Correctie: op het Norbertuscollege of vanaf ca 1960 Bernrode is nooit mavo of havo aangeboden.

Bedankt voor deze correctie, fg. Ik ga uitzoeken hoe de mavo en havo erin zijn geslopen. De tekst wordt erop aangepast. Heb jij nog op deze kostschool gezeten trouwens?

Eind jaren 60 werd de gymnasium-opleiding ook opengesteld voor meisjes.

@Martin: bedankt voor de toevoeging! Zat jij in deze periode in Heeswijk op kostschool?

Toen ik in 1970 als externe op Bernrode kwam was er nog sprake van een internaat. Mijn eerste schooljaar zaten er dus interne en externe leerlingen in de klas. Het internaat is in 1971 of 1972 opgeheven.

Ik was het eerste meisje dat naar het gymnasium van Bernrode ging. Een half jaar later kwam een ander meisje van mijn oude school ook naar Bernrode. Prima sfeer daar. Goede Beta opleiding. Ik herinner me de rector Oomen en Frans Dekkers, Krijns van scheikunde en van Adrichem nog wel. Zat van Adrichem ook in de dorpspolitiek? Ik meen dat hij toen een doorslaggevende stem had in de gemeenteraad. Verder herinner ik me Pius van Loon. Die gaf geen les maar was wel zeer aanwezig buiten de les. Ik heb er een goede tijd gehad,deze school had ik niet willen missen en was een verademing na mijn tijd op het Stedelijk Gymnasium in Den Bosch.

Toen ik eind jaren zestig op het gym in Heeswijk kwam was het al geen echt klein-seminarie meer. Ik herinner me dat er nog een enkeling in mijn klas zat met dat doel maar zij zijn nimmer ingetreden. Ik was intern tot en met het jaar waarin het internaat werd opgeheven. Naast externen en internen van Norbertus zaten er toen ook internen van het intussen opgeheven Damiaancollege in Sint Oedenrode. Dat was de reden waarom het schoolblad 'Drietand' heette. Ik ben later, toen zowel het internaat van het Damiaan- en Norbertuscollege waren opgeheven hoofdredacteur geweest van dat blad dat eerst nog een jaartje 'Melior' heette voordat het 'De Tand' (er was van de Drietand nog maar één Tand over....) werd genoemd. Als toneelmeester heb ik nog deelgenomen aan o.a. de door Stef Bugter georganiseerde musicals met vooral veel muzikale inbreng door Hein van Grinsven.

@fg: bedankt voor je bericht! Ik vraag me ook bij andere internaten wel af, hoe dan die verhouding was tussen de internen en de externen. Heb weleens gelezen hoe die toch een beetje afgeschermd van elkaar bleven, althans, dat het internaat verboden terrein was. Maar jullie zaten dus wel samen in de klas. En bedankt voor het doorgeven van het sluitingsjaar van het internaat. Het is helaas lang niet altijd duidelijk wanneer een internaat nu precies is opgeheven..

@Elena: dat moet moet toch wel bijzonder zijn geweest om als eerste meisje in zo'n jongenscultuur terecht te komen! Toen dat tweede meisje, een bekende nog wel, naar Bernrode kwam zul je al wel aan de situatie zijn gewend? Zo te lezen heb je er niet echt last van gehad in ieder geval. In tegendeel: goed om te horen dat het zo'n fijn verblijf voor je is geweest. Het antwoord op je vraag over Van Adrichem moet ik je helaas verschuldigd blijven, maar misschien dat andere oud-leerlingen die hier reageren het wel weten!

Dankjewel, Rob, met jouw bijdrage krijgen we alweer een beter beeld van die laatste jaren van het internaat, toen die vrije val in het aantal roepingen was begonnen. Blijft toch wel apart hoe snel dat allemaal ineens voorbij was. En dan kun je als leerling ineens weer gewoon naar huis na de schooldag..

@Thijs, Moeilijk was het niet om met allemaal mannen in de klas te zitten. Als je als meisje na de de vierde klas nog op het gymnasium zat was je zowiezo een unicum. Voor de rest was ik de atmosfeer van het internaatschoolwezen wel gewend. Ik had in de eerste klas al op Regina Coeli gezeten. Trouwens, lang was ik niet alleen want het volgend schooljaar was er een ware invasie van meiden.
Wat mij nu te binnen valt, nu ik aan Bernrode terug denk was typerend voor de sfeer daar. Oomen stak met nog een paar heren de cour over en raapte in het voorbijgaan een zwerfpapiertje op. Gewoon een gebaar, maar wel voor die tijd bijzonder. Hij was daar immers de baas. Andere tijden kondigden zich daar wel iets eerder aan dan elders.

Bedankt dat je er nog wat meer over wilde vertellen, Elena. Blijft een bijzonder verhaal. De jongens hebben dus nog wel even kunnen wennen, voorafgaand aan de invasie : ) En een mooi voorbeeld dat je geeft, dat opgeraapte papiertje: een klein gebaar, dat verraadt dat er toch hele grote dingen aan het veranderen zijn!

Ik heb ook intern gezeten. Ik ben begonnen in de Voorbereidende Klas als vervanging van de 6de klas van de lagere school. Daarbij kregen we latijn in een noodgebouwtje naast het sportveld en verder lessen op het VGLO in het dorp. Hierna ben ik naar de eerste klas gegaan (Kleine Figuur) omdat ik niet zo’n ijverige student was, ben ik blijven zitten en na de 2de poging naar de St. Josef Mulo in Schijndel. Op zich was dat een prettige tijd. We fietsten met een groep daarnaar toe en aten warm bij een familie in Schijndel. We hadden een eigen recreatieruimte op een zolder. We mochten ook op volksdansen samen met meisjes van de meisjesschool.
Medeleerlingen waren o.a. Eddy van der Linden, Phillip van de Elshout en Toontje van den Vossenberg.
Samen met Harry van Erp heb ik twee maal meegedaan aan de vierdaagse van Nijmegen, waarbij Thijssen en zijn zus onze begeleiders waren.
Thijssen was onze coordinator.
Na de Mulo heb ik in Bergen op Zoom nog HBS-B gedaan.

Hallo Wim, dank voor je bijdrage. Bijzonder om te lezen dat jullie warm aten bij een familie in Schijndel. Of kwam dat vaker voor?

En volksdansen met de meisjes; in welke tijd zitten we dan ongeveer?

Aanvulling op mijn verhaal hierboven:

Ik ben in 1961 naar kostschool gegaan. Mijn 2 jaar oudere broer ging in dat jaar ook daar naar toe maar dan naar de eerste klas. In 1968 was ik klaar met de Mulo.
Toen ik naar de Mulo ging, was dat het tweede jaar dat de mogelijkheid er was om vanuit Heeswijk als interne naar de Mulo in Schijndel te gaan. Het was ongeveer 10 km fietsen. We waren met ongeveer 8-10 jongens. In het eerste jaar werden we in de middagpauze met een busje opgehaald om in Heeswijk te eten. Later werd er geregeld dat we bij een echtpaar in Schijndel konden eten. In die tijd was het gebruikelijk om ‘s middags warm te eten. Deze mensen waren een soort ouders voor ons. We gingen er ook wel tussen door op visite.
Als Mulo-scholieren hadden we een beetje een aparte status. Omdat we minder huiswerk hadden, hadden we wat meer vrije tijd. We werden gelukkig niet veel anders dan de gymnasiumstudenten behandeld. Ook niet door hen.
De volksdanslessen werden door een leraar van de Mulo gegeven en meisjes van de plaatselijke meisjes school ,Sancta Maria, mochten ook mee doen.
Op het Norbertuscollege in Heeswijk was ook een soort verkennersgroep. Omdat deze niet landelijk erkend was, werden ze Pontoniers genoemd. Maar we gingen gewoon op kamp in de grote vakantie en door het jaar gingen we in de plaatselijke bossen doen wat normaal ook bij padvinders gedaan werd.

Fijn dat je je verhaal nog verder hebt aangevuld, Wim, dat maakt weer veel duidelijk. En wat mooi dat je deze mensen waarbij je at als een soort ouders beschouwde. Toch een eretitel, zeker als jongens in die leeftijd dat zo ervaren.

Jouw verhaal brengt ons naar de jaren zestig; dat verklaart ook wel het gezamenlijke volksdansen. Mooi ook om te lezen van de verkennersgroep, genoeg te doen daar - zo te lezen...

Dank je wel voor jouw bijdrage, Wim!

@Elena, je schrijft dat het niet moeilijk was met mannen in de klas te zitten. Een van die 'mannen' was ik. Maar eerlijk gezegd denk ik dat de meesten van ons toch vooral nog jongens waren, voor wie het bijzonder was voor het eerst met een en later twee meisjes in de klas te zitten. Bijzonder - zo niet een cultuur shock - was het zeker ook voor een aantal van de (priester-)leraren. Standaardopdrachten als 'heren, pak uw grammair', dat kon niet meer. En dat gaat dan alleen nog maar over de taal. Al met al is het goed geweest dat die mannencultuur met de komst van Elena en snel daarna veel andere meisjes is doorbroken.

Mooie bijdrage, Koos, waardoor we nu ook inzicht krijgen in hoe die breuk met het verleden door de jongens en de priesters werd ervaren.

Nog enkele herinneringen en aanvullingen. Ik behoorde in 1964 tot een van de eerste jaargangen externen, die vanuit de regio naar het toen pas erkende gymnasium gingen. Daarnaast waren er de internen van Heeswijk en St. Oedenrode (Damiaancollege). Die mix was er ook onder de leraren: Norbertijnen, paters van de H. Harten en de eerste lekenleraren. Er waren enkele markante figuren onder die leraren. De conrector was pater Frans Steenbrink van de paters H. Harten. Hij was tevens leraar natuurkunde. Een lange statige man, ook nog eens ingenieur. Ik herinner me hoe hij alleen al door zijn aanwezigheid zorg droeg voor orde en rust tijdens de pauzes. Ook uit St. Oedenrode kwam pater Wim Rood, leraar klassieke talen. Een wat verstrooide man, over wie tal van anekdotes de ronde deden. Hij was destijds zeer betrokken bij Tsjecho-Slowakije. na de Russische inval in 1968 was hij zeer ontdaan. Leerlingen maakten daar wel eens misbruik van door hem te vragen naar zijn visie over de situatie daar. Hij begon dan met 'mannen (nog geen meisjes!) , het is verschrikkelijk met Dubcek'. Het leidde er veelal toe dat een halve les gevuld werd met actuele geschiedenis in plaats van het vertalen van Livius of Caesar! Later werd hij adjunct-secretaris van de bisschoppenconferentie. Wat ik verder opvallend vind is dat vrijwel elke leraar een bijnaam had. Volgens mij komt dat heden ten dage nauwelijks nog voor. Een kale leraar klassieke talen (pater ter Huurne) werd Cicero genoemd. Zijn collega pater Kocken 'tante Nel'. De Norbertijner leraren Engels, geschiedenis en Duits waren als seminaristen al met elkaar bevriend onder de naam Puk, Muk en Moortje. Puk en Muk bleven ze als leraar. Later werd de leraar Duits Boris genoemd. Toen een jongere broer van de leraar Engels ook dat vak ging geven werd hij de 'kleine Puk' genoemd. En rector Oomen had als bijnaam de Janus , waarschijnlijk omdat hij als de tweekoppige god Janus alles zag.

@Koos: ook deze bijdrage heb ik weer met plezier gelezen! Mooie anekdote over pater Rood. Zo bleven jullie dus goed op de hoogte van de actualiteiten op het wereldtoneel, zo middenin de Koude Oorlog. Leuk ook al die bijnamen. Als je daar nog meer van te binnen schieten dan laat het hier weten hé!

Ik kan me Steenbrink nog wel herinneren. Ik herinner me het jaar van het eindexamen dat Steenbrink wist te vertellen dat Natuurkunde uit zou vallen als examenvak. Hij zat , meen ik , in de commissie die dat bepaalde. Ook herinner ik me dat tijdens de eindexamens de gecommitteerden rijkelijk werden onthaald tijdens de lunch, waarbij ook rijkelijk drank werd toegevoegd. Zij zaten dan ook bijna te slapen in de middag. Ik zie de ogen van Steenbrink nog glinsteren toen hij dat vertelde.

Bedankt, Elena, voor je bijdrage. Ik zie het al helemaal voor me : ) Je hebt volgens mij ook wel een goed contact gehad met pater Steenbrink. Die had vast nog wel meer mooie verhalen. In welke periode zat je op dit internaat trouwens?

@Thijs, ik denk dat ik in 1969 naar Heeswijk-Dinther kwam. Ik ging naar klas vijf. De school was net opengesteld voor meisjes. Ik heb dus net het staartje van het Rijke Roomse Leven kunnen zien, voordat het in de mist verdween. Ik was uiteraard extern en kwam elke dag met de bus ( ik dacht lijn 58) van Hintham naar Heeswijk-Dinther. Er waren toen nog echte winters, met sneeuw en zo. Dan ging de bus niet, en ging ik dus ook niet.

