Nog in de Romeinse Tijd woonden hier al christenen, die deze bron mogelijk hebben gekerstend en toegewijd aan Sint-Quirinus.
Tussen 500 en 700 werd deze streek definitief christelijk. Dat was het werk van benedictijnen. Zij hadden een bijzondere devotie voor de H. Clemens, die rond het jaar 100 paus was.
De naam van de huidige parochiekerk verwijst naar deze geschiedenis en in de kerk zelf is een beeld te vinden van Quirinus. Bovendien werd tot 1960 in de Nuenense kerk water toegewijd aan Quirinus, dat gebruikt werd tegen oog- en huidziekten.
Al met al waren Clemens en Quirinus door de eeuwen heen dus de belangrijkste heiligen voor Nuenen. Overigens is het niet duidelijk aan welke van de twee de kerk was toegewijd toen Nuenen in 1225 een zelfstandige parochie werd.
Zoals de meeste kerken in Noord-Brabant werd ook de kerk van Nuenen in 1648 in beslag genomen. Pas in 1798 kregen de katholieken hun kerk terug, maar enkele jaren eerder was de toren ingestort en het kerkgebouw een bouwval geworden. Daarom bleven de katholieken gebruik maken van de schuurkerk, die stond op het plein voor de huidige kerk en in 1823 grondig werd verbouwd.
Ondertussen had de gemeente de toren van de oude kerk weer opgebouwd, maar de kerk zelf bleef een ruïne.
In de loop van de negentiende eeuw bleek de voormalige schuurkerk toch niet te voldoen. Uiteindelijk viel het besluit om een ‘echte’ kerk te laten bouwen. In 1872 werd de huidige Clemenskerk in gebruik genomen.
Sinds 1935 staat op de Kerkakkers, op de plaats van de verdwenen middeleeuwse kerk, een groot kruisbeeld.
De kerk was het middelpunt van de parochie, maar als gelovige had je te maken met mijnheer pastoor en zijn kapelaans. Kun je ze nog voor de geest halen? Denk aan pastoor H.A. Aldenhuijsen, hiernaast op de foto. Hij bediende de parochie in de jaren vijftig en zestig (in 1955 telde deze kerkgemeenschap 3900 zielen, blijkt uit de Piusalmanak), samen met zijn kapelaans F.J.H. Schreuder en Jac. Barten. Reageer hieronder en deel je herinneringen aan de kerk, het leven in de parochie en de geestelijken van vroeger.
Reactie toevoegen