Toen Haps rond 1600 een zelfstandige parochie werd, kreeg deze kapel de status van een volwaardige kerk, met als patroonheilige de H. Nicolaas. Jan Broeren werd in 1637 zijn eerste pastoor.

Na 1648 werd de openbare uitoefening van de katholieke godsdienst verboden. Het Hapse kerkje werd dan ook gesloten en de katholieken bouwden een schuurkerk in Oeffelt. In 1662 is nog wel een protestantse dame van stand, Johanna van Karpen, in het kerkje begraven. Haar grafsteen staat nog steeds bij de ingang van de kerk onder de toren.

Na 1800 kregen de katholieken hun kerk weer terug. In 1808 besloot de toenmalige pastoor Derks een nieuwe kerk te bouwen, omdat de oude te klein was voor het toenemend aantal inwoners. In 1810 was deze kerk klaar en in 1819 kreeg Haps voor het eerst een kapelaan. Maar aan het eind van de negentiende eeuw voldeed ook deze gebedsruimte niet meer.

Pastoor Hermans maakte in 1897 plannen voor een nieuwe, grotere kerk. Architect C. Fransen, een leerling van Cuijpers en ook afkomstig uit Roermond, ontwierp de nieuwe kerk. H. Vereijken uit Bergeijk werd de aannemer van de Hapse kerk, die hij voor de som van ƒ 51.322,- neerzette. In augustus 1899 werd de nieuwe kerk in gebruik genomen en de oude afgebroken.

Die oude kerk stond op de plaats van het huidige kerkhof. De Bossche bisschop Wilhelmus van de Ven wijdde de kerk in juni 1900 in. Het was voor Hapse begrippen een imposant gebouw: 13 meter hoog, 38 meter lang, 16 meter breed en met een torenspits van 45 meter hoog.

Ook het interieur kreeg alle aandacht. In de jaren 1900-1905 vervaardigde het atelier Thissen uit Roermond de altaren, het hoogaltaar en de twee zijaltaren met voorstellingen uit hout gesneden. Het hoogaltaar laat scènes uit het leven van de H. Nicolaas zien. Het Maria-altaar heeft afbeeldingen uit het leven van Maria, en het Josef-altaar afbeeldingen uit zijn leven. Ook veel van de andere beelden in de kerk zijn gemaakt door atelier Thissen.

De kruiswegstaties zijn in 1905 gemaakt. Ze zijn het werk van Karel Beijaart uit Brugge, die de voorstellingen op koperen platen schilderde.

Slechts een paar oude elementen kwamen in de nieuwe kerk terug: allereerst de doopvont van rond 1600, die dus nog gebruikt is in de eerste Hapse kerk. En ook de preekstoel bestond al: dat was een schenking van het St. Nicolaasgilde uit 1855.

De kerk was natuurlijk middelpunt van de parochie, maar als gelovige had je te maken met mijnheer pastoor en zijn kapelaans. Over pastoor Steures en zijn kapelaan Th. Copraij (een Kruisheer) zijn bijvoorbeeld vast veel verhalen te vertellen!

En wat weet je nog van pastoor H.C.A. Hermus uit de jaren zestig? Hieronder op de foto krijgt hij wel een heel bijzonder cadeau van zijn parochianen! Was jij ook aanwezig bij deze bijzondere viering? Je kunt je anekdotes hieronder met ons delen.