De zusters werkten hier in het modernste sanatorium van Nederland in die tijd, onder beheer van een stichting. In het gebouw was een kloostergedeelte opgenomen, gewijd aan het H. Hart van Maria.
De zusters stopten 25 april 1969 met de verpleging en verzorging. Hun aantal liep sterk terug, zodat het hoofdbestuur van de congregatie in Veghel besloot tot vertrek.
In 2001 werden de specialismen, die van lieverlee in het gebouw waren ondergebracht naar elders verplaatst en kwam het leeg te staan. Stichting Vitalis ontwikkelde in het complex woonzorg-appartementen.
Dit complex is een van de hoofdwerken van het architectenbureau C.H. de Bever en C.M. van Moorsel Pzn, indrukwekkend van omvang en compositie. Het is op het zuiden gericht en bestaat uit een reeks van vleugels, rondom binnenhoven. Aan de zuidzijde een indrukwekkende, vier lagen hoge gevel met twee torens voor het sanatorium, waar de zorg voor mannen en vrouwen strikt gescheiden was. Daarachter verbindingsgangen naar het U-vormige zusterklooster in het westen en het eveneens U-vormige economiegebouw in het oosten. Tussen deze gebouwen de kruisvormige kapel.
De stijl van het geheel is gebaseerd op de Delftse School. Er zijn opvallende zonneterrassen op het zuiden. De monumentale ingangspartij van het hoofdgebouw is versierd met beeldhouwwerk in natuursteen door de beeldhouwer Niel Steenbergen. Opvallend zijn de vierkante torens met rondbogen en spitsen en de grote, kruisvormige kapel met vieringtoren en dakruiter. Het gebouw is prachtig gelegen aan de oevers van de Mark. De inpassing in de landschappelijke omgeving is met grote zorg ontworpen door landschapsarchitect J.T.P. Bijhouwer.
Bron: J. Smits, Vademecum van religieuzen en hun kloosters in Noord-Brabant, Alphen aan de Maas, 2010
Reactie toevoegen