus Room Katholiek gedoopt .
En ik ben terug op mijn pad gezet een pad wat vol wonderen zit en niet meer ophoud aan tekens die ik heb meegemaakt .

Ik hoop ook dat men me wil helpen om mijn droom en verzoek te kunnen behalen want de kerk verdient het niet dat te moeten dragen wat er nu inzit .

De pastorie zou de perfecte woning zijn om in te wonen voor mij en mijn Veronique Veronica .
Wel bekend van het drogen van de here Jesus zijn zweet tijdens zijn Loo-tocht met het kruis .
Ga hiervoor naar Banjeux in België .

En als ik alles op een rij zou zetten mijn hele levens verhaal dan verklaard het alles en toont het aan dat ik gewoon bij de kerk hoor en heel mijn leven al beschreven stond .
En de Creator het zo gewild zou hebben .

Vandaar mijn verzoek om het Vaticaan aan te gaan schrijven .
En deze kerk te redden van de verwaardelozing van bedrijven die zich erin gevestigd hebben .

Groeten met de liefde van de Heer de zoon en de heilige geest .
En van mij JJT. Kuijten

Als ik als jong meisje bij mijn tante ging logeren (v. Vorststraat) gingen we op zondagochtend altijd naar de H. Mis. Dan gingen we in de achterste bank zitten zodat mijn tante en ik na de H. Communie meteen door konden lopen naar buiten. Dan vond ze het wel mooi geweest. Ik vond dat niet kunnen eigenlijk, maar ja.... ;-). Ook ik vond het licht van het groene kruis, wat ook vanuit haar slaapkamer zichtbaar was, fascinerend!

Nog bedankt voor deze leuke reactie Erna!

Graag gedaan. Ik zie nu dat deze kerk tot 2002 als kerk gebruikt werd, nog net daarvoor is mijn tante waarover ik sprak overleden en haar afscheid hier nog gevierd. Wat ook grappig is, is dat 1 van de vorige sprekers, Ger de Wind, zijn zonen waarover hij sprak, ik (wij, mijn man is Pieter Swinkels) goed ken. Vanuit de korfbalwereld. En zo zijn de lijntjes weer kort.

Inderdaad ja! Dank dat je nog wat meer wilde vertellen Erna. Hartelijke groet,

Ben eind jaren 60 misdienaar geweest. Er waren toen twee kapelaans, kapelaan Bouwens en kapelaan Breuer. Van pastoor Bergmans werd toen afscheid genomen. Niet veel later bleef alleen kapelaan Bouwens over die toen pastor werd. Vanwege de vergrijzing van de wijk waren er weinig bruiloftsmissen in verhouding tot uitvaartmissen. Bij de uitvaartmissen gingen wij met de pastor in een taxi (meestal een grote Amerikaanse slee) mee naar het kerkhof dat in nieuw Woensel lag. In de zomer fingen wij als misdienaars op de fiets op misdienaars kamp naar een boerderij. Eerst naar de boerderij van een broer van de huishoudster, een vrienselijk blonde dame en later naar een boerderij in Bakel
Dit alles met een staf onder leiding van pastor Bouwens.