@Elena: oeps, ik zie het al in mijn vorige reactie. Inderdaad, uiteraard zat je er niet intern, maar net als de andere meisjes als externe leerling. Mag ik nog vragen waarom je juist toen, in '69, die overstap maakte naar Heeswijk, en dan elke dag met de bus op en neer? Je schreef al eerder dat het een verademing was vergeleken bij het Stedelijk Gymnasium in 's-Hertogenbosch. Zat dat verschil vooral in de sfeer of bijvoorbeeld het onderwijsniveau op gymnasium Bernrode? En nog bedankt voor al je bijdrage tot dusver, waarderen we enorm!

het is inmiddels herfst 2019 en de laatste post was op 3 april. zag pas nu deze leuke site. van 1962 (vk) tot 1970 zat ik daar en wel intern. ja, elena, het was een cultuurshock en een hormonenstuwer, jullie 2 op school te zien verschijnen. in het begin ging het, ook bij de alfa's zoals ik, bijna nergens anders meer over. maar ja, hoewel geen priesterstudenten maar wel "slechts" alfa's zijnde, maakten wij natuurlijk geen kans. hoewel....IK kreeg verkering met els (duijs), met wie ik nog uitgebreid carnaval heb gevierd in den bosch. zij bleek nb ook nog de dochter van de baas van mijn vader. uiteindelijk heeft toch een beta "gewonnen": guustaaf van iersel. elena, heb jij nog een klassieke taal gevolgd toen of geschiedenis? dan zullen bugter of v/d westelaken of v/d meerendonk (de muk) je wel vaak met troje in verband hebben gebracht. plaatselijke politiek van dn driek (adrichem) weet ik ook niet meer. het was en is overigens buslijn 158. hoe weet ik dat? welnu woonde in veghel dus...en we mochten dansles volgen bij wim voeten den bosch dus...en 1x naar de bios in den bosch: from russia with love oeioeioei.
1. sorry voor weglaten kapitalen. luiheid en capslockvrees.
2. sorry thijs, dat ik me "over jouw hoofd heen" tot elena richt, maar ik hoop toch dat dit een leuke bijdrage is. graag zie ik gierop ook weer reacties terug.

en wat zie ik nu midden in de nacht, of eigenlijk 's morgens vroeg tot mijn grote verbazing en plezier: een foto bij de felicitatie van good old mw. van de braak, docente nederlands en regiseuse van een toneelstuk met els (deuss en niet duijs dus) en pieter vonk (vanaf 1ste klas lagere school klasgenoot en dorpsgenoot) en nog 3-4 andere bekenden en natuurlijk ELENA. wat leuk. wist hier niets van, maar had het toen ook te druk met mijn nieuwste vlam, later de moeder van mijn kinderen en oma van mijn kleinkinderen.

Zo Harry Reintjes, dus Els ging met Gustaaf van Iersel. De namen die je noemt komen me wel bekend voor. maar ik kan er maar bij enkelen gezichten bij zien. Ik herinner me ook nog Gert Jan Smits en Martin Jansen. We zijn nu al weer meer dan veertig jaar verder. Ik denk dat we elkaar gewoon voorbij zouden lopen op straat. Ik heb toch zeer goede herinneringen aan dit stuk Brabant van toen. Toen ik pas een keer in Nuenen moest zijn, heb ik heerlijk geklept met een autochtoon daar en ik moet zeggen dat het stof van de jaren vrij snel was verdwenen, ik heb nog een week lopen grijnzen van oor tot oor.
@Thijs, als je je afvraagt waarom ik toch naar Bernrode ben gegaan dan heeft dat te maken met die Brabantse sfeer, die zo warm was, bloedserieus , maar warm en vriendelijk en eerlijk.

50 jaar geleden al, elena. maar, toegegeven, meer dan 40 jaar klinkt jonger, sympathieker. ja, gert-jan en martin (john lennon ;-) waren figuren om niet te vergeten. alternatief en de eersten die hasj rookten bij ons. apart voor een provinciaaltje als ik op een provinciaals schooltje.
ik heb, net als jij, aan de school, de leraren (oa die lieve mw vd braak) én aan het internaat goede leuke herinneringen .

@Elena: ah vandaar, mooie kernachtige beschrijving van Brabantse sfeer : )

@Harry: mooi dat je de site hebt gevonden, welkom! En er zijn geen sorry's nodig hoor, juist leuk om te zien dat je hier al meteen contact hebt gelegd. Ik laat jullie lekker verder bijpraten over vroeger : ) maar volg alles ondertussen met plezier
Als je nog foto's hebt uit je kostschooljaren: je kunt ze ons sturen naar info@bhic.nl onder vermelding van Internaat Sint Norbertus in Heeswijk. Dan voeg ik ze aan deze pagina toe.

foto's verstuurd. hopelijk gelukt. misschien herinnert elena zich nu gezichten, namen. op de algemene site staan er namen bij.

@Harry: nog bedankt voor de foto's, inmiddels zijn er al een paar toegevoegd zoals je ziet. Kleven vast allemaal mooie herinneringen aan! Een hechte groep dat straalt er echt vanaf.

@Thijs, kun je alsjeblieft een linkje maken naar die foto's. Ik kan ze niet vinden. Een goede zoekkreet mag ook. Dan kan ik kijken of ik nog inspiratie krijg voor verdere informatie en kan ik mijn herinneringen mogelijk bijslijpen.

Harry, ben jij de jongen zittend in het midden op de foto van 5a?

ja, die knappe ;-) en nog steeds ;-) ik heb geprobeerd hier bij alle 3 foto's de namen te posten. helaas niet gelukt. ga het nog ns proberen

foto voetbalelftal. gehurkt vlnr harry reintjes (ik dus, keeper), gerry buenen, gerritje van schaijk (al meer dan decennium geleden overleden (veel te vroeg dus), onbekend, onbekend. staand vlnr guido schakenraad, johan van rooij, peter franssen, pieter derkx, guud de laat (ook overleden veel te vroeg, goede vriend), mari wijnakker.

foto internen diploma. op de grond vlnr onbekend, martin janssen, onbekend, gustaaf van iersel, hans verheijen (gezicht onzichtbaar), herman holtmaat, gerritje van schaijk, gerrie buenen, jan joosten bovenop jan joosten mari wijnakker, daarboven johan van rooij, daarnaast rechts zittend peter groenewegen en ik toren staand boven allen uit eh alleen letterlijk.

foto 5a zittend vlnr paul wijnhoven, ik dus, wim maes. staand vlnr jan van berkel, onbekend, guus de laat, hans baeten, onbekend, herman holtmaat, jan joosten en helemaal hoog gerritje van schaijk

@Elena: de foto's staan niet in onze beeldbank, een link is daarom (nog) niet mogelijk maar ik heb er al wel een paar op deze pagina geplaatst, onder het kopje "toegestuurde foto's". Er komen er trouwens nog een paar bij!

Nog een aanvulling op de foto met liggende internen: derde van links (boven Martin Janssen) is volgens mij Diederik Kersten.
En bij Klas 5A (intern en extern); Links van Herman Holtmaat (half verborgen): Wim (?) de Jong, extern uit St. Oedenrode.

aanvulling van koos en elena op steenbrink. elena noemt opmerkelijk geen bijnamen, koos vergat de mona (steenbrink). was het om zi9jn blozende blotebillengezicht? van st. oedenrode meegenomen of pas in heeswijk zo genoemd?
aanvulling van koos op pater rood: als hij zo uitweidde over tsjechoslowakije en hij besefte het, dan moest hij enorm lachen om zijn eigen grap: zo nu alle gekheid op n stokje en het stokje het raam uit.
eigen, echte internen-anekdote conrector steenbrink: als ik wist dat we 's middags in de refter macaroni kregen of op vrijdag vis met graten, liet ik me soms mn uit de wiskundeles sturen (alfa he). dan moest ik naar steenbrink komen en had ik een smoes om niet in de refter te verschijnen.. ik heb het hem n keer verteld en hij moest er niet hard maar wel smakelijk om lachen. mijn honger haalde ik wel in met een verboden bezoek aan de friettent in het dorp.
voor koos nog: diederik kersten en wim (klopt) de jong= o ja !!! bedankt koos. de andere onbekende van 5a was iig een damiaan net als jan van berkel en wim maas. geinteresseerd in nog andere persoonlijke internen-anekdotes thijs?

voor thijs en m.n. voor elena.
jammer dat het hier zo'n radiostilte is. ik heb inmiddels enorm gegoogeld, foto's op bhic bekeken, gedownload en eigen foto's (1951-1970 veghel en heeswijk) naar bhic geüpload.
en vandaag ging ik naar vught op de site van bhic en wel naar regina coeli. daar volgde nl. mijn verkering van reeds toen ik op het gym in heeswijk zat, mijn daarna verloofde, mijn daarna (helaas ex-) echtgenote en nu nog steeds de lieve moeder van mijn/onze kinderen en lieve oma van mijn/onze kleinkinderen, de mms. en wat zie ik? elena zat daar ook een jaar. ze schrijft 1962. als het 1963 was, zat jij elena misschien wel in dezelfde klas als de moeder van mijn kinderen: emerens pennings. ik heb het haar ook al per app gevraagd, maar nog geen antwoord terug. ben benieuwd en dus thijs, misschien weer een anekdotetje.

@Harry: bedankt nog voor je laatste twee berichten. Kleine wereld zeg! : ) Zou mooi zijn ja, als Elena daar nog meer over zou kunnen vertellen.
En over die andere anekdotes: laat maar komen, van harte welkom net als alle foto's trouwens die je ons al hebt gestuurd. Daarover gesproken: die laatste zending van je moet ik dus nog toevoegen, maar ze komen eraan!

Anekdotes.
1. Verjaard "misdrijf" en andere verboden vruchten:
In onze spaarzame recreatietijd hadden we in het begin soms verplicht wandelen onder begeleiding. Maar verder hadden we genoeg ontspanning: sport buiten en in de gymzaal, schaken, biljarten, ping-pongen, kaarten, muziek spelen en luisteren, een toneelgroep en in later jaren tv. Voor de poësis (5de klas) en retorica (6de klas) was er een café in de kelder (naam kwijt) te bereiken vanuit de recreatiezaal van de 3 laagste klassen (kleine figuur, grote figuur en grammatica). In de winter als het vroor, werd de cour onder water gezet en konden we schaatsen. 6x per jaar was er een toneeluitvoering van een bekende toneelgroep (bijv. as you like it/shakespeare, le malade imaginaire/molière, maar ook zwaardere stof: dood van een handelsreiziger). O.a. sigrid koetse, julien schoenaerts en ko van dijk hebben bij ons opgetreden. Het leukste van die avonden vond ik dat de ouders ook kwamen kijken. Vanuit onze eigen toneelgroep en andere geïnteresseerden werden ook jongens gescout en geronseld voor deelname aan voorstellingen in openluchttheater De Kersouwe. Ikzelf 2x (kleine rollen), mijn oudste broer meer keren in de hoofdrol.

Maar......we wilden ook wel eens wat spannenders. Vooral in de lagere klassen was het een sport om appeltjes te jatten uit de boomgaard naast het gymnasium (de lokatie waar later De Bongerd !! verrees, een complex met verblijven voornamelijk voor gepensioneerde Norbertijnen dacht ik.
Het coolst (al bestond dat woord nog niet) was je als je overdag durfde. Er werden wel taken verdeeld: de "jatter" en degene die op de uitkijk stond, om te waarschuwen als er een surveillant (heel vaak pater Nabuurs, bijnaam Mientje) aankwam, of om deze af te leiden.
Nog een verboden vrucht: het hormonen- en testosterongehalte werd bij ons natuurlijk met het jaar hoger, dus 's avonds stiekeme afspraakjes met meisjes van het dorp. Dat was nog niet zo gemakkelijk, want daarvoor moest je ongezien over te pietsloot (uitleg hierna.*) zien te komen en ongezien en op tijd weer terug. Ook hier stonden dan soms ingewijden op de uitkijk.
De pietsloot liep langs de hele lengte van het terrein en daarachter lag de Donkere Dijk. Er was wel een poortje, maar dat was, zeker 's avonds, potdicht.
We hadden pieten=urinoirs en jannen=toiletten. De sloot zal dan wel de afwatering hiervan geweest zijn?
Tot de volgende anekdote.

Anekdotes.
2. Guilty pleasures.
Onder geen beding mochten we zonder toestemming het internaat verlaten om bijvoorbeeld het dorp in te gaan en 's avonds al helemaal niet. Als we al eens toestemming kregen, wilden de paters ons in ieder geval niet in horecagelegenheden zien, friettent noch café. dus wat deden we? Naar een café zover mogelijk weg. Bijvoorbeeld naar De Beugt in Dinther. Ik geloof dat dat nu een pannenkoekenhuis is annex speeltuin. Daar heb ik ook mijn eerste biertjes te veel gedronken. Na de lange wandeling terug was ik gelukkig weer bijna nuchter.
Toch waagden we ons ook nog al eens in het café van van Aspert (hoek abdijstraat-hoofdstraat, nu cafetaria asperia) om er tafelvoetbal toernooitjes te spelen, gevaarlijk dicht bij het internaat. Een paar keer zijn we betrapt zonder ernstige consequenties. Een keer ben ik door mijn vader "betrapt" die in Heeswijk was voor zijn werk. Met een smoesje en hulp van mijn maatjes bleef ook dat zonder gevolgen. Tijdens haar verblijf in het verzorgingshuis Bernheeze tot aan haar dood in 2012, heb ik tijdens wandelingen met haar in de rolstoel met mijn moeder nog vaak bij Asperia een ijsje of andere versnapering genuttigd.

Een keer zijn Peter Franssen en ik betrapt bij een zeer onschuldig avondlijk uitstapje zonder toestemming.
Peter en ik waren destijds goede vrienden. Ik heb hem vaak meegenomen naar mij thuis in Veghel (met toestemming). Hij noemde mijn moeder zelfs zijn tweede moeder. Lenige vent: 1x was er in Veghel niemand thuis, we zagen de balkondeur openstaan, hij nam een aanloop, liep !!! tegen de muur omhoog en stond in 2 seconden op het balkon en weer 5 seconden later opende hij voor mij de keukendeur.
Wij hadden het stoute plan opgevat om na het studie-uur een bezoek te gaan brengen aan meneer van den Akker (kwajanneke, docent Frans) die vlakbij het gym woonde. We hebben daar gezellig een uurtje doorgebracht en natuurlijk verzwegen dat we geen toestemming. Teruggekeerd tot vlakbij het internaat wilden we juist beginnen aan het terugsluipen, maar te laat. Blijkbaar had conrector van de Meerendonk ons gemist. Op zijn brommertje kwam hij ons zoeken. Wij doken weg, maar hij had ons al gezien en hij richtte het volle licht van de brommer op ons. Ook hier zijn ernstige gevolgen uitgebleven nadat hij ons verhaal bij kwajanneke geverifieerd had.
Thijs, een tip: heb je al eens contact gehad met reünisten Bernrode? reunistenbernrode@gmail.com. Die gaan natuurlijk over externen en internen, maar toch. En het boek :van klein seminarie naar klein gymnasium met dvd uitgegeven t.g.v. 125 jarig bestaan, is ook zeer aan te bevelen.
Een volgende anekdote volgt z.s.m.

