Maar het pensionaat werd geen succes. Dat de zusters vasthielden aan de Franse taal en gebruiken zal daaraan hebben bijgedragen. Uit een rapport (1914) rijst het beeld van weinig aansluiting bij de lokale gemeenschap en weinig belangstelling vanuit het het Generaal Kapittel van de congregatie.
Of de pupillen veel van de moeilijkheden hebben gemerkt? Uit de memoires van een van hen, mevrouw Goverde-Assmann, blijkt dat niet.
Toch werd het internaat in 1924 bij gebrek aan leerlingen gesloten. De zusters zijn toen vertrokken.
De gemeente besloot het pand met de grote tuin van de Stichting Sancta Clara te kopen. In 1925 werd het na een interne aanpassing als gemeentehuis ingericht.
Nadat een nieuw gemeentehuis in gebruik was genomen besloot men het pand in 1980 te renoveren voor de vestiging van het Streekarchivariaat Nassau Brabant.
In Oud Nieuws, tijdschrift van heemkundekring "Willem van Strijen" uit Zevenbergen, verscheen in 2017 een artikel van Ebo Roek over het klooster-pensionaat en de memoires van mevrouw Goverde-Assmann. Klik hier of op de foto hiernaast om het uitgebreide verhaal te lezen.
Bronnen
J. Smits, Vademecum van religieuzen en hun kloosters in Noord-Brabant, Alphen a/d Maas, 2010
E. Roek, Het pensionaat Sancta Clara van de zusters van de HH Harten, in: Oud Nieuws, Periodiek van de Heemkundekring "Willem van Strijen" te Zevenbergen, 37 (2017) nr. 1
Foto's
- Villa Waterloo (foto: BHIC / Frans van de Pol, 2012)
- Pupillen van het pensionaat (bron: Oud Nieuws, 2017). Klik op de foto om het artikel in Oud Nieuws te bekijken
[Dit verhaal is aangepast op 7 december 2017. Redactie]
Reactie toevoegen