ik ben geboren 25 mei 1940 .
op de Gastelseweg ,schuin tegenover de Heilig hartkerk .

Wat leuk Cees, je zult dan inderdaad veel gezien hebben van deze kerk. Zijn er nog dingen die je zijn bijgebleven? B.v. het ambtsjubileum van pastoor Konings?

onvoorstelbaar voor mij dat het zo veranderd is.
Dit heeft natuurlijk met mijn leeftijd te maken !. {78 ]

Dat kan ik me helemaal voorstellen Cees. In al die jaren zal er ook veel veranderd zijn :).

Mijn opa is hier vroeger koster geweest.(Christ Buijk).
Hadden tegenover de kerk op Gastelseweg nr. 53 een kruidenierszaak.

Ik was vanaf 1959 misdienaar en herinner met Chris Buijk niet maar wel de kleine koster Van Zitteren die vlakbij de kruidenierszaak van Buijk woonde en een tabakszaak had. Als wij, kleine misdienaartjes, klaar stonden voor de mis kwam het regelmatig voor dat de koster de geestelijke uit zijn bed moest halen. Kwam vaak voor bij priester Hoevenaars die als godsdienstleraar inwoonde. Nooit bij iemand gediend die de latijnse mis in 15 min kon doen. Pastoor Smit had juist de scepter van Konings overgenomen toen ik misdienaar werd. Deze laatste had zich laten vereeuwigen op de muurschildering van de linker absis als een van de drie koningen. Pastoor Smit liet daar een muurtje voor metselen.....

Bedankt Ad, mooie bijdrage aan het verhaal van deze kerk/parochie!

Mijn moeder Mariet Posthumus -Buijsen heeft ook altijd op de Gastelseweg gewoond nr 85.
Mijn vader Cees Posthumus op 63. Nu hebben wij vorige week zondag een rondje memorie-lane gedaan. Mijn Opa en Oma( Johannes en Johanna Posthumus)liggen begraven op de begraafplaats Kalsdonksestraat. Nu denk Mijn moeder dat er vroeger ook een begraafplaats was bij de Heilig Hart kerk. Weet iemand dat?
Met vriendelijke groet,
Corné Posthumus

Mijn vader was misdienaar vanaf het moment dat de kerk in gebruik werd genomen maar heeft mij nooit verteld dat er een begraafplaats bij de kerk was. Vanaf de inzegening was het altijd de begraafplaats tegenover het toenmalige ziekenhuis op de kalsdonksestraat.

Dank U mijnheer Leijten, dat dachten wij ook maar mijn moeder(die helaas wat vergeetachtig wordt) was er heilig van overtuigd dat daar ooit een begraafplaats was.

Wat in het begin van de tachtiger jaren parochie breed werd uitgevochten was een grote ruzie tussen pastoor Smits en kapelaan Stuijk. Smitje, op gevorderde leeftijd, bleef weigeren het stokje over te geven aan kapelaan Stuijk die dit door de bisschop was beloofd. Uiteindelijk moest pastoor Smit door tussenkomst van de bisschop het veld ruimen. Maar een oude boom verplanten heeft consequenties. Binnen een jaar was pastoor Smit overleden.

Goede morgen leuke site vond deze toevallig,ik was in de jaren zestig hier misdienaar.
Veel indruk op mij heeft gemaakt dat ik van school geroepen werd voor een begravenis en moest in de sacristie de schoolkleren uit doen en een soort zwarte herenpyama aan met zwarte pantoffels deze pyama zeg maar was van satijn en met die zwarte toog eroverheen was dat geen doen omdat er een gladde voering in zat het was alsof de toog van mij afgleed toen,dit daar gelaten maar voor de rest altijd heel fijn de missen mogen dienen!

Ik ben hier in deze kerk een tijd het enigste meisje geweest als misdienaar,ik vond het vreselijk dat ik niet mijn eigen kleren mocht aanhouden daarvoor in plaats kreeg ik van de koster een gitzwarte ''glimmende herenpijama"en zwarte pantoffels om onder een misdienaarstoog te dragen,heb het er nooit met iemand over gehad denk van schaamte dat ik dit meer voor jongens vond in deze tijd!

Dag allemaal, bedankt voor jullie berichtjes. Wat bijzonder om hier jullie herinneringen te lezen. En Anneke, hoe kijk je er nu op terug? Vind je het inmiddels meer bijzonder om zo het enige meisje te zijn geweest? Ik vind het wel iets om trots op te zijn ;)

Om eerlijk te zijn vond ik het de eerste periode van deze tijd om als meisje de enigste te zijn vreselijk maar wel met enige trots ook al merkte ik dat het kerkbestuur moeite er mee had om zich aan te passen.

