Wat een aangrijpend verhaal Gerry. Naast je eigen lijden moet het ook verschrikkelijk zijn geweest om niet te weten hoe het met je broertjes en zusjes ging. Heel goed dat je de kracht hebt om dit met ons te delen en we zijn benieuwd naar de reacties van andere mannen en vrouwen, die in hun jeugd op Rustoord hebben gezeten. Wat ik mij nog afvroeg, maar dit is natuurlijk heel persoonlijk en kijk maar of je nog meer wilt vertellen, maar hebben jij en je broers en zussen het hier later nog veel over gehad? Duurde het lang voordat jullie elkaar weer terugvonden?

Nadat ik uit Rustoord vertrok heb ik 9 maanden in een pleeggezin gezeten in Oirschot
Hier was het ook niks , geestelijke mishandeling
Zo kan ik het wel noemen. Nooit kon ik iets goed doen..Er is toen iets gebeurd waardoor ik die dag erop gelijk weg moest.
Ik heb toen ook nog 3 jaar in Kinderhuis St.Agnes in Den Bosch gezeten.
Toen ik 16 was mocht ik ineens voorgoed naar huis. Mijn oudere 2 zusjes en een broer waren toen ook al thuis.
De meeste kinderen op 1 broer na zijn eigenlijk nooit meer voorgoed thuis gekomen. We hadden namelijk 10 kinderen waarvan de oudste zus getrouwd was.
Dus veel contact hadden we niet dat was heel minimaal. En door nog meer omstandigheden zie ik de 2 jongste broers ook al lang niet meer.
Zij hebben veel problemen door het verleden wat ik ook wel begrijp ,die hebben nog veel meer ellende meegemaakt.

Groetjes Gerry
Bedankt voor het aanpassen van mijn verhaal.
Op deze manier kon ik toch mijn verhaal kwijt.

Wij hebben met n aantal van ons thuis( meen 8 van de 13) meerdere malen in Oisterwijk in het kindertehuis gezeten. Mijn oudere zussen en b broers werd ik al snel van gescheiden omdat ik te jong was. Zij bleven. Bij elkaar. Zo ook mijn jongere broertjes Heb me er veel eenzaam en verdrietig gevoeld Zag mijn zussen broers en broertjes vaak alleen met eten. Dit was eind jaren 60 begin, half 1970
Dit heeft de band met mijn familie voor de rest van mijn leven blijvend op n negatieve manier beschadigd Zij hadden elkaar Ik was als t ware alleen. Dat is altijd zo gebleven. Na het overlijden van mijn ouders is dat nog eens herhaald “ We kunnen dan wel het zelfde bloed delen, maar je hoort niet bij ons”. Heb dus ook geen contact met mijn broers zussen en broertjes. Missen doe ik het niet meer Vindt het soms jammer voor mijn kinderen
Er schieten zoveel herinneringen door me die ik eerst moet ordenen. Dus ik Reageer nog een andere keer. Wanneer ik alles voor mezelf op n rijtje heb

Groet Elisabeth de Jager ( meisjesnaam)
Wij kwamen uit Vught

Bedankt Elisabeth voor deze bijdrage. Wat een verdrietig verhaal.. om dit allemaal op zo'n jonge leeftijd voor de kiezen te krijgen. Vertel zeker nog eens verder, graag tot ziens. Hartelijke groet,

Hallo Elisabeth.
Ik kan me jou naam niet herinneren, misschien was ik toen al weg daar,in 1969 ben ik naar een pleeggezin gegaan.
Ik weet niet precies wanneer dat dat was in dat jaar.
Groetjes Gerry

Hallo allemaal, ik ben Joost en wij hebben een vereniging "Oisterwijk in Beeld" waarin we o.a. video's maken, en documentaires zoals nu over de moord op 2 meisjes in Oisterwijk in 1941.

Wij willen een documentaire maken over Rustoord en de verhalen optekenen. De slechte en de goede. Alles in perspectief van de tijd en met respect voor de mensen.
Wil je je verhaal vertellen, dan kunnen we daar wellicht stukken van gebruiken, mail me dan, dan zoeken we contact met je. Dank!

Bedankt Joost voor je bericht. Wij kunnen dan helpen met het contact leggen achter de schermen. Wie hier aan mee wil werken, kan zich hier melden. Daar hoeven overigens geen mailadressen voor te worden gepost (raden we ook af ivm privacy, spam). Het is genoeg om hier te vermelden dat je mee wilt werken, wij brengen jullie dan in contact.

Hoi mevr E de Jager. Ik woon ook omgeving Vught en heb daar in 1967 gezeten.

Goedemiddag,
Van ons ook 3 kinderen daar gewoond uit een gezin van 8. Tussen 1967 en 1972.
Vroeg me af of er een namenlijst is van de kinderen die er hebben gewoond? Zou graag een tijdlijn willen maken.
Mvg

Dag Carla, hiervoor zou je het beste eens kunnen informeren bij het Erfgoedcentrum Nederlands Kloosterleven, contactgegevens: https://www.erfgoedkloosterleven.nl/contact/contact.html Ik kan de congregatie in kwestie niet vinden op hun site, maar zij staan wel in contact met de vele religieuze gemeenschappen die in Nederland actief zijn geweest en kunnen je vast van goede tips voorzien, ook als zij zelf niet direct iets kunnen betekenen wat inzage in het archief betreft.