Alles weer met plezier gelezen, Harry, je schrijft er zo te zien heel gemakkelijk over. Een café in de kelder, niet verkeerd. Maar in zo'n café "zover mogelijk weg" smaakten de drankjes vast nog veel lekkerder. Blijft leuk om die echte jongensavonturen te lezen, de paters op de uitkijk, conrector op het brommertje, het gaat allemaal wel leven zo. Hopelijk nooit in die pietensloot beland haha : )
Fijn trouwens dat je dankzij die toneelavonden nog extra momenten had dat je je ouders zag. Heb dat openluchttheater nog even opgezocht en vond o.a. dit affiche in een krant uit die tijd: https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010936297:mpeg21:a0042

Al eens aan gedacht om alles op papier te gaan zetten of heb je dat al? Een aparte pagina voor jouw herinneringen aan de kostschool op deze site..? Laat maar weten als je daar wat voor voelt dan regelen we dat, uiteraard met duidelijke link naar deze site. Of gewoon nog meer reacties op deze pagina - het is allemaal prima en welkom!

En natuurlijk nog bedankt voor die tips aan het eind - staan genoteerd! Heb je toevallig nog een naam bij dat mailadres voor de reünisten of is er niet echt een vaste persoon voor?

Benieuwd naar je volgende verhalen.

Anekdotes.
3. Op de barricades.
We schrijven 1969, één jaar na de grote revoluties en tragische gebeurtenissen overal in de wereld: studentenopstand in Parijs, moord op M.L. King en Robert Kennedy, de Baader-Meinhofgroep slaat toe in Frankfurt, black power op olympische spelen, West-Duitslands studentenleider Rudi Dutschke overleeft een aanslag, de Praagse Lente wordt neergeslagen door troepen van het Warschau-pact.
En waar blijft Nederland? Wij zijn dus pas aan de beurt in 1969 met de bezetting van het Maagdenhuis en.....
....ja hoor, de internen van de poësis van het Gymnasium Bernrode besluiten ook een revolutionaire daad te stellen.
Het eten op het internaat was over het algemeen best te pruimen. Bovendien gold toen (nu ook nog?) in de opvoeding: je moet eten wat..... (juist). Echter, in een gegeven week was het eten dermate slecht, dat klas 5 de euvele moed had unaniem tot een staking over te gaan. De klas bleef en masse weg uit de refter (eetzaal) en trok zich tot in de verste hoek van het voetbalveld terug in afwachting van wat volgen ging, want het zou ongetwijfeld tot sancties leiden.
Ondertussen was het conrector v.d. Meerendonk ter ore gekomen dat de hele poësis in de refter ontbrak. En ja hoor, 10 minuten later kwam hij wijdbeens (en beslist niet als een André van Duijn) over het veld op ons afgestevend. Voor een donderpreek en een maximum straf? Welnee, zoals hij nou eenmaal was, vroeg hij heel beheerst wat het probleem was. Wij uitleggen en hij: jullie snappen natuurlijk wel dat dit niet ongestraft kan blijven. Dat leek een startsein voor het beginnen van onderhandeling. Uiteindelijk kwam de MUK met een fantastisch en opvoedkundig zeer verantwoord voorstel. Een, wat je nu zou noemen, taakstraf. Wij "moesten" bij het aankomende diner ter gelegenheid van, ik geloof, de jaarlijkse Franse dag, de entertainment verzorgen.
Wij aan de slag. En een lol dat we hadden bij het voorbereiden en repeteren. De rekwisieten van de toneelclub werden ondersteboven gehaald op zoek naar pruiken en andere geschikte attributen (dat mocht want de Muk was daar toch de baas van). We zouden namelijk optreden als Manfred Mann met de song "doadidi" live! en als een orkest een concertje (muziek weet ik niet meer) play-backen. De hoofdattractie daarbij was een zgn. Italiaanse excentrieke dirigent.Dus voor hem ook een langharige pruik. Dat was nodig, want die dirigent was ik en ik heb, anders dan veel anderen in die tijd, nooit lange haren gehad. Van mijn vader had ik nog een Italiaans riedeltje van radio italia in de oorlog, uitgezonden vanuit Londen. Zelf kende ik nog een riedeltje uit een Italiaanse vakantiereclame.en nog een paar Spaanse zinnetjes (een kniesoor....juist). Daarmee stelde ik dan zgn de orkestleden voor en legde ik het te spelen concert uit. Met een zgn Italiaans temperament durfde ik me tussen het publiek te begeven om nog eens, zo mogelijk nog heftiger, dezelfde riedeltjes de zaal in te slingeren.
De avond en de straf waren zeer geslaagd, En wij een jaar later ook !!!

Hoi Harry, ook via deze weg nog bedankt voor weer een mooi verhaal. Dat heeft "de Muk" wel heel diplomatiek opgelost! Entertainment geregeld, jullie blij en een kleine revolutie in de kiem gesmoord. Of het nieuws van die opstand ook de keuken heeft bereikt..? : )

O ja, "Franse dag": kun je dat nog kort toelichten?

als ik me goed herinner, was de franse dag tgv de verjaardag van rector oomen, die ook docent frans was. veel van de festiviteiten kan ik me niet herinneren. wel herinner ik me het oefenen van het franse "lang zal hij leven": chantons, chantons laetamine (wat dat latijn ertussen deed weet ik ook niet) , repetons repetons sans cesse, qu'il vive a jamais. en als iemand de -ss- van cesse als een -z- zong of en jamais ipv a jamais, spatte er vuur uit zijn ogen. chauvinistisch trots als we waren op onze goede talenopleiding zongen we ook in het latijn lang zal hij leven: vivat in aeternum 4x en sinterklaasliedjes op zn grieks: Δια δενδρών ησ ηληνησ (dia dendroon hès helènès= zie de maan schijnt door de bomen) en dan nog iets van φιλαντροπιβουσ (filantropiboes=moest iets zijn als weldoener, kindervriend). 1x hebben we conrector letsger met zijn fiat (waarmee hij later helaas verongelukt is) gefeliciteerd door een gedeelte uit het "onze vader": fiat voluntas tua est.

wil je even gefeliciteert corrigeren in gefeliciteerd (kan me die gout niet veroorloven ald gepensioneerd docent nederlands)

Ah oké, duidelijk. Had ik niet geraden! Ook hierover heb je nog veel details paraat zeg.. alsof het gisteren was : )

Het verhaal, de foto’s en de reacties zijn interessant en leuk om te lezen. Daarom nog een paar aanvullingen. Op foto 3( in de hoek van een lokaal) staat 3e van links Jozef Peters, een Damiaan. Ik kwam in 1964 in de 2e klas. Ik zat op het Damiaancollege. In dat jaar kwamen de 3 laagste klassen van het Damiaancollege voor het eerst naar Bernrode, met 2 oude bussen van de Mol uit Boxtel. De drie hoogste klassen gingen al 2 jaar eerder met de fiets naar Bernrode. Onze klasgenoot in klas 2, Denis Hendrickx, is nu de Abt van de Abdij van Berne in Heeswijk. Bij de leraren ontbreken nog pater Terlingen (wiskunde) ‘Pinoccio’ en pater de Kemp (Nederlands) ‘de Titus’ genoemd. Ik zag ze onlangs nog in goede gezondheid in de abdij. Verder hadden we pater Jacobs(frans), dhr. Sedee(biologie), dhr. van den Akker (frans), dhr. Steeghs(gr/latijn) en dhr. Coppens(conciërge).
Pater steenbrink is 1-1-2019 overleden. Hij was de beste leraar die ik ooit heb gehad. Samen met broeder Willibrord van Eyck, de amanuensis, maakte hij de natuurkunde-les begrijpelijk. Hij was conrector van 1964 tot 1981. Pater Oomen was rector van 1958 tot 1984. Samen vormden zij een zeer stabiele leiding van het gymnasium, in een tijd van ingrijpende maatschappelijke veranderingen. Toen Oomen besloot om uit te treden en te trouwen mocht hij toch nog een aantal jaren rector blijven tot zijn pensioen. Dit is door het schoolbestuur en de Abdij zeer wijs en begripvol opgelost. Ik heb zeer goede herinneringen aan deze schooltijd en aan de toewijding, waarmee veel paters iedere leerling aandacht gaven en tot een goed resultaat kwamen. Wanneer ik aan het Damiaancollege en aan Bernrode terugdenk voel ik dankbaarheid en respect. Ik ga ze niet aanmelden voor een heiligverklaring, want er waren, terugkijkend, ook wel een paar minpuntjes. Wat de toelating van dames betreft, enkele aanvullingen. In 1966 kwamen er voor het eerst 6 meisjes in de 1e klas, waaronder Thea Steenbergen, de zus van onze klasgenoot Jan Steenbergen, en mijn nichtje Jeanne van de Rijdt. Elena Beets kwam in 1968 in de 5e klas en Els Deuss kwam een paar maanden later. Voor de leraren, die alleen in de hoogste klassen les gaven, was dit ook weer nieuw en de meeste jongens van die leeftijd hadden nog op een lagere school gezeten met gescheiden klassen of een aparte school voor jongens en meisjes. Het is allemaal goed gegaan. Na 2 jaar hadden we ons diploma. In juni 2020 is het 50 jaar geleden. Tijd voor een reünie voor dat jaar. De abdij brouwt nu heerlijk bier! Wie tijd en zin heeft, stuur maar een mailtje.
Ad van Dijk

leuke aanvullingen ad.
kan me helaas jouw naam en gezicht niet herinneren. waarschijnlijk omdat 1. je een damiaan was en 2. een beta.
-oh ja, jozef peters
-van pinokkio idd ook wiskunde gehad (algebra). de meest verwoede roker van alle heren. bruine vingers en tanden.
- steenbrink wist idd zelfs aan potentiële alfa's de 2- en 4-taktmotor, de wankelmotor, het differentieel en de automatische koppeling uit te leggen, maar voor mij was mevrouw van den braak de beste (nederlands). weet jij trouwens antwoord op de vraag hierboven al ergens gesteld: waarom heette steenbrink de mona en had hij die naam al in rooi of kreeg hij die pas in heeswijk?
- v/d akker was kwajanneke.
-hadden we niet een sedee sr. en later jr.? de oude zei altijd: en dan kijken we eens even hierheen...en dan staat er in ons boek ;-).
-thea steenbergen idd zus van jan, maar ook van oudere broer piet die er ook had gezeten en er geslaagd is. goede, maar harde voetballer.
-ik denk vooral terug aan een plezierige tijd, een fantastische opleiding en redelijke opvoeders.

test, ik doe eerst even een test, want ik heb nu twee maal tekst ingevoerd maar kon het niet geplaatst krijgen en moest opnieuw beginnen.

Ad van Dijk, je hebt kennelijk nog contacten in de abdij want je geeft toch recente info en de data die je geeft zijn correct. Ik herinner me Steenbrink als een buitengewoon goede docent en een sterke en mooie persoonlijkheid met een open houding, Ik heb ook veel aan hem te danken. Ik hoop dat hij een gelukkig leven heeft gehad, hij leek me er wel het talent daarvoor te hebben. Sedee was een jonge enthousiaste man die op een moderne wijze les gaf. Hij geloofde ook niet in het maken van aantekeningen, hij had liever dat we goed en levendig luisterden. Hij kwam na de les met handouts die erg goed waren. Ik herinner me de boterzuur cyclus nog op een a-4 tje, een verademing. Ik herinner me dat Wiskunde werd gegeven door een jonge docent die in het dorp woonde. Tijdens het mondeling eindexamen probeerde hij me uit de wind te houden, maar de Leidse hoogleraar en ik babbelden er vrolijk op lods en lieten hem wat links liggen. Vooroordelen jegens vrouwen in de Wiskunde waren toen ook onder jonge mannen heel gewoon. Ik wist niet dat Oomen uiteindelijk getrouwd is, maar hij was samen met een paar andere heren behoorlijk vooruitstrevend, Ik herinner me Baeten wel, die moest ook niet veel van Rome hebben. Een reunie na vijftig jaar, ik heb er geen behoefte aan. Er is zoveel voorbij. Ik wil liever die herinnering heel houden en er geen nieuwe dimensie aan toe voegen. Maar mogelijk dat ik eens langs ga in Heeswijk Dinther, gewoon om het nu eens te proeven. Is dat bier daar te koop?

Reactie op Ad van Dijk, met Denis Hendrickx die nu abt zou zijn heb ik nog samen met Harry van Erp in 1967 de Vierdaagse van Nijmegen gelopen. Helaas is hij toen uitgevallen door blaren. Groet, Wim Janssen.

voor ad en wim: dennis hoorde toch bij de zgn. gamma's de filosofische, religieuze tak. woonde en studeerde tijdens en/of na ons in een woongemeenschap met wim manders, soort noviciaat ter voorbereiding op broeder- of priesterschap. dennis werd de platkop of de platte genoemd.
voor elena: heb inmiddels 3 reünies meegemaakt. laatste bij 125 jaar in 2011. was steeds leuk, gezellig en interessant hoor !! oomen was getrouwd met juffrouw vos, die was, zijn secretaresse en een soort gouvernante/moeder voor de internen van de laagste klassen. meneer dekkers, ook norbertijn, leraar duits, bijnaam boris, is later ook getrouwd en broeren, norbertijn, leraar engels, maar dat weet ik niet zeker. ja, dat heet nu inderdaad vooruitstrevend.

Beste Elena, ik kom inderdaad regelmatig op de abdij.
Op ‘ Berneabdijbier.nl ‘ vind je alles over dit bier. Je moet er wel even voor naar Heeswijk komen. Op ‘ Abdijvanberne.nl ‘ vind je alles over de abdij. Ik begrijp je bezwaren tegen een reünie, maar we kunnen natuurlijk wel gezellig bij een glaasje abdijbier onze goede herinneringen vergulden en hiaten aanvullen, zeker wanneer je je soms af vraagt, hoe het sommigen vergaan is. Voor Harry: Frans Steenbrink had een ondoorgrondelijke glimlach. Bij meer plezier werd dit een brede glimlach. Uitbundig lachen met geluid deed hij zelden. Daarom deed hij denken aan de ’Mona Lisa’ van Leonardo da Vinci. Volgens mij kreeg hij die naam in Heeswijk. Dhr. T.A. Sedee (sr) gaf les van 1961 tot 1967 en dhr. T.A. Sedee (jr) gaf les van 1965 tot 1970. Voor Wim: Je noemde Harry van Erp. Die familie ken ik goed. Harry ging studeren aan de HAS. Hij verbleef voor een stage in Afrika in de buurt van zijn heeroom, die daar in de missie werkte. Hier overleed Harry veel te jong bij een motorongeluk. Tot slot: Niet alle wetenswaardigheden zijn interessant voor dit forum. Mijn e-mail is: a.vandijk00@chello.nl.

welke wetenswaardigheden bedoel je, ad? ik heb daar thijs, initiator van dit forum, niet over gehoord. de titel is overigens "internaat .....". (ook uitgangspunt van thijs). veel van de reacties zijn "buiten-internaats" maar wat mij betreft hoogst interessant.
abdijbiertje komen proeven lijkt me wel wat, ook idd met uitwisselingen etc. zoals jij beschrijft.