Hallo Anneke,

Wat ik mij afvroeg, werd je ertoe gedwongen?
Mvg.

Ik heb het over de jaren zestig was net elf jaar en wat ik daar nog van weet is dat het wel indruk heeft gemaakt.

Samen met mijn broer ben ik in deze parochiekerk misdienaar geweest enkele jaren dit is eind vijftig begin zestiger jaren geweest de kerkzuster was in deze tijd zuster Genoveva en zij ging ook over de misdienaars en acolieten toendertijd waren er nog geen meisjes,als kleding hadden we een rode of zwarte toog met surplus wij hadden daar zwarte sloffen en een zijdeachtige zwarte broek met een jasje onder aan met een witte stijve boord om de nek heen dus ik snap de uitdrukking pyama wel want daar leek het op.

Bedankt Herman voor je bericht. Hoe vond je dat eigenlijk om misdienaar te zijn? Mooie herinneringen aan? En had de keuze voor die rode of zwarte toog nog enige betekenis?

Ik wil geen berichten meer ontvangen aub

Beste Corné, bedankt voor je bericht. Om geen berichten meer te ontvangen: pak de laatste mail met melding nieuw bericht erbij, daarin staat ook de instructie hoe je dit uitzet. Dat moet dan zo geregeld zijn. Mocht je er niet uitkomen, dan horen wij het graag ( info@bhic.nl )

Een andere manier, als je ingelogd bent op BHIC.nl, is naar onderen scrollen op deze pagina, tot waar je kunt reageren. Daar zie je dan in het blauw "Niet meer volgen". Als je die aanklikt zou het ook opgelost moeten zijn.

Hartelijke groet,

beste Marilou, om op jou vraag terug te komen.omdat er destijds in de zestiger jaren ook meisjes misdienares konden worden ben ik veel te impulsief geweest daamee.

Oh oké Anneke. Maar lees ik hier nu uit dat je er eigenlijk spijt van hebt? Of zie ik dat verkeerd?

Hallo Marilou.Ik reageer hier eigenlijk alleen maar om aan te geven hoe het was vroeger als meisje om misdienares te zijn.

Duidelijk Anneke, bedankt voor je berichtje.

Wil graag even reageren op de vraagstelling v.w.b.de rode of zwarte toga van Thijs.Bij feestdagen zoals kersfeest of andere bijzondere aangelegenheden is de rode toog van toepassing,standaard is het een zwarte toog voor de misdienaars,omdat er destijds dat ik misdienaar was veel van soutane gewisseld werd had ik mijn eigen ondergoed net zoals iedereen toen.in de sacristie stonden in vele maten de zwarte sloffen voor op het altaar!

Sorry Norah ben vergeten te reageren op jou vraag ik zie het staan hier,je vraag is of ik gedongen werd om aparte kleding te dragen dat was niet zo het geval omdat het erbij hoorde,de jongens kregen toen een stijve witte boord om dat was het enigste verschil hoop dat ik duidelijk geweest ben,groetjes Anneke

Hallo Anneke,

Ik bedoelde meer of er van je verlangd werd, b.v. van je ouders of school, om misdienares te worden.
Mvg.

Hartelijk dank voor jullie reacties. En bedankt voor de verduidelijking, Herman! Wat grappig om te lezen dat zelfs jullie ondergoed en sloffen op de gelegenheid werden aangepast ;)

Hallo Lisette,ja dat ondergoed leek veel op een zwarte pyama je had een eigen broek met een jasje met je naam erin geborduurd,omdat het van zijde/satijn was voelde het mede door de voering van de toog erg lastig aan,je schrijft sloffen maar eigenlijk waren het zwarte sokken met pantoffels,vanaf je zestiende moest je een witte boord om dan was je acoliet

Heel goed Anneke om aandacht te geven hoe het jou in den beginne als misdienares verging,zo lees ik jou verhaal van 15 oktober jongstleden. Ben net al jou ook meisje-misdienaar geweest medio zestiger jaren.

Ben geboren t.o de kerk,b oven de slagerij in 1956 en gedoopt in de kerk.

Bedankt voor deze aanvullingen allemaal! Interessant om te weten, en fijn dat jullie dat hier delen. En Cora, geboren tegenover de kerk: dan heb je daar in de buurt vermoedelijk al veel gespeeld. Is het een vaste plek die terugkomt in je jeugdherinneringen?

Marilyn heb daar niet zo lang gewoond,.Mijn vader was filiaalhouder van de slagerij.Mijn ouder waren bevriend met de dam Zijkerd uit de Marconiestraat.

Ah oké, bedankt voor je snelle reactie, Cora.

