Aanvankelijk werden daar het tijdens het weekend cursussen gegeven aan leiders van De Jonge Wacht en van De Jonge Werkman. In februari 1932 vroeg de rector aan het hoofdbestuur van de Broeders van Huijbergen enkele broeders beschikbaar te stellen om hem te helpen. Aanvankelijk woonden deze broeders in de Karrestraat en vandaar togen ze elke zaterdag en zondag naar de Jeugdcentrale.
Die gang van zaken voldeed niet en op 19 februari 1933 viel het besluit, geen broeders meer voor de Jeugdcentrale beschikbaar te stellen. Op 1 juli 1934 kwam het hoofdbestuur, op aandrang van Van Campen, terug op zijn beslissing en zegde hem de hulp van drie broeders toe, die in de Centrale een eigen convent zouden gaan vormen.
Intussen was de Centrale gereorganiseerd tot een opvangtehuis voor jeugdige werkelozen. Die verbleven twee weken in de Centrale en verrichtten, op kosten van het Rijk, werkzaamheden in het nabij gelegen Mastbos: bomen rooien en planten, paden aanleggen.
De broeders verzorgden de maaltijden, gaven handenarbeid- en catechismusles en surveilleerden tijdens de vrije tijden. In de weekenden gingen de werkelozen naar huis. In de Centrale werden dan cursussen verzorgd.
Op 19 augustus 1937 werd Jozef van Baal aangesteld tot Overste. De broeders schijnen in die tijd nogal veel werk gehad te hebben, maar op verzoeken om een vierde broeder ging het hoofdbestuur niet in. Toen op 28 augustus 1939 de mobilisatie werd afgekondigd werden in de Centrale soldaten ingekwartierd. Op 10 november 1939 trok de Congregatie haar laatste broeder, Broeder Jozef, terug. In de meidagen 1940 werd de Jeugdcentrale getroffen door een brandbom, waardoor het gebouw totaal uitbrandde. Het werd niet meer herbouwd.
Lees hier het volledige verhaal van Broeder Bram.
Reactie toevoegen