Mooi om al deze nieuwe reacties te lezen, bedankt allemaal!

@Ad: welkom en je aanvullingen op de pagina/foto's zijn genoteerd. Ga ik naar kijken. Trouwens dat abdijbier heb ik mij al eens goed laten smaken, ik geloof de dubbel, inderdaad een aanrader : ) Goed om te horen dat er ook een reünie in de planning staat. Als we daarbij kunnen helpen door achter de schermen contact te leggen dan horen we het graag. (Mailen kan naar info@bhic.nl en dan komt het vanzelf bij mij terecht)

De laatste reactie is alweer van eind januari. Ondertussen dreigt het corona virus mijn voornemens te doorkruisen voor een herdenking na 50 jaar.
Mijn diploma is op woensdag 27 mei 1970 voorzien van een aantal handtekeningen, die veel leuke herinneringen naar boven brengen. Ik heb daarom woensdag 27 mei 2020 vrij gehouden voor een feestelijke middag in Heeswijk.
Ik ben nog niet met pensioen maar de omstandigheden hebben mij de tijd gegeven nog eens in de historie te duiken.
Pater Leo van de Westelaken, klassieke talen,(bijnaam: ‘de Zjoe’) was geboren in 19 10. Hij was leraar klassieke talen van 1934 tot 1936 en van 1942 tot 1975, dus tot zijn pensioen. In 1958 werd hij enige tijd vervangen, zodat hij in Nijmegen zijn doctoraal examen kon doen en zijn eerstegraads bevoegdheid kon halen. Wanneer je op 48 jarige leeftijd nog terug gaat naar de collegebanken heb je toch wel wat motivatie nodig. Ik dacht nog wel eens aan hem toen ik met bovengenoemd diploma in 1992, ik was 41, werd ingeloot voor de studie tandheelkunde in Nijmegen. Dit was een leuke en leerzame tijd. Voldoende redenen voor een moment van herdenking op 27 mei.

Bij toeval kwam ik tegen. Leuk om namen van toen weer tegen te komen. Ik kan me nog goed herinneren dat Helena en ik zijn opgetreden voor de radio. Helemaal naar Hilversum. Het programma heette poëzie op punten. Ik heb nog ergens een opname liggen.

Ah, je maakt ons wel nieuwsgierig Johan! Als je die opnames vindt, wil je die dan contact met ons opnemen via info@bhic.nl?

Dank alvast!

Het ging om een wedstrijd tussen gymnasia uit Nederland tegen gymnasia in België. Wij moesten tegen een gymnasium uit Heist op den Berg. Het gedicht van Helena ging over een Zeemeermin. Ik moest ter plekke een komisch gedicht maken over het eindexamen en later voordragen. Er deden nog 2 of 3 anderen mee. Volgens mij uit de Damianenhoek. Het was dacht ik in 1969. Ik zal het bandje zoeken. Het staat op een cassettebandje. Ik heb niet meer gat apparatuur om het af te spelen.
Johan

Oké duidelijk, Johan, trek maar even aan de bel als je het bandje hebt gevonden... Het moet best spannend zijn geweest om deel te nemen aan zo'n wedstrijd, lijkt me. Staat het je nog bij of je zenuwachtig was?

Hallo Johan,
Ik herinner me dat Martin Jansen me dat gedicht gaf dat ik moest declameren. Het bleek dat hij het fout had overgeschreven en er zijn eigen draai aan had gegeven. Ha ha, het werd niet gewaardeerd door de juri. Mij kon dat niets schelen, want het was toch een stom gedicht. Ik vond dat gedoe toch allemaal flauwe kul. Ik had me ook niet opgegeven, het werd me min of meer opgedrongen. Maar ja, het was weer eens wat anders he.

Hoi Elena,
Dat is een tijd geleden. Nooit geweten dat Martin Jansen er een rol in had. Ik dacht dat alles onder leiding van mevrouw van de Braak stond. Ik heb zelf van het gebeuren in Hilversum weinig meegekregen. Meteen bij aankomst kreeg ik een donker hok toegewezen om daar een gedicht te schrijven en later voor te dragen. Ik zal proberen de opname te digitaliseren. Dan kun je nog eens terugluisteren.

Hoewel ik er zelf maar één jaartje op heb gezeten (63/64), herinner ik me Harry Reintjes nog wel als klasgenoot en kameraad. Veel herinneringen zijn vervaagd, maar de wiskundelessen van Terlingen waren voor mij de inspiratie om ook dat vak in te gaan.
Afgelopen week reed ik toevallig nog langs Heeten (bij Raalte) en heb ik mijn vrouw het trieste verhaal verteld over het overlijden van Hennie Holtmaat tijdens een zwemuitje in de kampweek van de 'Pontonniers'.

ja, dat was zeer triest met hennie. we waren "gelegerd"in de bossen bij udenhout en gingen zwemmen in het plaatselijke zwembad.in datzelfde of iig in een van dezelfde jarenwas er nog een sterfgeval: de jongere broer van "de wammes" (familienaam weet ik niet meer). hij stierf in zijn chambrette, naast de mijne. ik moest de pogingen tot reanimatie mee aanhoren. het hart werd gezegd. gebeurtenissen die je je leven niet vergeet.
jouw broer was toch vaandrig bij de pontonniers? die was klasgenoot van mijn oudste broer. volgens mij zijn we nog eens bij jullie thuis in eindhoven geweest. bezuidenhoutseweg? schutterbosch?
nee, mij heeft geen enkele wiskundeles geinspireerd, hoewel ik toch met een 7 voor algebra geslaagd ben als alfa.

Ik was het schooljaar 68/69 intern. Ik was daar klasgenootje van o.a. Jan Wijnand Brenninkmeijer. Vanwege omstandigheden moest ik van deze school af maar heb deze periode als zeer prettig ervaren. Met name de muziek leraar wiens naam ik niet meer weet. De Nederlandse lessen van pater Titus hebben een enorme indruk op me maakt en moet nog vaak aan hem denken. Kortweg een geweldige tijd

De broer van “Wammes” ofwel Wim Harmsen was Godfried. Ik ben bij het verdrinken van Hennie geweest en met Wim was ik bevriend. Hij woonde in Heesch. Ik was ook bij de pontoniers.

Vandaag ontdekte ik deze site voor het eerst, net nu ik op bezoek zit te wachten van de vrouw van mijn helaas veel te vroeg overleden klasgenoot en boezemvriend Hein van Tuijl. Wij waren van de lichting 1953-1959, waarschijnlijk de beste die ooit het gymnasium bevolkte. Ik heb nog gefigureerd in de uiterst succesvolle opera Joseph, die we in ‘55 opvoerden onder regie van rector Vic van Sinnen, een weergaloze belevenis (heeft er nog iemand in de wereld beeld- of geluudsmateriaal hiervan???). Het was een tijd om nooit te vergeten en toen (hobby-cabaretier) in 1986 zeven avonden een solovoorstelling in een uitverkocht theater deed, zei een aanwezige oud-klasgenoot: “dit had je nooit gekund als je niet in Heeswijk gezeten had!” En gelijk had ie! Dankbare herinneringen aan docenten als Van de Westelaken (hij vooral!), De Kemp, de Kamp, de Poem (zijn echte naam weet ik niet meer, en in het examenkandidaten ‘lekenleraar’ Cox, die wij vanwege zijn fantastische precisie See Oo Iks noemden, de man aan wie ik mijn diploma te danken heb. Ik kan nog dagenlang doorgaan, het blijven mooie gedachten aan de tijd, dat plassen ‘pieten’ en poepen ‘jannen’ heette en Piet Huijkeshoven op het toilet schreef: In deze eenkennige cel, braakt men worsten zonder vel.

Beste Bert, Bedankt voor het delen van je goede herinneringen. Mooi dat je hier je liefde voor het podium hebt ontdekt. Die graffiti op de wc is wel erg goed bedacht. Heeft Piet daar ooit straf voor gekregen of hebben de Norbertijnen nooit iets doorgehad?

Nou Mick, ze hebben het nooit ontdekt. Er dreigde van alles, maar solidair waren we. Ik herinner me 1958, WK voetbal: dat betekende voor ons als Rhetorica op zondagavond bij de vrije wandeling (wij mochten zonder surveillant) naar Dinther rennen, daar stond bij een TV-zaak een beeldbuis in de etalage. We werden betrapt, kregen zondagse strafexpeditie, waaraan ook degenen, die niet meegewandeld hadden, deelnamen. Dat was nog in de tijd van Ad Oomen, die tot rector werd benoemd op 1 juli 1958, mijn verjaardag. Hij was zo goed geluimd, dat hij me onmiddellijk toestemming gaf, die dag Groot Bezoek te ontvangen buiten het normale quotum van tweemaal per trimester. En dan ging je met je ouders naar café Piet Veeg. Jaren later werkte ik op een school en daar overleed mijn collega Frans, naar later bleek een studiegenote van Ad Oomen. Ik heb hem toen in mijn auto meegenomen en dat voelde heel bijzonder. Ik sta soms wel verbaasd, over wat in de jaren zestig allemaal mocht, wat wij niet mochten. Wat een tijd!

Goh, Bert, leuk om jou op dit forum tegen te komen. Ik was van een iets latere lichting, 1956 tot 1964. Wij keken dus naar jullie op, maar wij kwamen wel uit dezelfde regio, Helmond en Lierop, dus dat gaf ook een zekere binding. Ik schrok wel van de melding dat Hein van Tuijl overleden is. Ik ben tegelijk met Frans van Tuijl op school gekomen. Ook ik bewaar nog prettige herinneringen aan die tijd. En ik zeg altijd dat ik mijn gymnasiumdiploma te danken heb aan het feit dat ik daar op kostschool heb gezeten. Een Norbertijn zat er voor mij niet in, maar ik volg nog altijd met belangstelling het wel en wee van de abdij.
In dit verband is het wellicht goed om te melden dat in 2021 herdacht wordt dat de orde van de Norbertijnen 900 jaar geleden is gesticht. Dat wordt natuurlijk gevierd. In dit kader is 7 december 2020 een Stichting opgericht, genaamd "Vrienden van de Abdij van Berne". Ik mag voorzitter zijn van deze stichting. De komende tijd zullen wij meer in de publiciteit treden om te pogen extra financiële middelen te genereren voor de Abdij, zodat zij hun goede en nuttige werk ook in de toekomst kunnen voortzetten. Ook oud-studenten van het gymnasium zijn natuurlijk van harte uitgenodigd om betrokken te worden bij dit jubileumjaar van de Norbertijnen.
Jan Hendrikx

Zat wat te googlen. Foto 2, klas 5a Op de foto naast Jan van Berkel en Guus de Laat staat Jozef Peters. Kwam uit Venlo, vn zijn broer, die ik spraak bij de presentatie van het boek "Domweg gelukkig" vernam ik dat hij was overleden. Veel met hem opgetrokken. Mijn achternaam is niet goed gespeld. Ik ben van de arme tak. Mooie tijd.

Hallo Willem, bedankt voor je reactie. Zijn er nog bepaalde lessen, buitenschoolse activiteiten of docenten die het in het bijzonder een mooie tijd voor jou maakten? (Je achternaam in het bijschrift heb ik aangepast.)

Ja zeker. De man, die als leraar erg veel indruk op mij maakte was Stef Bugter. Wat een klasbak was dat. Hij maakte zo veel indruk op ons dat wij zelfs bereid waren om in zijn tuin het gras te maaien. En Steenbrink natuurlijk. En de eerste meisjes natuurlijk. Bij mij is de naam Kristien van de Boom ( ik hoop dat ik het goed schrijf) altijd blijven hangen, Bij de akte 'loop naar de pomp" was er naast een cabaretvoorstelling ook een soort fancy fair, waarin zij achter op het toneel met een glazen bol de rol van waarzegster had.
Ik was ( en ben nog steeds) een Damiaan, we kwamen met het hopbelleke, en kregen tussen de middag vanuit een grote rieten mand, broodjes met pindakaas, jam of spijs uitgedeeld. Een lekkernij, die wij tegen alternatieven, met anderen en hun jaloerse blikken uitwisselden. Daar zaten ook , laat ik maar zeggen, genotsmiddelen bij.
Ik herinner mij de Janus en ook de schoolsecretaresse. Heerlijke roddelverhalen. De foto van klas 5a, waarin ik in een geïnteresseerde houding op de eerste rij zit, heb ik ook nog en heel lang in een stapeltje op mijn bureau gelegen.
Ik herinneren bij de slaapverwekkende monotone geschiedenislessen van de Muk. Een opstel, dat ik in de les van mevrouw van Braak had gemaakt met als titel: 'mijn toekomst is gemaakt" werd beoordeeld met een 9 en bewaar ik nog steeds. Het verhaal is redelijk uitgekomen, maar in plaats van een wereldbekende wereldreiziger, ben ik nu een eerzame( let op niet eenzame !) opa, wonend in de Achterhoek. En binnenkort beginnend aan mijn tweeënzeventigste levensjaar, kan ik zeggen dat ik een mooi leven heb gehad, al bijna 50 jaar getrouwd, 3 kinderen en 6 kleinkinderen heb en dat de basis daarvoor gelegd is in de zestiger jaren in Rooi en Heeswijk.

Mooie herinneringen Willem en leuk dat je dat opstel nog hebt. 'Mijn toekomst ligt vast' - waarom die titel eigenlijk vroeg ik me nog af? Stef Bugter werd ook in een andere reactie genoemd zag ik, wat maakte hem nou zo'n 'klasbak' zoals jij het zo mooi zegt? Leerde je hem ook in het kader van het toneel / cabaret / fancy fairs (zeg maar die hele culturele vorming) kennen?

