Het rijke roomse leven in brabant 1900-1970

Kapucijnenklooster in Den Bosch

Kloosters

De Kapucijnen kwamen in 1611 naar ’s-Hertogenbosch. Ze vestigden zich voorlopig in een huis van de Bossche schepen Goyart Van Enghelant. Later betrokken ze een pand in de Postelstraat, het steegje De Capucijnenpoort herinnert nog aan hun aanwezigheid.

Foto: © Fren NabuursHet klooster aan de Van der Does de Willeboissingel is in 1898 gebouwd door broeder Felix van Dennenburg, in de wereld Cornelis Johannes Bayens geheten. Hij bouwde in 1898 ook de kerk. Architect P. Knoers werkte aan het Franciscushuis, het vroegere Derde Ordehuis op nummer 11. Vanaf 1906 fungeerde het klooster ook als provincialaat, maar in 1935 bouwde architect M. van Beek aan het klooster een afzonderlijk provincialaatsgebouw met archief, bibliotheek en museum.

In 2016 werd bekend, dat het klooster zou worden verkocht. Er woonden op dat moment nog 14 broeders en het gebouw werd voor hen te groot. Het klooster werd aangekocht door de Franciscaanse Beweging Nederland. Per 1 augustus 2018 werd het een nieuw franciscaans centrum onder de naam Stadsklooster San Damiano. De bewoners komen uit verschillende franciscaanse orden: franciscanenclarissen en toch ook weer kapucijnen. Zij leven ieder volgens hun eigen regel. Verder wonen er leden van de derde orde. Dat zijn geen gewijde kloosterlingen, maar ze leggen wel een belofte af.

Tuinmuur en kapel van het klooster (foto: Rijksdienst Cultureel Erfgoed / L.M. Tangel, 1979)Het kloostercomplex heeft eenvoudige bakstenen gevels, typerend voor de bouwtrant van de kapucijnen. Boven de ingang is een beeld van Sint Franciscus geplaatst. Het interieur van de kerk is een typisch voorbeeld van een sobere franciscaanse zaalkerk.

Het kloosterterrein wordt omgeven door een opvallende bakstenen muur met  enkele poorten met decoratie in metselmozaïek. Voor het verkrijgen van een bouwvergunning was de monumentale muur destijds een vereiste. Op de hoek met het Capucijnenlaantje staat een kapel met in de nis aan de straatzijde een beeld van Antonius.

Dit verhaal is aangepast op 11 oktober 2018. Redactie

Bronnen

Jan Smits, Vademecum van religieuzen en hun kloosters in Noord-Brabant. Alphen a/d Maas, 2010
Klooster kapucijnen in Den Bosch staat te koop (Brabants Dagblad, 16 januari 2016)
Franciscanen nemen klooster kapucijnen in 's-Hertogenbosch over (www.francsicanen.nl, 20 mei 2016)
Eerste franciscanen als kwartiermakers volgend haar (sic) in kapucijnenklooster Den Bosch (Brabants Dagblad, 7 juni 2016)
Kapucijnenklooster wordt stadsklooster San Damiano (Brabants Dagblad, 5 juni 2018)
Vier orden en 'n bokont onder één dak, in: Brabants Dagblad (papieren editie), 9 oktober 2018
www.stadskloostersandamiano.nl, geraadpleegd 11 oktober 2018

Foto's

  1. Gevel (foto: © Fren Nabuurs)
  2. Tuinmuur en kapel van het klooster (foto: L.M. Tangel, 1979. Collectie Rijksdienst Cultureel Erfgoed nr. 205.637)
7

Reacties (7)

albert Geven zei op 1 november 2020 om 13:41 uur

Een herinnering aan een kloosterling in Den Bosch.