Misschien had je deze andere pagina over Rustoord al gezien, maar voor de zekerheid vermeld ik hier nog wel de link, omdat er ook veel reacties te vinden zijn van mensen die er hebben gewoond: https://www.bhic.nl/ontdekken/verhalen/kinderhuis-rustoord-in-oisterwijk

Leuk om te vermelden...op bovenstaande foto staan mij broer en zus. Ronald en Jeannette Smith

Hallo A van de Ven

Weet jij nog in welke tijdsperiode je daar hebt gezeten?
Misschien een keer nuttig om verhalen te delen en ze zo een plaats te geven

Groetjes Elisabeth

Dat is toevallig Carla! Leuk dat je dat nog even doorgeeft. Om welke kinderen op de foto gaat het precies?

Het jongetje vooraan en het meisje links met donker haar...weet niet waarom ik daar niet bij sta...zal wel in een andere groep hebben gewoond...

Hallo,
Ongeveer 53 jaar geleden gingen mijn ouders en zus soms op een zondag met kadootjes naar de kinderen van Van Lieshout.
Ik weet nog dat hun moeder was overleden en hun waren daar in Oisterwijk terecht gekomen.
Volgens mij was de naam van het oudste meisje Jose en de vader was Ad van Lieshout.
Zou leuk zijn om nog eens iets van deze familie te horen.
Kees Paijmans
Goirle.

Hallo allemaal, we werken al een tijdje met 4 vrijwilligers van Oisterwijk in Beeld aan een documentaIre over Rustoord. We hebben al veel mensen gesproken (kinderen van toen, verzorgsters, psychologen, een vertrouwenspersoon voor misbruikte kinderen). We allerlei verhalen opgetekend. In de meeste gevallen willen de mensen die ooit op Rustoord verbleven, niet voor de camera hun verhaal doen. En de enkele keer dat men dat wil wordt veelal de positieve en leuke kanten belicht. Graag willen we alle kanten van Rustoord belichten. Als jij iets wilt vertellen hierover, zouden wij dat erg op prijs stellen. Stuur je een mail telefoonnummer, dan neem ik contact met je op. hennie@oisterwijkinbeeld.nl

Hallo Ik wil even zeggen dat ik het echt heel fijn vond op Rustoord Niet de reden waarom ik was net mijn moeder verloren en in het begin was ik bang voor de nonnen met die rare kappen om hun hoofd ik zat bij zuster mathea die was echt heel lief maar de omgeving vond ik geweldig alleen het eten was soms niet lekker die vla als toetje met een dikke vel erop ik ben er niet lang gebleven ander half jaar en mijn zus heeft er voor gezorgd dat wij daar weggingen naar een kindertehuis in Rotterdam want mijn zus moet in de keuken blijven en had geen contact met andere mensen .

@Hennie: Nog bedankt Hennie voor het delen van de link. Hopelijk gaat het allemaal voorspoedig met jullie project en de interviews. Tzt kunnen we hier linken naar de resultaten als je wilt.

@Marianne: denk voor je bericht! Mooi dat je - juist ook gezien de reden dat je dan in zo'n rustoord verblijft - uiteindelijk met zo'n waardering kunt terugkijken.. wat moet dat een heftige tijd zijn geweest, ik kan me dat niet voorstellen. Bij anderhalf jaar denk ik dan... toch wel heel lang! Maar dat is dan vergeleken met de andere internen daar natuurlijk.. Ging het er in Rotterdam heel anders aan toe, of vond je ook daar wel je weg? (hopelijk!) Alle goeds gewenst, wie weet tot ziens op de site en hartelijke groeten,

@Thijs: Het is alweer 4 weken geleden, dat je informeerde naar onze docu. over kindertehuis Rustoord. Mooi dat we tzt de link mogen sturen maar zover is het nog niet. We hebben al vele goede gesprekken gevoerd met mensen die er gewerkt hebben of er als kind geplaatst zijn. Helaas vinden we te weinig mensen bereid om hun verhaal te doen voor de camera. Ik snap het wel hoor en heb daarvoor alle begrip. Maar omdat we een uitgewogen verhaal willen vertellen blijven we zoeken naar mensen voor wie het een hele nare tijd is geweest. Alleen maar mooie verhalen zou afbreuk doen aan al die mensen met slechte herinneringen. Het gaat dus nog even duren want we gaan voor een goed en integer verhaal dat beide kanten laat zien.

Hennie bedankt voor deze update. En dan heeft het die tijd ook gewoon nodig om het een goed uitgewogen verhaal te maken, zoals je zegt, en zo belangrijk! Veel succes gewenst en hopelijk gaan zich nog oud-bewoners melden die voor de camera willen verschijnen, maar dan misschien onherkenbaar in stem en/of gezicht zoals wel vaker gebeurt.. Hartelijke groet,