Kwam de site tegen omdat ik iemand een foto van het internaat wilde laten zien. Leuk, en een feest van herkenning!
Ik ben van de generatie net na de klas/lichting die hier veel wordt beschreven. Kwam in 1966 naar de Voorbereidende Klas (VK) en heb in 1973 eindexamen gedaan. Het internaat was toen al opgeheven (in 1972), maar de allerlaatste groep kreeg onderdak her en der in het dorp. Ik herken nog diverse namen, met name op de voetbalfoto, omdat ik als broekie wel eens mee mocht doen (ik kon een aardig balletje trappen) :-)

Ik kan/zal nog wel wat verhalen/herinneringen delen.
Groet, Walter van Hulst.

Hallo Walter en welkom. Leuk dat je nog meer verhalen gaat delen! Mocht je nog foto's hebben dan laat maar weten, die plaatsen wij er dan meteen bij. Alles over het einde van het internaat en wat ervoor in de plaats kwam, die laatste groep internen, is natuurlijk al heel interessant. Graag tot ziens.

Over bijnamen. We hadden natuurlijk Titus (de Kemp), de leraar Nederlands die bekend stond om zijn passievolle manier van voorlezen/voordragen - declameren heette dat op het gym natuurlijk. En toen kwam mevr. Van de Braak als docente Nederlands - ze kreeg al snel de bijnaam Tita (tevens een ode aan haar weldadige voorhang) ;-)

Eerder werd hier de Mona al genoemd, pater Steenbrink, inderdaad een kei van een docent. Met zijn compaan broeder Willibrord van Eyck, de amanuensis. Hij droeg de bijnaam 'Pieleke', omdat hij altijd aan het 'pielen' was - aan het knutselen en frutselen om weer een fantatstische natuurkundeproef in elkaar te zetten.
De Mona stond bij ons beta's bekend om zijn gevleugelde uitroep: "Steek je hand op - degene die nu NIET aan een Rode Aap denkt". We hebben als klas na ons eindexamen stad en land afgereisd om een zo groot mogelijke rode aap te vinden als afscheidscadeau aan hem.

Over bijnamen kwam ik een leuk stukje tegen in het Brabants Dagblad, ter gelegenheid van een grote reunie vanwege de opening van de nieuwe school in 2008. Door een grote verbouwing werd het voornalige internaat in zijn geheel bij de school betrokken - de slaapzolder aan de voorkant is omgetoverd in klaslokalen. Het artikeltje is van de hand van Wim van der Louw, journalist (net als ik) en ongeveer gelijktijdig met mij Bernrode-ganger. Als ik me goed herinner was hij een extren, uit Schijndel.

https://www.bd.nl/den-bosch-vught/bijnaam-was-hooguit-milde-plagerij~ae…

Ik meen te herinneren dat er een pater Godschalk was die Windei werd genoemd en meneer Thijssen heette Pietje. Hij was op een gegeven moment begeleider van internen die naar de MULO in Schijndel gingen.

@Walter: mooie bijdragen! Dit zal allemaal heel herkenbaar zijn voor oud-leerlingen uit die tijd. Ik twijfel er niet aan dat die jullie die grote rode aap hebben gevonden : ) Dank ook voor de link naar het BD artikel. Leuk dat daarin ook aandacht wordt geschonken aan het fenomeen "bijnaam" in het algemeen.
Zo viel mij dit citaat op: "De bijnaam was voor ons een middel om ons te verweren tegen het onbegrijpelijke dat aan die mysterieuze mannen kleefde. We reduceerden hun gewichtigheid tot aardse proporties. Geen van de bijnamen was een scheldnaam."

@Wim: waar kwam die bijnaam 'windei' vandaan? Bij "Pietje" kan ik mij nog wat voorstellen, tenminste ik neem aan dat het dus Piet Thijssen was?

Klopt Thijs. Zoals de Muk was van de cultuur (toneel) was Pietje Thijssen van de sport.
Hier nog een zeer persoonlijk anekdotetje van mij.
Zoals in mijn hele schoolcarrière had ik het in de retorica (6de klas) ook niet zo op studeren, voor het eindexamen vertrouwend op mijn “vertaaltalent” zowel voor de klassieke als de moderne talen. Straks wordt duidelijk hoe duur me dat bijna te staan kwam.
Wij mochten individueel in onze boeken duiken i.p.v. in de studiezaal, maar ik dook liever onder in de recreatiezaal om te gaan rikken of toepen en mijn schaarse zakgeld aan te vullen (of te verspelen ;-( ). Ook het voetbalveld of de gymzaal waren een optie. Met vaste rikmaatjes Gerritje van Schaijk (helaas al vroeg overleden en met wiens zus ik ooit verkering had) en Wim van de Ho(o?)ve waren we steevast te vinden in de recreatiezaal van syntaxis en poësis, waar dan voornamelijk (tegen mijn zin als Beatlesfan) “I can get no…” gedraaid werd. Ook wist ik dan af en toe van de “rijkeren” een sigaret los te peuteren, zodat me niet al mijn zakgeld door de vingers glipte.
Dan de consequentie van al dat getoep, gerik en niet-gestudeer en mijn hoogmoed m.b.t. mijn “vertaaltalent”. Natuurlijk lukte het examen geschiedenis niet: 4. Algebra: 7 (netjes voor een alfa). Alle talen (incl Nederlands) schriftelijk gingen prima, maar toen……… Vergilius mondeling……: 5. In totaal 1 punt te weinig. Na mijn laatste mondeling examen kwam ik thuis in Veghel en mijn ouders vertelden me als de wiedeweerga terug te gaan naar Heeswijk. Rector Oomen had gebeld: versneld herexamen. Stef Bugter had de gecommiteerden ervan overtuigd dat ik beter kon.
Geslaagd!!!!

Ik weet niet waarom meneer Godschalk zo genoemd werd. Ik heb het uit overlevering. Het was een aardige man. Hij was ook aalmoezenier van de pontoniers, voor zo ver ik weet.

De kaartmaat van Harrie Reintjes. Vanwege mijn lengte kon ik onmogelijk lang in de bankjes van de studiezaal zitten en dus moest maar ergens anders mijn heil zoeken , op doktersadvies, wat er dus op neer kwam dat ik altijd de vierde man werd om te rikken. Kwam pas in 1967 in de derde klas in Bernrode na een alles opeisende volleybal carrière in Breda. Vrij snel hadden we een eigen volleybalteam opgericht en zelfs met Franse van Osch een damesteam. Iedere woensdagmiddag trainen met de meiden. Zonder veel te studeren in 1971 geslaagd en dat was het jaar dat het zwembad bij de Wildhorst werd geopend, waarvoor ze nog een hulpbadmeester zochten. Dat kwam heel goed uit want had toen al een tijdje verkering met Mariëtte de Visser uit Loosbroek. Dus ik kon de verhuizing naar Leiden uitstelling tot september.
Wij kwamen met 4 man uit Breda. Ed Willink, ? Walder en Ad de Bont.
Ad overleed eind 1967 volgens mij aan de Mexicaanse griep. Kort daarop ook Kleine Wammes. Afgezien van deze sombere gebeurtenissen heb ik alleen maar zeer goede herinneringen overgehouden aan mijn 4-jarig verblijf in Heeswijk. Ik kan nog wel een paar bladzijde vullen met anekdotes.

Bedankt Harry, Wim en Willem voor jullie bijdragen. Vertel nog eens verder zou ik zeggen. Leuk om te lezen hoe jullie die uren buiten de lessen om invulden, er was zo te lezen best veel ruimte om te ontdekken wat bij je paste, om zelf clubs op te richten zoals dat volleybalteam, of het "onderduiken" om te rikken of toepen - voor Willem dus zelfs op doktersadvies : ) En een mooi voorbeeld, Harry, van wat dhr. Bugter nou zo'n "klasbak" maakte - om een andere Willem te citeren.

Ik zie deze site voor het eerst en had eerder virtueel contact met Harrie Reintjes over vroeger. Ook ik heb alleen maar goede herinneringen aan 'Heeswijk'. Godschalk was een enorm zachtaardige man (vandaar die bijnaam) die destijds zware sigaretten van het merk Hunter rookte. En veel. Ik heb nog ooit van hem op de lerarenstoel mogen zitten, terwijl hij mijn plek in de klas innam. Dat was geen succes. De man is tamelijk jong gestorven geloof ik.

Hallo Rien, dank voor je reactie. Mag ik nog vragen hoe dat is afgelopen op de lerarenstoel? : ) Ik heb deze docent natuurlijk niet gekend, maar zo'n anekdote is wel veelzeggend. Hij was zo te lezen iemand die leuk les kon geven!

Ik mocht van hem op z'n stoel zitten omdat hij vond, dat ik me niet erg serieus gedroeg. 'Doe het dan zelf maar eens', was de motivatie. Ik stak een sigaret (zijn pakje lag op de lessenaar) op en probeerde tot hilariteit van de klas wat Franse strofen van Sartre uit een boek dat er ook lag op te dreunen. Na een minuut of twintig vond Godschalk het wel genoeg geweest.

Mooi verhaal Rien, dankjewel!

Ik zat van 1963 tot 1969 op het internaat in Heeswijk. Leuke verhalen op deze site die veel herinneringen boven brengen. Een paar aanvullingen:
- Wat betreft het slechte eten en de "opstand" waar Harry Reintjes over vertelt. Dat ging over het feit dat de bakker een keer vergeten was om zout in het brood te doen. Dat smaakte van geen kanten. Dagenlang moesten we brood zonder zout eten.
- Op de foto van het voetbalteam van de 5de klas zitten rechtsonder Marti Stijnenbosch en Fons Gloerich. Ze kwamen allebei uit Borne (Twente). Ik heb die foto ook. Ze is gemaakt op 22 september 1967. We speelden tegen de leraren. Ik zal de foto van de leraren scannen en opsturen.
Hartelijke groet, Peter Derkx

Leuk Peter.
Allemaal: oja. O ja, geen zout, o ja, tegen de leraren, o ja, Marti en Fons.
Leuk om jou ook hier op te site te zien. Benieuwd naar de foto van de leraren.

Nog 2 anekdotes.
1. De Romereizen, georganiseerd door Stef Bugter voor de poësis en retorica, kon ik helaas niet meemaken. Geen geld voor thuis en ondanks hard vakantiewerk ook niet. Wel heb ik goede herinneringen aan de andere educatieve schoolreis, georganiseerd door en onder (bege)leiding van den Driek, de heer van Adrichem, naar de Belgische Ardennen: de Hautes Fagnes, de Ninglinspo en de grotten van Remouchamps met (toentertijd natuurlijk gniffel, gniffel) stalagmieten en stalagtieten. Een heerlijke afwisseling "in den vreemde" van de dagelijkse routine op school en in het internaat. Natuurlijk moest e.e.a. ook nog een godsdienstig tintje hebben, dus werd mariabedevaartsoord Banneux bezocht.
2. Een persoonlijke ervaring.
Van 5de klassen van wat nu heet VWO's werden leerlingen uit het hele land geselecteerd om een week lang per bus langs te gaan bij EU(toen nog EG)-instellingen. Hoe de selectie plaatsvond, weet ik niet meer. In 1968 mocht ik als navolger van Guido Schakenraad (huidig topadvocatenkantoor in Eindhoven). Hij verzekerde me dat het hartstikke leuk en leerzaam was en dat werd het ook, m.n. leuk. We bezochten Brussel, Luxemburg en Straatsburg. We woonden een zitting bij van het Europese Parlement compleet met koptelefoons en rechtstreekse vertaling (alsof ik dat als alfa nodig had met mijn talenkennis ;-) grapje. Of dat was in Brussel of in Straatsburg, weet ik niet meer. In Luxemburg werden we ontvangen op de Nederlandse ambassade, waar ik voor het eerst champagne heb gedronken en kaviaar heb geproefd. Nu nog meer leuks, dus niet leerzaams, hoewel?? Tijdens de trip had ik natuurlijk ook, of vooral, oog voor de vrouwelijke leden van ons gezelschap. Mijn oog was gevallen op een, ik meen, Zeeuwse met een weelderige blonde haardos. Haar oog blijkbaar op de, toen nog zwarte, van die van mij. Gezamenlijk besloten we een deel van het programma te spijbelen en Straatsburg te gaan verkennen. In een parkachtig gedeelte streken we onwetend neer aan de voet van een standbeeld om een beetje, in huidige termen, te huggen. Al snel hadden we tierende toeschouwers om ons heen. Waarom? We bleken het ons gezellig gemaakt te hebben onderaan een herdenkingsmonument voor slachtoffers van de 1ste wereldoorlog. Schaam ik me? Ja, not my finest moment. Maar wel: weer wat geleerd.
Wat ik met deze anekdotes zeggen wil? In Heeswijk werd door de school, de leraren, de wereld voor ons geopend.

Kan gebeuren Harry, vooral op zo'n roze wolk zittende : ) Wat een contrast allemaal met het internaatleven! Bedankt weer voor een mooi verhaal. Allemaal nog heel levendige herinneringen dat lees je meteen. Hartelijke groet,

Hierbij een foto van een klassenfeest (toentertijd fuif genoemd) van de klas 5a. op voorspraak van ?? pius van loon of stef bugter mocht deze gehouden worden met restricties ( niet meer dan ?? kratten bier en wrsch. maximale sluitingstijd) en op het podium van de toneel-/gymzaal.




Op de voorgrond Harry Reintjes (ik zei de gek) met verkering (later mijn echtgenote, nog later moeder van onze kinderen, weer later helaas mijn ex, en tot slot de oma van onze kleinkinderen). Op de rug gezien: Gerritje van Schaijk (helaas veel te jong overleden). Met bril: Guus de Laat (helaas ook zo jong overleden). De foto verschijnt, als het goed is, t.z.t. hierboven.

