Vlucht uit Moerdijk
Het pensionaat van de zusters was tot in de Tweede Wereldoorlog in Moerdijk gevestigd, waar het deel uitmaakte van hun moederhuis. In 1944 werd dit moederhuis door oorlogshandelingen echter volledig verwoest. De zusters en de internen vonden daarna een tijdelijk onderkomen in andere kloosters van de congregatie. Zij konden terecht in het Bernadetteklooster (Regina Pacis) in Maliskamp. Maar ook in Vught, waar zeventig zusters en circa honderdvijftig internen onderdak vonden, in gebouwen die werden gehuurd op het landgoed van de zusters Ursulinen. Zowel in Maliskamp als in Vught hebben de gevluchte zusters hun scholen met internaat voortgezet.
Nieuwbouw in Veldhoven
Ondertussen begon elders in de provincie de bouw van een nieuw klooster- en scholencomplex voor de Zusters van Moerdijk. In 1953 werd dat nieuwe moederhuis, Koningshof in Veldhoven, voltooid. Voor deze herbouw hadden zij 35 hectare grond gekocht in een bosrijke omgeving aan de Locht, aan de doorgaande weg tussen Veldhoven en Steensel.
Oud-leerlingen van het internaat in Veldhoven herinneren zich nog dat zij de meeste zusters niet op een dagelijkse basis tegenkwamen. De zusters die zij wél zagen liepen er in redelijk moderne burgerkleding bij. Ook bestond het docententeam in de jaren zestig, naast geestelijken, voortaan ook uit lekenleraren. Aan het hoofd van de MMS stond toen een directeur, maar de zusters stonden nog steeds in hoog aanzien. Je sprak ze aan met "Soeur" en vervolgens met hun kloosternaam. Tot de zuster-leraressen behoorden rond deze tijd Soeur Liberta, die natuur- en scheikunde gaf, Soeur Quirinia voor handwerken en Soeur Henrica voor biologie. Duitse les werd gegeven door een lekendocent, de heer Van der Meer.
Wat de inrichting betreft herinneringen oud-leerlingen zich bijvoorbeeld hun centraal verwarmde kamers, waar zij een wastafel, kledingkast, bed en bureau met stoel tot hun beschikking hadden. Van het dagritme herinneringen zij zich onder andere de wekelijkse douchedag op vrijdag, in het kloostergedeelte. Een van de oud-leerlingen noemt haar kostschooltijd achteraf een "oase van gezelligheid". Natuurlijk, er moest hard worden geleerd, er waren veel regels en van het terrein kwamen de internen nauwelijks, behalve dan voor buitenschoolse activiteiten als paardrijden en culturele uitstapjes. "Veel puberzaken hebben we gemist", is een van de reacties. Privacy was er ook weinig; post werd tot minstens in de jaren zestig nog van te voren geopend, behalve als deze aan ouders was gericht. "De meest vreselijke tijd van mijn leven", vertelt een oud-leerling. Maar ook passeren veel positieve herinneringen de revue, zoals het opgroeien in een prachtige omgeving, de gezelligheid van het continue samenzijn met leeftijdgenootjes en de hechte vriendinnenclubjes.
Sluiting
Net als andere internaten kreeg Koningshof voor het eerst in de jaren zestig te kampen met de dodelijke combinatie van een dalend aantal aanmeldingen van leerlingen en een dalend aantal roepingen, dus een groeiend gebrek aan zusterdocenten. In de tweede helft van de jaren zestig waren er nog circa honderd leerlingen en drie zusters. Het gebrek aan docenten kon nog worden opgevangen door leken voor de klas te zetten, maar zij waren wel een stuk duurder dan zusterdocenten. En dat leverde bij een blijvende daling van het aantal aanmeldingen ook steeds grotere financiële problemen op. Dit was een probleem voor internaten in het algemeen. Overal in het land werden zulke interne opleidingen steeds duurder. Maar ook kozen steeds minder ouders voor een internaatopleiding omdat de waardering van zulke scholen als een gevolg van nieuwe opvoedkundige inzichten veranderde. Internaten waren niet meer van de tijd.
In de jaren zeventig daalde het aantal aanmeldingen voor internaat Koningshof dusdanig, dat het moest sluiten. De zusters hebben nog tot in 1979 in het klooster gezeten, waarna zij naar het Bernadetteklooster in Rosmalen verhuisden.
Zie ook:
Website Verzamelaarscollectief Charlotte Huiskes, artikel: Koningshof
Reageren
Hoe waardeer jij de internaatopvoeding op Koningshof achteraf? Heb jij nog de vlucht en de verhuizing van de zusters meegemaakt? Of was je juist een van de laatste internen van Koningshof? Reageer hieronder, deel je ervaringen en vul deze pagina aan! Foto's zijn ook van harte welkom en kunnen worden verzonden naar info@bhic.nl, dan voegen wij ze hier toe.
Klik hier voor een artikel van Hanneke van den Bogaart-Vugts over het bijzondere onderwijs- en opvoedingssysteem van de Zusters van het Allerheiligst Hart van Jezus.
Klik hier voor de herinneringen van Ellen van Remmen (intern jaren '60).
Reactie toevoegen