Tien jonge vrouwen, leidsters van het zogeheten Franciscus-Liefdewerk, wilden vanuit een christelijke inspiratie aanwezig zijn in de wijk. Concreet zetten zij zich in voor de opvang van vrouwen, meisjes en daklozen. Het was immers middenin de economische crisis van de jaren dertig.
Die opvang boden de zusters in clubs voor kinderen en volwassenen. Zuster Augustina van Reijsen werd de eerste overste.
In 1961 werden de zusters in een column in De Tijd / De Maasbode omschreven als echte fuifnummers. Aan de feestmaaltijd, die zij met haar gasten houden, zingen zij even uitbundig als zij het in de vespers, waarmee het feest begint, ingetogen doen. In de koorbanken dragen de nonnen sluiers en koormantels, maar daarbuiten een pij, die een praktisch uniform is en de benen vrij laat. Mijn hemel, de benen van zusters!, verzucht de schrijver.
De augustinessen hadden in Noord-Brabant tussen 1956 en 1962 een klooster in Valkenswaard, Moeder Gods. Vanaf 1997 wonen er zusters in een communiteit van bejaarde zusters in Huize Witven in Someren. Buiten Noord-Brabant heeft de orde vestigingen in Utrecht, Amsterdam en Hilversum.
We zijn benieuwd of er mensen zijn die hun ervaringen met de Brabantse augustinessen (ook al zullen die van recente datum zijn) met ons willen delen. We horen het graag!
Foto's:
Augustinessen van Sint Monica in koorgebed. Bron: Katholiek Documentatie Centrum, fotonr. AFBK-1A20555.
Zuster Augustines van St. Monica. Bron: Wikimedia commons.
Bronnen
Jan Smits, Vademecum van religieuzen en hun kloosters in Noord-Brabant. Alphen a/d Maas, 2010
Databestand Kloosters in Nederland (Erfgoedcentrum Ned. Kloosterleven)
Website Zusters Augustinessen van Sint-Monica
Zusters van St. Monica, in: C. van den Besselaar e.a. (ed.), Het leven in Valkenswaard vanaf het midden van de negentiende eeuw, deel 10: Geloven en kerk in Valkenswaard, Vianen 2015
Gemist, in: De Tijd De Maasbode van 29 augustus 1961 (met dank aan Annette)
Dit verhaal is aangevuld op 7 en 9 januari 2019. Redactie.
Reactie toevoegen