Bij mij thuis was er pas televisie in huis toen ik een jaar of elf was. Daarvoor togen we met 5 cent voor de entree naar wat welvarender buren om Dappere Dode, de Verrekijker en tante Hannie te gaan bekijken.
Op het internaat was er ook al gauw zegge en schrijve één televisie en voor bijvoorbeeld voetbalwedstrijden kon, indien de tijd schikte, iedereen, of, konden, indien de tijd niet schikte, de hoogste klassen, een stoel aanschuiven om de wedstrijd in de grote recreatiezaal te gaan bekijken (de grote recreatiezaal was die van de kleine en grote figuur en de grammatica, waar de biljart- en pingpongtafels stonden).
Met bokswedstrijden heb ik niks en heb ik nooit wat gehad. Elkaar een beetje “tot moes slaan”. In tegenstelling tot de Puk, pater Broeren, docent Engels. Wat ik me herinner, toentertijd de vooruitstrevendste van het hele stel paters. Ik herinner me hem slechts in een kostuum en nooit in een pij. Op zijn voorspraak mocht ’s nachts gekeken worden naar de wedstrijd Mohamed Ali tegen, dat moet geweest zijn, Liston de rematch 1965. Heb ik niet gezien omdat ik niet geïnteresseerd was of omdat ik nog grammatica was en niet mocht opblijven.
Wat ik me nog wel levendig herinner is een wel degelijk wereldschokkende gebeurtenis uit die tijd. Waar bevond u zich toen….. Op 22 november 1963 bevond ik mij op de cour (binnenplaats) van het internaat (wat ik aan het doen was weet ik niet meer), toen ik naar binnen werd geroepen en daar medegedeeld werd dat president Kennedy was vermoord.
Of ik de beelden op de gezamenlijke tv op het internaat of later thuis of elders heb gezien, weet ik niet meer. Wel weet ik dat de mededeling en het zien van de beelden tig-x meer impact hadden dan een klap van Mohamed Ali.

Bedankt weer Harry en zodra ik de foto heb ontvangen voeg ik deze toe aan de pagina en/of aan je reactie hierboven. Hartelijke groet,

Music was my first love

Hoewel financieel weinig te makken, had mijn vader er wel voor gezorgd dat er een piano in huis was en ik en mijn 2 broers pianolessen konden volgen bij mw. Van Eerd, een ongetwijfeld in Veghel zeer bekende pianolerares.

Thuis hebben we dan ook vaak samen muziek gemaakt, piano, trekzak, mondharmonika en meerstemmige zang. Mijn leven lang heb ik die liefde voor muziek meegedragen. Bij het 25-jarig huwelijk van mijn ouders hebben zoons en schoondochters 4-stemmig de mis van Gounod gezongen.

Wat dit met het internaat te maken heeft?

Ook met die pianolessen was ik niet zo ijverig en ik heb daar snel de pijp aan maarten gegeven. Toch kreeg ik van mijn vader een herkansing. Op het internaat werden ook muzieklessen (in de “vrije” tijd gegeven. Ik koos voor klarinetles , gegeven door een klarinettist van het Brabants Orkest. Helaas, veel geleerd, maar niet doorgezet. Toch bleef ik me veel bezighouden met muziek. We vermaakten ons vaak met luisteren naar de boogiewoogies die Martin Jansen speelde op een van de piano’s in de gang tussen de refter en de recreatiezalen. Ook was ik vaak te vinden in de muziekzaal, waar mijn oudste broer, wel een virtuoos, op een heuse vleugel de Mondscheinsonate ten gehore bracht of met Pieter Jansen, violist, andere stukken.

En, hoewel totaal niet meer religieus (mijn laatste biecht, bij Titus de Kemp toen ik 16 was), ben ik uit volle borst mee blijven zingen bij de prachtige gezangen in de verplichte exercities van zeer vroege ochtendmis, avondmis, lof of anderszins. Zelfs het eigenlijk best wel monotone Gregoriaans tijdens de hoogmis op zondag in de abdijkerk aan de overkant had wel iets voor mij.

Kortom: liefde voor muziek is door het internaat slechts versterkt.

n.b. in de gang die ik beschrijf, tussen refter en recreatiezalen bevonden zich enigszins geïsoleerde piano/muziekhokjes o.a. voor mijn klarinetlessen.

In die gang met muziekkamertjes was het laatste gereserveerd voor een biologieclubje. Ik meen te herinneren dat een bovenbouwleerling, Diederik Vogelpoel, de boel een beetje organiseerde. Er werkt gewerkt met microscopen en preparaten.

Een school- (dus niet internaat)verhaal.
Nog even over Stef Bugter en Willem Maas' "adoratie" voor hem. Hij was inderdaad een klasbak en zoals ik eerder schreef heb ik aan hem te danken dat ik tegelijkertijd met mijn jaargenoten mijn diploma in ontvangst kon nemen.
Een alom gewaardeerde en populaire docent. Hij stond dicht bij ons als jong-volwassenen, want was slechts een jaar of 7, 8 ouder dan wij. Hij kende onze muziekvoorkeuren, snapte waarmee wij ons zoal bezighielden.
Voor mij was hij echter soms te popie, waardoor ik, als toch niet zo volwassen, de hiërarchie uit het oog verloor, wat me soms op berispingen kwam te staan.
Maar hij was het die, i.p.v. veel saaiere, drogere Latijnse literatuur, Horatius in het curriculum bracht. Daarbij had hij dan prachtige, inspirerende verhalen.
Voor buitenschoolse activiteiten liet hij zich niet onbetuigd. De romereizen, musicals en andere evenementen heb ik niet meegemaakt. Wel werden we soms hartelijk verwelkomd te zijnent huize, zelfs 1x voor een avondlijk kassenfeestje, waarschijnlijk vooral bezocht door internen, want dichtbij. Hij woonde in Dinther.
Kortom een docent om je je leven lang te herinneren

Ergens wordt hier een "fancy fair" vermeld. Jaarlijks werd door de poësis of ?? retorica (dat laatste kan ik me niet voorstellen met hun drukke studie voor het eindexamen) inderdaad een soort kermis georganiseerd.
Met een heuse schiettent, blikwerpen en anderssoortige attracties. Het hoogtepunt vond ik de somtijds spectaculaire opening van dit festijn. 1x de binnenkomst op een zegekar van... ?? .... maar vooral het neerdalen via een katrol ??? van ?? vanaf het dak van de kapel naar de cour. Daar waar ik vraagtekens neerzette zullen ongetwijfeld symbolische (klassieke??) figuren bedoeld zijn.
Voor de schiettent werden het hele jaar door kapotte tl-buizen gespaard, die dan in de schiettent aan gort werden geschoten. Toen al een beetje recycling ;-).

Een herinnering uit !962-1963. Ik was nog extern en volgde, na de 5de klas van de lagere school, voorbereidende-klaslessen voor het gym, die gegeven werden in een (naar ik meen) vglo-schoollokaal in Heeswijk, een paar straten verwijderd van het gym. Van "Mientje" Nabuurs en "Windei" Godschalk hadden we daar ook al respectievelijk Latijn en Frans.
De winter in die jaren was uitzonderlijk koud. Wellicht herinnert men zich nog de barre Elfstedentocht van 1963. Op mijn fietsje toog ik normaliter vol goede moet naar het, acht kilometer van thuis in Veghel, gelegen Heeswijk. Zo ook die winter. Op zekere, zeer koude winterdag aldaar aangekomen, bleek door de vorst de waterleiding en dus de verwarming gesprongen te zijn. Lessen uitgevallen, dus ik onverrichter zake terug naar huis. "Gevleugeld" en nog steeds in mijn familie aangehaald gesprek bij terugkomst thuis: och menneke ben je niet hartstikke koud? antwoord van mij (op z'n Brabants): gunogal.

Harry's laatste bijdrage gaat over zijn externe periode. Er waren in die periode in de jaren zestig drie bloedgroepen op Gymnasium Bernrode. Internen, externen en 'Damianen': interne leerlingen van het Damiaancollege in St. Oedenrode dat was gaan samenwerken met de Norbertijnen van Heeswijk. Zelf was ik van 1964-1970 een externe leerling uit Schijndel, die om medische redenen (een ingrijpende operatie) meereed met een van de bussen die dagelijks reden tussen St. Oedenrode en Heeswijk. Er reden twee bussen (voor zoals we nu zeggen boven- en onderbouw). De onderbouw-bus moest voor mij een tussenstop maken. Nu was er dagelijks - althans in de ogen van de leerlingen/passagiers - een soort race tussen beide bussen. Zo'n tussenstop was daarbij niet erg handig. Om de 'pitsstop' zo kort mogelijk te laten zijn stapte ik dan ook zo snel mogelijk in en uit de bus. Een keer wat te snel: ik viel en brak mijn pols. Dat kwam me op veel medeleven van de Rooise schoolgenoten te staan. Want dit was nu ook weer niet de bedoeling.
Aan het meerijden kwam een einde toen ik op 16-jarige leeftijd ook tot het legioen van de Puch-rijders kon toetreden. Overigens zouden de medische redenen van toen vandaag de dag niet meer gelden. Veel bewegen en fietsen is nu terecht het motto.

Nog even verder over de externe bloedgroep. Hiermee kwam ook wel een andere sociale klasse het gymnasium binnen. Zonder te generaliseren kan toch wel gesteld worden dat veel interne leerlingen uit wat 'hogere' milieus kwamen met de daarbij horende sociale en culturele bagage. Een en ander werd op het internaat verder gestimuleerd. Zie wat Harry schreef over muzieklessen. De meeste externe leerlingen kwamen uit boeren- en arbeidersgezinnen uit de regio. Vele van ons (ook ik) waren de eersten uit de familie die niet op LTS of ULO, maar op het gymnasium terecht kwamen. En dat was echt wel een andere wereld. In intellectueel opzicht redden de meesten het wel, maar sociaal en cultureel was het soms wennen. Overigens werden ook externen wel betrokken bij culturele ontwikkeling. Ik herinner me de 'culturele avonden', waarbij soms gerenommeerde landelijke toneelgezelschappen of artiesten naar Heeswijk kwamen, zoals Liesbeth List.
Maar die externe leerlingen bleven natuurlijk ook gelieerd aan hun dorpscultuur. Daarbij behoorde voor menigeen vanaf 15/16 jaar wekelijkse uitgaansavonden en bezoeken aan bijv. kermissen. Dat werd niet allemaal even geapprecieerd door de heren Norbertijnen. Ik herinner me een uitspraak van pater van de Meerendonk, leraar geschiedenis: 'Heren, jullie zijn gymnasiasten!'. Met andere woorden: houd je verre van dat platte kermisvermaak. Ik geloof niet dat zijn vermaningen hebben geholpen.
Er was ook aandacht voor het geestelijk heil van de externen. Wij hadden een eigen moderator: pater van Adrichem (de Driek). Zeker in die eerste jaren was er wekelijks een speciale mis voor de externen. Als busrijder was ik daarvoor overigens legitiem gedispenseerd. Als moderator legde van Adrichem ook huisbezoeken af, zodat hij kon zien uit welk nest de leerlingen kwamen. Bij ons thuis leidde dat tot enige onrust toen wij (mijn broer en ik) meldden dat pater van Adrichem het op prijs stelde dat er een glaasje sherry werd geserveerd. Want dat Spaanse drankje was nog niet doorgedrongen tot onze Brabantse arbeiderswoning.

Nog een aanvulling op Elena. Zij stelt dat zij in 1969 het eerste meisje was op Bernrode. Dat kan niet kloppen. Ik ben in september 1967 daar op school gekomen. In dat jaar hadden wij zeven meisjes in de klas en waren daarmee ook het tweede leerjaar dat er meisjes waren. Dus een klas hoger zaten toen eveneens meisjes. Dus 1966 moet het eerste jaar zijn dat het vrouwelijk geslacht de schoolbanken bevolkte.

@Harry, Koos en Rob: veel dank voor jullie bijdragen aan deze pagina. Over de drie bloedgroepen op het gymnasium en hun verschillende achtergronden, de komst van de meisjes in '66, de fancy fair, docent Bugter, de kou van '63... Alles weer met interesse gelezen! Goed dat deze verhalen zo bewaard blijven.

Bij de foto's die Wim Jansen instuurde van de pontoniers: de voornaam was niet Max maar Mari Wijnakker. Als het goed is heb ik hier toen ook rondgehangen.

Dank voor de correctie Harry, gaan we aanpassen.

Wat Harry Reintjes opmerkt over Mari Wijnakker klopt. Ik herinner het me weer.

Van wat Koos opmerkt over verschillen in sociale klasse heb ik eigenlijk niets meegekregen, als het al zo was. Mijn broers en ik, alledrie leerlingen aldaar, de oudste en ik intern, kwamen uit een zeer bescheiden sociaal milieu. Mijn vader was een belastingambtenaartje, die wel wat zag in onze potentiële studiekwaliteiten. Daarvoor vroeg hij dus studiefinanciering aan. Die werd verkregen en daarvan heb ik later de schulden tegelijk met andere studieschulden terugbetaald. Voor mij waren we echt allemaal gelijk. Sterker: ik heb slechts van een paar mede-internisten het beroep van hun vader en de gezinssituatie geweten. Natuurlijk werd er ook toen wel eens gepest, "gebullied", maar naar mijn weten nooit wegens sociale diversiteit. Van kermis hielden we allemaal. Er werd er jaarlijks een georganiseerd op de cour, zoals ik elders hier al schreef.

Sport op ons gymnasium:
In het kader van de huidige olympische spelen deze bijdrage.

Al eerder werd hier vermeld dat we voetbal en volleybal speelden. Ook basketbal werd gespeeld op competitieniveau met andere scholen. Ik maakte o.a. deel uit van een vijftal, waarbij de kleinste van ons, Gerritje van Schaijk, de slimste, snelste, behendigste was en misschien wel (maar dat herinner ik me niet meer) de topscorer. In onze internen-vrije-tijd speelden we na studietijd ook heel vaak zaalvoetbal.
In de gymlessen van de heer Van Os was het een traktatie om voor olympische sporten de "wei" in te mogen.
- voetbal uiteraard
- hockey kan ik me niet herinneren (zal wel beschouwd zijn als "voetbal met een stokkie")
- honkbal, of eigenlijk softbal, want we mochten alleen onderhands gooien als werper
- speerwerpen (eigen prestatie onbekend wrsch. slecht)
- kogelstoten (eigen prestatie zie speerwerpen)
- discuswerpen (eigen prestatie zie hierboven)
- 100m was 90m (eigen prestatie 12+)
- 800m en 1200m Johan van Rooij was de crack, zelf stak ik na 1/4 race het veld over om op te geven
- hoogspringen; ook hier was de kleinste, Gerritje van Schaijk de beste! ( eigen prestatie 1.50) , toentertijd met rolsprong of schotse sprong, de fosbury bestond nog niet.
- verspringen (eigen "prestatie" 5.60m
- hinkstapsprong (eigen prestatie 11+m)
- in de gymzaal leerden we ook handballen, maar scoren mocht niet dwars door de verdediging heen
- ook werd aan turnen gedaan: springplank bok, paard en ringen (vogelnestje, christushang); de crack hier was Peter Franssen.