Beste Bart Tinneveld,dan moet ik u waarschijnlijk kennen want ik was in deze parochie misdienaar van 1962 tot ongeveer 1966 als ik het goed heb ik.Weet nog goed dat iemand die misdienaar was soms van school gehaald werd voor een kerkdienst had altijd een hekel aan die zwarte kleren want dat zat niet fijn onder je toog omdat het nogal glad was en met die zwarte pantoffels was het alsof je met een pyama aan liep maar met een toog erover zag je hier gelukkig niks van,heb er leuke herinneringen van

Ik kan mij ook nog herinneren dat ik met vriendjes voetbalde op het grote grasveld voor de kerk, en dat de bal soms richting de pastorie geschoten werd, en we hem dan heel snel gingen ophalen voordat de deur open ging

Was er vroeger als misdienaar best trots op dat ik dit mocht zijn!

Beste Anneke ik denk dat ik na jou hier misdienette ben geworden ook met een zwarte pijama en slofjes aan onder een toog en superplie nog gediend er was hier toen der tijd een pater uit de missie hij was koster.

Werd dit misdienette genoemd:)?

Hallo norah,vroeger toen meisjes misdienaar toegelaten in de kerk werden als misdienaar de zestiger jaren wist eigenlijk niemand ermee om te gaan ik was in deze periode zelf ook misdienaar!

Dag Mart,

Ik kan je wel hierop antwoord geven, lijkt me wel zo fatsoenlijk. Allereerst kwam er in mijn tijd het fenomeen "misdienette" niet voor. Zou dat wel zo geweest zijn, dan hadden mijn ouders dit niet toegestaan, trouwens ook niet misdienaar voor een zoon. Mijn ouders kwamen beiden uit een zeer katholieke familie, maar dit kwam totaal niet ter sprake.
Mvg.

Beste Norah,wat vervelend dit misverstand.ik ben toch echt in het begin als misdienette aangesproken en de jongens misdienaar weet niet beter dat dit nog steeds zo genoemd word.

Hallo Marja,

In mijn beleving is dit niet zo zeer een misverstand, maar ik kende dit begrip totaal niet. Ik kom zelf ook van origine uit het zuiden. Maar niettemin, alle bewondering voor iedereen die op een koude wintermorgen in alle vroegte de mis mee diende!

Hoy ik ben Sander 14 jaar,lees dit van vroeger dat je aparte kleren onder je toog moest dragen en dat het voor de meisjes niet fijn was,nu is dat heel gewoon gelukkig maar.

Beter Sander,als ik sommige dingen lees heb ik er geen voorspelling van.Ik ben net als jij ook misdienaar/acoliet en draag alleen een albe en zo een halsdoek om me kleren af te dekken.

Kan iemand mij vertellen of er een doopregister bestaat
Volgens mij ben ik gedoopt in het charitas in Roosendaal .nu wil ik graag weten hoe ik hier achter kan komen . Omdat ik niet zeker weet of mijn tweelingzus ook is gedoopt . Die is namelijk ongeveer vier uur naar haar geboorte overleden in het charitas
Ik hoop dat u mij verder kunt helpen wij zijn geboren in 1954

Dit ziekenhuis zou niet meer bestaan......? Als het goed is moeten jullie beiden ingeschreven staan in de parochie/kerk waar jullie gezin onderviel.
Anders zou je ook eens kunnen informeren bij het Bisdom Breda.
Ik denk wel Marie-Louise, dat je zusje ook gedoopt is. Dit waren de zgn. nooddopen.
En bij katholieken werd men vroeger dezelfde dag gedoopt, of de dag erna.
Mvg.

Dank voor je reactie.
Dan denk ik dat het inderdaad een nooddoop is geweest.
Ik zelf sta wel in een boekje dat ik een dag later ben gedoopt maar mijn tweelingzus niet.
Terwijl er op ons geboortekaartje wel doopnamen van haar staan vermeld.

Graag gedaan! Men had jullie samen in dat boekje moeten zetten, jullie hoorden/horen ook bij elkaar.
Mvg.

Beste Norah

Dat is jammer genoeg niet gebeurt.
Er werd ook niet zoveel over gezegd vroeger.
Maar nogmaals bedankt voor je reactie op mijn vraag .

Nou Marie-Louise, geen dank. Je hebt gelijk, vroeger zweeg men in alle toonaarden.
Hartelijke groeten.

Ik heb een schildje van gietijzer met de afbeelding van Jezus gekocht. Achter op staat :Uit dankbaarheid pastoor G konings
Kan iemand mij hier wat over vertellen

Dag Liesbeth, dat klinkt bijzonder! Zelf kan ik zo snel niet achterhalen waarnaar het verwijst maar misschien dat een afbeelding helpt? Als je een foto mailt naar info@bhic.nl ovv Hartkerk Roosendaal, dan plaatsen we die graag bij je oproep. Mogelijk dat lezers dan weten waarover het gaat?