Het rijke roomse leven in brabant 1900-1970

Ik ga niet meer! Nooit meer!

Nóg een jaar? Geen haar op het hoofd van de jonge Margriet van Stratum die er maar over piekerde om nog een jaar naar het internaat in Dongen te gaan. Inmiddels blikt ze meer genuanceerd terug. “Ik heb daar geleerd dat je - om te bereiken wat je wilt - naast dromen ook kennis nodig hebt.” Margriet rondt uiteindelijk haar HBO-opleiding af, en “zonder dat eerste jaar op kostschool was me dat waarschijnlijk niet gelukt.”

Een speels kind, een dromer, met veel fantasie; zo omschrijft Margriet zichzelf. “School vond ik destijds nutteloos, een verspilling van tijd. Buitenspelen was mijn lust en mijn leven. Het was dan ook niet verwonderlijk dat de zusters van de lagere school in Geldrop voor mij de huishoudschool als hoogst haalbare zagen. Nu is daar op zich niets mis mee, maar huishouden was en is geen hobby van me. Ik was daar dan ook niet gelukkig mee, maar ja, de cijfers…”

Via een nicht van haar moeder, zuster Ancilla, komt ze dan toch op het internaat van Dongen. “Deze zuster vond dat er meer in me zat, als dat ‘speelse’ maar eens over was. Zij adviseerde mijn ouders om mij naar kostschool te sturen om daar de MMS te volgen. Zo kwam ik in Dongen terecht.”

Vreselijke stank

“Wat ik me nog goed herinner, was de vreselijke stank die er in dat dorp hing. Later begreep ik dat dit kwam van de looierijen in de buurt. Daar stond ik dan met mijn koffertje in dat grote gebouw aan de Hoge Ham, lange gangen en typische ‘chambretten’ op de slaapzaal. En veel, heel veel meisjes en overal nonnen, die je ‘soeur’ moest noemen.”

“Veel tijd om te dromen, had ik niet meer. Een strakke discipline van opstaan, mis, gezamenlijk ontbijten, gezamenlijk naar school, gezamenlijk verplichtte studie-uren, gezamenlijke maaltijden, gezamenlijke recreatie... mijn dagen zaten overvol en overal de ‘soeurs’, die de boel in de gaten hielden. Sommige waren streng, andere hadden meer empathie maar we werden erg kort gehouden.”

“Na een week of zes had ik het daar wel gezien, maar dat feest ging niet door: ik moest blijven van mijn ouders. Het gevolg was wel dat ik nogal rebels werd, ze hadden hun handen vol aan mij en achteraf vind ik het knap hoe ze het voor elkaar kregen dat ze mij - en nog andere meisjes- in het gareel hielden zonder geweld te gebruiken. In die tijd kreeg ik, tijdens de recreatie, de smaak te pakken van lezen en postzegels verzamelen; twee hobby's waar ik nog steeds veel tijd aan besteed. Allebei gestimuleerd door een ‘soeur’, wiens naam ik niet meer weet.”

Geen straf

Heimwee heeft Margriet niet echt gehad. “Ik vond kostschool niet leuk, maar ik had er ook vriendinnetjes en de weekends die ik binnen moest blijven, waren eigenlijk best gezellig. Er was daar ook een oude zuster, die in de keuken allerlei werkjes deed. Die kwam oorspronkelijk uit Oostenrijk en kon heel mooie verhalen vertellen over haar land. Voor straf in de keuken eten was voor mij helemaal geen straf!”

“Toen de zomervakantie voor de deur stond, waren mijn ouders het erover eens dat ik nog maar een jaar in Dongen moest blijven. Ik weet nog dat ik in de auto, terug naar huis, zei: ik ga niet meer! Er hielp geen moedertje lief meer aan en zo heb ik mijn middelbare school opleiding in Helmond afgemaakt en daarna een HBO opleiding afgerond. Zonder dat eerste jaar op kostschool was me dat waarschijnlijk niet gelukt. Ik heb daar geleerd dat je, om te bereiken wat  je wilt, naast dromen ook kennis nodig hebt.”

5

Reacties (5)

Marianne zei op 13 juni 2019 om 17:41 uur

Ik zat op de Mulo en was dus extern. Wij gingen regelmatig snoep kopen voor de internen.
Winkeltje was tegenover het klooster in de Hoge Ham.
Wij genoten altijd van de verhalen die de internen ons vertelden

Maureen Witlox zei op 14 juni 2019 om 06:43 uur

Ook ik ben een jaar in Dongen op kostschool geweest en sliep in het begin in een chamberette met gordijn ervoor, maar gelukkig mocht ik al snel bij de ouderen gaan slapen en had daar een chamberette met deur, een klein beetje privacy.
Vrijdag visdag, brrr verschrikkelijk!
Toch heb ik daar een redelijk jaar gehad, met pianoles van soeur ??. Ik zat op de mavo in de Bolkenstreeg. Heel soms mochten we ook gaan zwemmen. Het werd wel een beetje vrijer.
Bij de maaltijden verplicht een servet/vingerdoekje met servetring. Deze heb ik nog steeds.
Na het eerste jaar ben ik veranderd van school en naar Koningshof gegaan, een internaat in Veldhoven. Hemelsbreed niet ver van elkaar, maar qua beleving enkele lichtjaren, maar dat is een ander verhaal

Marilou NillesenBHIC zei op 17 juni 2019 om 09:40 uur

Bedankt voor jullie reacties, Marianne en Maureen. Jullie maken ons wel nieuwsgierig ;) Welke verhalen vertelden de internen jullie, Marianne?

En Maureen, je verwoordt het prachtig: 'Hemelsbreed niet ver van elkaar, maar qua beleving enkele lichtjaren.' Was het daar dan vrijer, of juist niet?

Nolly zei op 13 maart 2023 om 12:40 uur

Maureen Witlox. Ik heb ook pianoles gehad en had toen Soeur Marian. die had een tic. Misschien was dat dezelfde.

Maureen Witlox zei op 13 maart 2023 om 12:56 uur

Hallo Nolly, ik heb echt geen idee hoe haar naam was. Ze speelde ook heel graag quatre-mains met mij.

Reactie toevoegen

Je e-mailadres is privé en zal niet openbaar worden gemaakt.

Platte tekst

  • Geen HTML toegestaan.
  • Regels en alinea's worden automatisch gesplitst.
  • Web- en e-mailadressen worden automatisch naar links omgezet.