Alles hier om aan te tonen hoe breed, hoe compleet we zijn voorbereid in Heeswijk op het leven.

Er is op deze site helaas zo'n oorverdovende radiostilte, waar ik toch door mijn bijdragen op meer reacties en herinneringen gehoopt had. Kom op mensen: foto's en verhalen!!!

Er is op deze site helaas zo'n oorverdovende radiostilte, waar ik toch door mijn bijdragen op meer reacties en herinneringen gehoopt had. Kom op mensen: foto's en verhalen!!!

Hallo Harry, wij sluiten ons hier helemaal bij aan uiteraard : ) We zijn nog steeds op zoek naar bijdragen van oud-leerlingen. Voor een internaat als Bernrode / St. Norbertus moeten dat er toch een hoop zijn! Het zou jammer zijn als hun verhalen verloren gaan. Zelfde geldt voor foto's en ander bronmateriaal - dit kan allemaal worden verstuurd naar info@bhic.nl - voor toevoeging aan deze pagina en/of de BHIC fotocollectie, deelcollectie internaten.

Tot slot nog veel dank voor je bijdragen Harry, deze worden zeer gewaardeerd dat mag best nog eens gezegd. Hartelijke groet,

Dank Thijs. Overigens heb je dezelfde voornaam als die van de broer van Mari Wijnakker (hier eerder genoemd), ook internaatgymnasiast op Bernrode.
Maar intussen nog steeds doodstil hier. Ik heb Willem Maas en Wim v.d. Louw (facebook-bookvrienden) "gepord" om nog een bijdrage te leveren, helaas nog zonder resultaat zo te zien.
aa

Nog maar een verhaaltje van mij dan. Willem Maas heeft het hier ergens over de schoolsecretaresse en roddels daarover. Dat was juffrouw Vos. In algemene BHIC-berichten Heeswijk, is zij ook reeds genoemd. Zij was voor de internen van de laagste klassen ook een soort gouvernante die ons 's avonds welterusten wenste en in kwam stoppen. Wat een fantasieën zal dat bij menigeen teweeggebracht hebben. De secularisatie was toentertijd in volle gang, ook bij onze witheren/norbertijnen. Sommigen van hen huwden, zo ook Janus Oomen en wel met juffrouw Vos.

Waaraan merkten jullie als internen eigenlijk nog meer dat die secularisatie in volle gang was Harry? Maakte dat uittreden en trouwen van religieuzen toen veel indruk op jullie? En was het hebben van roeping dan nog iets waar jullie het als leerlingen ook onderling veel over hadden vroeg ik mij nog af?

Al werd onze school geacht een klein-seminarie te zijn, ik heb er noch op het internaat noch in de lessen wat van gemerkt. Onderling hadden we het nooit over roeping, hoewel de ouders thuis waarschijnlijk anders hoopten. De lessen van Mandje, pater Manders, godsdienst en maatschappijleer, waren voor de meesten slaapverwekkend. Zelf vond ik ze wel interessant, vooral, waar het ging over godsdienst. Maar wel aan de "verkeerde kant van de medaille",, daar waar ik godsdienst vergeleek met de primitieve aanbidding van goden door Grieken en Romeinen op de plekken van onverklaarbaarheden in de natuur.. Gestraft werd ik daarvoor niet, dus mijn secularisatie was gevestigd.
Wat de paters betreft. Al snel verruilden zij hun pij voor "burger"kleding, velen hadden een taak als voorganger in diverse parochies en kwamen dus onder de gewone burgerbevolking. Nooit heb ik er een kunnen "betrappen" noch in noch buiten de lessen op het bespreken van roeping. Op mij heeft dat uittreden en huwen niet veel indruk gemaakt. Op mijn ouders en mijn oudste broer (ook Heeswijk-gymnasiast en theologiestudent en secretaris van Gijssen in Roermond) des temeer). Voor mij was het logisch. Deze heren hadden ons niet voorbereid op het priesterschap maar op de wereld en zij zijn dus ook, met andere ogen naar deze wereld gaan kijken.

Over secularisatie en roeping: Ik ging in 1963 met mijn ouders naar Heeswijk om te kijken of het Sint Norbertuscollege iets voor mij was. Ik herinner me dat mij gevraagd werd of ik priester wilde worden. Ik vermoed dat ik gezegd heb dat ik dat nog niet wist, maar ik herinner me dat iemand zei (ik weet niet meer wie): "Wat niet is dat kan nog komen." (Het is nooit zo ver gekomen.) Ik herinner me ook nog dat het priester willen worden, oorspronkelijk een eis was om naar het Sint Norbertuscollege te mogen. Die eis was net voordat ik er kwam afgeschaft. In 1962?

Aansluitend bij Harry. Die snelle secularisering heeft zich ruwweg afgespeeld tussen 1965 en 1975. Ik denk niet dat wij ons toen als tieners/pubers echt gerealiseerd hebben dat we in een overgangstijd zaten. Dat werd pas later duidelijk. Met die kennis van nu vallen gebeurtenissen en ontwikkelingen van toen ook op hun plaats: het samengaan van Heeswijk met de Damianen van St. Oedenrode en het toelaten van externen om de school overeind te houden, het toelaten van meisjes, de komst van leken leraren en later het uittreden van priester-leraren (onder wie rector Oomen). In Heeswijk speelde in het klein wat in heel katholiek Nederland gebeurde. Alleen dachten we toen nog dat de kerk bij de tijd gebracht werd (het aggiornamento) van het Tweede Vaticaans Concilie en ‘ onze’ bisschop Bekkers. Als latere abt heeft ook onze toenmalige leraren Ton Baeten daarvoor zijn best gedaan. Pas later bleek dit alles het begin van een niet te stoppen secularisering, hoe behoudende krachten als de bisschoppen Gijsen en Simonis dit tij ook probeerden te keren. In zekere zin vormt onze generatie leerlingen (en zeker de internen zoals Harry) de laatste der Mohikanen van het Rijke Roomsche Leven.

Koos en Pieter:
Naar mijn gevoel en herinnering was dat "Rijke Roomsche leven" in mijn jaren en voor mijn klas- en leeftijdgenoten al een gepasseerd station. Wel moet ik toegeven dat ik pas "uit de kast" gekomen ben over mijn ongelovigheid/ "heidendom" op mijn 16de ( in de syntaxis dus) tijdens mijn laatste biecht bij Titus de Kemp. De enige kandidaten voor het priesterschap in die jaren waren volgens mij het groepje gammastudenten rond Mandje (Manders), die ergens? een of andere (opleidings)gemeenschap vormden, o.a. Dennis Hendrickx (de platte/de platkop was zijn bijnaam, wat nu oneerbiedig zou zijn, want hij is de huidige abt van Berne).

Toevoeging: mijn syntaxisjaar was 1966-1967.

Harry, Peter, Koos: bedankt voor jullie reacties mede n.a.v. mijn vraag over secularisatie en roepingen op het internaat. Verhelderend om het zo van de oud-studenten zelf te horen, hoe dit in de praktijk ging en werd beleefd. Weer wat geleerd : )

Harry , Koos, Peter - zij waren net wat ouder als ik. Wij kenden de jongens uit de hogere klassen allemaal, omgekeerd was dat minder. Ik herinner mij dat in de refter, de eetzaal, aan de kop van elke tafel een stuk of vijf ouderen zaten - om de jongeren een beetje in de gaten te houden.. :-)

Ik kwam in 1966 naar de VK (Voorbereidende Klas) en deed in 1973 eindexamen. Wij maakten die periode van uittreden volop mee - niet alleen van rector Oomen maar bijvoorbeeld later ook van Pius van Loon. Enerzijds speelde het celibaat een rol, anderzijds het gegeven dat de Norbertijnen een 'vrij aardse, progressieve en maatschappelijk bewuste' orde was. De Witheren waren niet van het soort dat zich opsloot in de abdij en in stilte de dag doorkwam met mediteren en bidden.

Een van de foto's hierboven heeft als onderschrift "Cabaretvoorstelling klassen 4 en 5". De betreffende scene was een parodie op dat uittreden. Op de melodie van Faria Faria. Ik herinner mij nog een deel van het liedje:

Vrolijk is het kloosterleven, faria
Samen naar de volmaaktheid sterven, faria
O was is het heerlijk fijn - arm gehoorzaam en kuis te zijn
Faria faria faria faria faaaariiiia.

En dan liepen de paters een voor een over naar het kamp van het 'burgerleven'.
"Jongens waar is Piet gebleven, faria"

Misschien is de volledige tekst nog ergens terug te vinden, of kan iemand zich die nog herinneren. Wellicht was de tekst van Hein van Grinsven, die zit op de foto volgens mij op de grond gitaar te spelen.

typefoutje... ;-)

Vrolijk is het kloosterleven, faria
Samen naar de volmaaktheid STREVEN, faria
O was is het heerlijk fijn - arm gehoorzaam en kuis te zijn
Faria faria faria faria faaaariiiia.

Voor allen: Wie kan mij helpen? Het gaat over de heer van Os, gymleraar. Hij heeft in mijn tijd ('63-'70) ooit een (schaats? of iig sportcoach/trainer) uitgenodigd die een "seminar" voor ons verzorgde. En dan laat me hier toch verd..... het lange-termijngeheugen in de steek. Wat was zijn naam. Om je op een of andere manier op het goede spoor te zetten voeg ik hier een gevleugelde uitspraak van de heer Van Os toe, die hij bezigde als je (keihard) van het klimrek op de gymvloer gevallen was: Hé, laat mijn gymvloer heel".
Voor Thijs: Ik ben bezig met een klein boekwerkje met verzamelde herinneringen, uitwisselingen en anekdotes, geselecteerd uit alle hier verschenen bijdragen, aangevuld met nog meer eigen ervaringen, foto's van hier, van BHIC en foto's van het toenmalige tijdgewricht. Bedenk dat dit geschiedenis is (50+jaar geleden!!!). Geïnteresseerd? Zo ja, hoe kan ik je een concept doen toekomen. Royalties hoef ik niet ;-)

dag Harry, ik was er ook bij op die dag dat Frans van Os de bekende schaatscoach had geregeld voor een middagje oefeningen. Een clinic zouden we het nu noemen... :-)

Het was Anton Huiskens., volgens mij kende Frans van Os hem persoonlijk (via een cursus of opleiding). Huiskens heeft nog een mooie stichting nagelaten: https://antonhuiskes.nl/home/artikel-anton-huiskes/

Oh ja, Anton Huiskes. Dank Walter!

Een school,- niet per se internaatsherinnering.
Naar aanleiding van bovenstaande herinnering aan de sport op ons gymnasium, volgt hier nog een apart artikeltje over de heer (Frans) van Os.

Hij was in mijn jaren onze alom gewaardeerde gymleraar, ongetwijfeld ook bij zijn collega’s.
Wie herinnert zich niet zijn “gevleugelde” woorden als je van het klimrek of uit de klimtouwen geflikkerd was en op de gymvloer lag: “Hé, laat wel mijn gymvloer heel hè”. Heel eventjes haatte je hem dan. Heel even maar, want juist door zijn woorden was de pijn snel vergeten.
Ik, en volgens mij de meesten, had een hartgrondige hekel aan grondoefeningen. In spanning wachtten we dan af wat hij daarna voor ons in petto had. Turntoestellen? Niet zo mijn ding. Maar als hij apenkooien, zitvoetbal, trefbal of liever nog buitensporten aankondigde (het liefst voetbal), dan zou je destijds onze glunderende gezichten hebben kunnen zien. Enig minpuntje daarbij was het kiezen van teams. Niet dat ik er erg bekaaid (ook niet geweldig goed hoor) vanaf kwam, maar ik vond het sneu voor diegenen die wel altijd als laatste werden gekozen. Dat waren meestal degenen die ook in andere situaties “gebullied” werden. Tja, wat dat betreft zijn de tijden nog niks veranderd. Nu en dan heb ik geprobeerd het voor “gebullieden” op te nemen. Lang niet vaak genoeg.
Ooit heeft dhr. Van Os (zelf groot schaatssportliefhebber) lange-afstandschaatser en coach van Ard en Keessie (Schenk en Verkerk) uitgenodigd om voor ons een, wat we nu noemen, seminar of clinic te geven. Met open mond toegehoord.

de uitgenodigde schaatser en coach was Anton Huiskes, zoals Walter wist te melden.

Die goeie Frans. Was een mooie man. Gek op auto's ook. Toen ik later over auto's en zo ging schrijven belde hij regelmatig om even een testauto te kunnen uitproberen.

Voor een boek over Bernrode heb ik nog wel een anekdote uit de mond van wijlen Pater Dr. C. Rademaker. Van 1964 tot 1971 was hij docent geschiedenis. In 1964 was ik aanwezig bij zijn promotie in Utrecht.
In die tijd zat er in het schoolbestuur een geëmancipeerde dame, die haar taak serieus nam. Bij de jaarlijkse bijeenkomst van het schoolbestuur met alle leraren had zij ook een kort gesprek met elke nieuwe docent, zodat ze een indruk had van de leraren, waaraan de leerlingen toevertrouwd werden. Zij had daardoor enigszins een beeld van het gehele lerarencorps. Een aantal paters van de Norbertijnen waren van oorsprong boerenzonen uit Heeswijk en de omliggende dorpen, die ook nog wel eens een woordje dialect spraken. Van de Damianen zaten er toen Rademaker, Steenbrink, Ter Huurne, Rood, Bastiaansen en Janssen. Na een aantal jaren in het schoolbestuur maakte ze in een gesprek met pater Rademaker de volgende opmerking: ‘De Norbertijnen noemen zich de Witheren maar de echte heren zijn de Damianen.’

