De parochiekerk werd voor meer dan de helft betaald uit de erfenis van een rijke Rotterdamse reder, die zijn kapitaal aan de bisschop van ’s-Hertogenbosch had nagelaten. Dat geld was uitdrukkelijk bestemd voor de bouw van kerken met de H. Antonius van Padua als patroonheilige. De naam van de kerk in Biest-Houtakker stond dus al vast.
Pastoor Boelaars, de bouwpastoor, richtte ook meteen een Antoniusbroederschap op. Wie lid werd, kon erop rekenen dat er na zijn dood door de leden van de broederschap voor hem gebeden zou worden. Dit overigens wel tegen betaling. De broederschap had leden tot in Tilburg, zodat het bidden voor de overledenen de parochie de nodige extra inkomsten bezorgde. Want het gehucht met zijn paar honderd inwoners was te arm om zelf de kerk te kunnen onderhouden. Wat ook hielp was dat Boelaars wist te vertellen dat enkele mensen genezen waren op voorspraak van de H. Antonius en dat verloren voorwerpen teruggevonden waren: een specialiteit van deze heilige.
Op de lijst van verenigingen in Biest-Houtakker treffen we de Antoniusbroederschap niet meer aan. Wel de Onze Lieve Vrouwebroederschap, die in de tweede helft van de vorige eeuw opnieuw tot leven werd gewekt.
De kerk in Biest-Houtakker is in de zomer van 2013 gesloten voor de eredienst. Na een eeuw moeten de gelovigen toch weer naar Hilvarenbeek...
Het gebouw is gebleven, maar de pastoors zijn verdwenen. Toch doen er vast nog veel verhalen de ronde over deze ‘herders’ van de ‘kudde’. Denk bijvoorbeeld aan pastoor Th.J.M. Visser, die de parochie onder zijn hoede had in de jaren vijftig. Of aan pastoor J.N.P.L. van Gorp uit de jaren zestig. Wat herinner jij je nog van ze? En van de andere geestelijken van de Antoniuskerk? Vertel het ons, door hieronder een bericht achter te laten in het vak 'Reageer op dit verhaal'.
Nieuwe bestemming
In 2015 kocht de Coöperatie Behoud Kerkgebouw de voormalige kerk. Na zes jaar leegstand werd er een brocante in gevestigd.
Dit verhaal is aangepast op 28 juni 2021. Redactie
Reactie toevoegen