Allerzielen.
Morgen is het Allerzielen, en vandaag, de dag van de heiligen en de martelaren komen er herinneringen van mensen waarvan ik in mijn leven afscheid heb genomen. Van een van de mensen heb ik een foto op mijn kast staan. Ome Antoon, ook wel broeder Perpetuuus genoemd. Capucijner monnik, portier en tuinman van een stadsklooster in Den Bosch. Op een beslissend moment in mijn leven droomde ik over hem en gaf hij mij een duidelijke raad. Het was het begin van een spirituele zoektocht die tot de dag van vandaag doorgaat. Ik zocht hem op toen het leven mij teveel werd en ik wanhopig aanbelde aan de deur van het klooster.
“Hallo Albert, kom binnen”
Ik: “Hallo Ome Antoon, ik……………….”
“ Wacht maar even, we lopen eerst even de tuin in”
“Ja maar, ik kom hier alleen maar even om…………”
“ Nee, wacht maar even, dadelijk drinken we een biertje. ”
We lopen de tuin in, hij vertelt over de bloemen, laat me zien hoe de goudvissen letterlijk uit zijn hand eten, hoe hij de valse hond van de buren temt en wijst me erop hoe de zon in scherven valt op de ramen van het klooster. Het is stil in de tuin en we lopen over kleine begraafplaats waar de monniken in gelid naast elkaar liggen met alleen hun naam op het metalen kruis. We kijken.
“Tijd voor een biertje, vind je niet? “
We lopen naar de portierskamer.
“Je wilde iets vertellen toch? Wat is er aan de hand? “
Hij schenkt een biertje in en kijkt me met pretogen ogen achter de grote brillenglazen aan. Met zijn grote werkhanden strijkt hij langs zijn grijze baard. En terwijl ik tegenover hem zit, aan de ruwhouten tafel in de schemerige kamer lossen mijn vragen zich op. Het is alsof alle problemen en paniek in de tuin zijn achter gebleven, alsof ze er nooit zijn geweest. Spoorloos. Hij schenkt nog eens in, we praten over onze familie en hun eigenaardigheden, lachen wat en nemen afscheid.
Ongeveer een jaar later krijg ik bericht dat hij is overleden. Met het plukken van de appels is hij van de ladder gevallen. Hij was ruim tachtig jaar oud. Uiteraard ga ik naar zijn begrafenis.
Het regent, het waait en de hoge populieren in de binnentuin zwaaien wild heen en weer. Tussen de andere gasten loop ik in de overdekte carré - vormige gang om de binnentuin en de begraafplaats. De broeders staan buiten rondom het graf en laten de kist hangend in het dikke touw langzaam zakken. Het is een ingespeeld team, ze hebben dat vaker gedaan. Dan, terwijl ik stilsta en de kist uit het zicht verdwijnt, stijgt ome Antoon op. Horizontaal in zijn bruine pij, die wappert in de wind verdwijnt hij recht om hoog, uit mijn zicht. Exit Ome Antoon, ik denk aan je.

Marilou NillesenBHIC zei op 2 november 2020 om 09:51 uur

Beste Albert, wat een prachtig en indrukwekkend verhaal. Wat een verrijking voor je leven dat je ome Antoon hebt gekend.

Ik kan me voorstellen dat je nog vaak aan hem denkt. Bedankt voor het delen voor deze mooie herinneringen.

(Mocht je de foto van ome Antoon willen delen... we plaatsen hem hier heel graag bij. Als je dat wil, kun je het mailen naar info@bhic.nl ovv Kapucijnenklooster)

Hr M v Bourgondien zei op 17 januari 2021 om 13:54 uur

Mooi verhaal, ik heb ook een oom liggen op het kerkhof broeder Landoaldus
Kwam vroeger regelmatig een paar dagen naar Noordwijk en vond het strand heerlijk. Ik ben een paar keer geweest op het kerkhofje en het straalde veel rust uit. Nu heb ik vernomen dat alles is verhuisd weet jij toevallig waar naar toe adres e.d.
M.v.g.
Martin

Marilou NillesenBHIC zei op 21 januari 2021 om 17:42 uur

Hallo Martin, bedankt voor je berichtje. Online vind ik dit, als fotobijschrift: "De kloostertuin die voorheen een kerkhof was. (De stoffelijke resten van de minderbroeders kapucijnen zijn overgebracht naar Velp)"
Dat staat in dit artikel:
https://www.bd.nl/s-hertogenbosch/tranen-bij-laatste-eucharistieviering…

Kun je hiermee uit de voeten?

Martin zei op 21 januari 2021 om 18:03 uur

Dag Marilou, dank je wel voor je bericht ik heb het genoteerd en kom ik in de buurt van Velp b.v. met kamperen dan ga ik zeker langs.

groetjes
Martin

Marilou NillesenBHIC zei op 24 januari 2021 om 14:12 uur

Goed plan, Martin, hou je ons op de hoogte? Bedankt alvast!

Martin zei op 24 januari 2021 om 16:13 uur

Oke

Reactie toevoegen

Je e-mailadres is privé en zal niet openbaar worden gemaakt.

Platte tekst

  • Geen HTML toegestaan.
  • Regels en alinea's worden automatisch gesplitst.
  • Web- en e-mailadressen worden automatisch naar links omgezet.