Deze neem ik graag mee in mijn evt. boekwerkje, al ben ik het niet eens met de uitspraak over witheren en heren. Misschien kun je wel opmerken dat WITheren in deze tijd van "Black life matters" en "Kick out Zwarte Piet", niet meer kan (en in het kader van inclusiviteit, genderneutraliteit misschien zelfs "heren" niet meer) ;-) ;-) ;-)

Wim Maas had hier (kan ik niet terugvinden) of op mijn persoonlijke fb-account, beloofd iets over deze controverse te schrijven????

Wie weet er eventueel nog iets te vertellen over de "ziekenboeg", de ziekenzaal op ons internaat? Ik meen me te herinneren dat die vlakbij de kapel lag (voorportaal? ;-)). Ik heb er, meen ik, ook 1x gelegen. Dat zal niet geweest zijn toen ik mijn enkel enorm verstuikt heb (volleybal?), waarna mijn oudste broer mij een paar dagen trap op trap af heeft gedragen en geholpen.

En wie kan nog meer over het keukenpersoneel, de broeders daar (o.a. de flip) verhalen of over de schoonmaaksters, die rondwaarden in de nieuwbouw, zichtbaar vanuit de studiezaal, waar wij, "gebogen over onze studieboeken", verliefd en smachtend vanonder onze oogleden die knappe blonde met dat korte rokje bespiedden?

De ziekenboeg, ja daar heb ik ook ruim een week gelegen. ( '63- '64) Het vermoeden was dat ik mijn enkel verstuikt had bij het turnen. Toen er na een week geen verbetering was, werd (toen pas) besloten om er in het ziekenhuis in Veghel een röntgenfoto van te laten maken. De enkel bleek gebroken. De ziekenboeg was inderdaad links van de ingang van de kapel.

Dank Peter voor je bijdrage. Wordt zeker opgenomen in mijn evt. boekwerkje.

Harry stuurde ons zijn boekwerk over Bernrode / St. Norbertus: "Verhalen uit een Ver Verleden". Je kunt het op deze pagina vinden: https://www.bhic.nl/ontdekken/ons-brabant/sint-norbertuscollege-bernrod… Hartstikke bedankt!

Hoewel met het plaatsen van mijn "boekwerkje" de cirkel van mijn nostalgische zwerftocht redelijk rond lijkt, mag dit, wat mij betreft, niet leiden tot het stoppen van interessante bijdragen door anderen. Een hernieuwd aanzetje: over de pontonniers. Zij (ik dus ook) hadden een eigen ruimte op de "zolder", iig heel hoog (vraag me niet waar of hoe je er kon komen) een eigen onderkomen. Met voor iedere groep* een door (boom)hout afgebakend hok. * Elke groep had z'n eigen naam en/of? kleur. (weet ik niet meer). Daar konden we de theoretische en praktische "kneepjes van het vak" leren o.a. knopen leggen (palingsteek herinner ik me en slang uit meertje en om boom en terug of zoiets). Ongetwijfeld parallel aan de (burger)verkennerij. In de bossen in Heeswijk pasten we dan het geleerde toe door wat bouwwerken te maken met (boom)hout of voorbewerkte palen, zoals een HUDO of een kampkeuken. Tokkel- of kabelbaan kan ik me niet herinneren. Wie?

Om nog een voorbeeld van het tijdbeeld van toen te schetsen. In het voorheen ergens genoemde café voor poësis en retorica (het "Kelderke"?, ik heb nog niet deze naam zien bevestigen of ontkennen/corrigeren) konden we ook plaatjes draaien, helaas veelvuldig de Stones, maar gelukkig ook mijn voorkeuren: de Beatles en Soul van Percy Sledge (love me tender, when a man loves a woman), Otis Redding (I've got dreams to remember), Aretha Franklin/The sweet Inspirations I say a little prayer). Dat waren, misschien toen al en nu misschien nog, mijn guilty pleasures op moderne-muziekgebied.

Nog een kort school- (geen internen-) verhaal. Als je te veel onvoldoendes had in een bepaald jaar, kreeg je herkansingen d.m.v. "taken" voor de bewuste vakken. Zoals duidelijk moge zijn uit een paar van mijn verhalen, was ik nooit zo'n ijverige student. Dus mij overkwam dat ook in '67-'68. Voor welke vakken weet ik niet meer. Mijn taken waren ook onvoldoende, dus moest ik doubleren en de poësis opnieuw doen, waardoor ik terecht kwam in klas 5a, die van de foto's. Degenen die goed geteld hebben, zullen iets dergelijks wel in de smiezen hebben gehad: (vk 1962, geslaagd 1970= 8 jaar i.p.v. 7)

Wat cultuur en ontspanning betreft, vergat ik nog filmavonden te vermelden. Wat ik me herinner heb ik daar El Cid (uit 1961) gezien en wellicht, maar ik weet het echt niet meer, wie?, Ben Hur (uit 1959) en Dokter Zjivago (uit 1965). De literatuur uit die tijd was nog geen verplichting op de leeslijst en het meeste ervan zelfs verboden. Toch hadden sommigen, verborgen tussen hun studieboeken, Turks Fruit in de studiezaal meegenomen!?!? Om met Bob Dylan te spreken/zingen: the times they were a-changin'

In het washok hing een telefoon waarvan wij na aanvraag gebruik konden maken in vastgestelde uren (moest wel betaald worden), Ik heb er ook wel eens gebruik van gemaakt om mijn "verkering" op te bellen. Zo ook Johan van Rooy (sorry Johan). Voor zijn telefoontje met zijn meisje (ik meen ontmoet op dansles bij Wim Voeten in Den Bosch), Voor het telefoontje had hij zich helemaal uitgedost: nette kledij en after shave. Gelachen dat we hebben! Maar de crux hiervan zit niet in het verhaal over Johan, maar in die ene, rottige telefoon. Ondenkbaar in het huidige tijdperk van pc en smartphone.

Over de voorheen (7 december) genoemde schoonmaaksters> Waren dat niet ene Janneke ( donkerharig) en Hennie ( blondje met die korte rokjes)?

Een correctie van een fout van mijzelf bij Verhalen uit Een Ver Verleden.. Op blz. 17 schrijf ik: Vergilius ging nog wel: sub aqua, sub aqua. Moet natuurlijk zijn: Ovidius.

Bij cultuur en ontspanning herinnerde ik me vandaag opeens de vertoning van de film "Lawrence of Arabia".

Dat klopt die heb ik ook gezien in de gymzaal. En ook Jules de Corte en ik herinner me ook een goochelaar en een klassiek concert.

Ah, Jules de Corte? Dat herinner ik me niet. Wat heeft die bij ons ten gehore gebracht? "Ik zou wel eens willen weten"..? Klassieke concerten te over uiteraard. Door Brabants Orkest of ons eigen schoolorkest.

Weet iemand of Wim Harmsen, die een aantal jaren rector was op Bernrode, ooit zelf als leerling daar gezeten heeft?

En wat dacht je van al die toneelavonden met landelijk bekende gezelschappen overal vandaan? Vaak met die dekselse Sigrid Koetse in een hoofdrol. 'Heren opletten, want dit is cultuur', bitste de Zjoe dan.

Voor Wim Janssen: Je zegt hier ergens zelf dat je bevriend was met Wim Harmsen. Dan moet je toch geweten hebben dat hij hier idd ook leerling was. Elders hier wordt hij ook genoemd ivm het overlijden van zijn broer Godfried.
Voor Rien van der Steen: Ook de culturele avonden met bekende toneelstukken en bekende toneelspelers (Sigrid Koetse idd, Julien Schoenaerts en Ko van Dijk) zijn elders hier benoemd.

Voor Harry, het hoeft toch niet persé dezelfde persoon te zijn. Van mijn naam zijn er ook zeer veel in Nederland.
Jules de Corte zong zijn eigen liedjes. Welke dat waren weet ik niet meer.

aha, een andere wimke janssen; sorry

Ben in 1959 intern ingeschreven.
De populairste leraar was Frans van Osch gymleraar.
Mijnheer Kocke gaf godsdienst les. Al je te communie ging en het brood op je tong liet smelten was je communie ongeldig.

Karoly ik herinner me jou. Volgens mij zat je bij mijn broer Hans in dezelfde jaren. Ook zag ik je verschijnen op foto's ergens op deze site.

Ik ben intern geweest van 1967 tot 1971. Leuk om al die verhalen te lezen! Ik ken ze ook nog allemaal: Bugter, Meerendonk, Van Adrichem, Pietje Thijssen, Nabuurs, Pius van Loon etc.etc. Ik kan me uit 1967 nog een oudere leerling herinneren met “de Flap” als bijnaam (vanwege z’n oren) Weet iemand wie dat was? Ook herinner ik me nog een aantrekkelijke, blonde leerlinge - rond 1970 - die vaak flirtte met Bugter (meestal met bruine suède veterschoenen) Meerendonk was belangrijk voor mijn vervolgstudie later; geschiedenis in Utrecht.
Mooie tijden.

Filmavonden! Ik herinner me De Tien Geboden en Muiterij op de Bounty. Maandagmorgen aardrijkskunde bij Van Adrichem: meestal dia’s. Zat ie zelf nog bij te komen van het weekend......Bugter is een paar jaar geleden overleden. Zoals zoveel andere docenten. RIP.

Leuk Hans. O ja, ook Tien Geboden En Muiterij .... De naam van de Flap licht op t puntje van mijn tong, maar... De naam van die blondine weet ik ook niet. Misschien kunnen anderen hier nog helpen.

Wilde eerst schrijven over de Flap: ..misschien gaat daar het licht nog schijnen....Hier moet het natuurlijk zijn: ligt.

Nog een, zeer private, maar wel leuke, anekdote over Norbertijnen. 2 van hen waren een soort huisvrienden, door connecties uit de geboortelijke afkomst van hen en mijn ouders. Een van hen noemden we heeroom. Hij was vaak bij ons thuis te vinden voor een potje rikken of bridgen. Ooit waren er 2 tafels: eentje bridgers en eentje rikkers. "Heeroom" hield wel van een wijntje of borreltje. Op zekere dag was er een brand in een fabriek, waar wij als premature ramptoeristen ook gingen kijken. En wie was ook aanwezig? Norbertijn heeroom. Een van ons: "Wat ruik ik toch? Is dat alcohol?" Heeroom: "Eh ja, dat gebruiken ze hier bij de productie". Duh!!!!

Dank je Harry!

Ik kan me nog een triest moment herinneren (1968?) toen er een leerling overleed. Die was nog gewoon van een weekend teruggekomen, maar overleed diezelfde nacht. Ik hoor nog de commotie en het op en neer lopen van mejuffrouw Vos (latere echtgenote van rector Oomen)
Harry, weet jij nog de naam van die leerling?

Ah, ik weet het al: Godfried.

Godfried Harmsen. Dit trieste verhaal en zijn broer Wim worden in andere verhalen hierboven ergens genoemd. De kleine en de grote Wammes.

Opvallend in mijn tijd vond ik de secularisatie onder de Norbertijnen. In 1967 nog allemaal als zodanig herkenbaar gekleed, enkele jaren later niet meer - op ‘n enkeling na. Al redelijk snel na mijn komst in 1967 werd het verlof verruimd. Aanvankelijk was dat 1 keer in de maand (van na de lessen op zaterdagochtend tot zondagavond 21.30 uur), niet heel veel later konden we elk weekend naar huis. Oh ja, voor hen die overbleven: uitslapen op zondag tot 09.30 uur! De verplichting om de ochtendmis bij te wonen, was toen ook al vervallen.

Ja, dat wan hele ommekeer. Natuurlijk maakte ik ook gebruik van de mogelijkheid in het weekend naar huis te kunnen. Zelfs doordeweeks deed ik dat soms. Toch had ik nooit heimwee en bleef ik soms met opzet in Heeswijk, omdat ik het "vertier" (sporten, het dorp in etc.) hooglijk op prijs stelde. Een al dan niet verplichte ochtendmis maakte me ook niet uit en uit volle borst zong ik gezangen mee (zie: music was my first love).

Heel veel "silent witnesses" hier momenteel. Jammer.

Nog een "buiten-internaats"-verhaal. Mijn ouders hadden goede contacten met 2 Norbertijnen, die een soort huisvrienden werden, omdat ze uit dezelfde geboortestreek kwamen als mijn ouders, de Achterhoek: pater Antonius Terhorst en pater Toon te Molder, die wij "heeroom" noemden. Mede door hen (en ook met hen) zijn wij jarenlang op vakantie geweest in Windberg, in het Beierse Woud. Windberg was ook een standplaats van de Norbertijnen. Mijn vader en moeder verbleven in de pastorie en wij, de kinderen, in de aangrenzende jeugdherberg. Voor het eerst heb ik daar een bergecho ervaren en van een lokale boerin een truc geleerd tegen een bijensteek: polletje aarde erop en het hielp. Veel mooie trips (Grosse Arber) en vader natuurlijk wijzen op de wachttorens van de VOPO in Tsjechoslowakije (de Russische grens van toen dreigt nu, in 2022, wéér heel dichtbij te komen!!). Ook, maar evenzo triviaal, waren daar aan het klooster gelieerde nonnen. Op een regenachtige dag zag ik schwester Norberta voorbij lopen. Ik greep een paraplu, sprong uit het raam en begeleidde haar. Voor eeuwig was ik daarna "mein Kavalier". Jaren later, bij een tussenstop van ons richting Italië, heeft schwester Norberta mijn eerstgeborene nog in haar armen gehad. Daar heb ik een foto van; misschien kan Thijs dei plaatsen. Dit verhaaltje post ik maar om hier een en ander weer aan te zwengelen.









Zuster Norberta

Mooie herinneringen Harry, dank weer voor het delen en de foto van Schwester Norberta is toegevoegd.

Met heel veel plezier net jullie verhalen gelezen op dit forum.
Ik ben het tweede meisje dat, na Elena Beets, in de vijfde klas van het gymnasium kwam (1968 of 1969).
Ik heb zojuist ook vier foto's opgestuurd van het Zilveren Priesterfeest van Rector Oomen. Op die dag werd ook door ons het toneelstuk "Liefde op het spel" opgevoerd. De regie was in handen van meneer Rademaker en mevrouw van de Braak.
Ook ik had deze jaren op het gymnasium niet willen missen, alhoewel....twee jaar lang geen gymnastiek gehad.

Wat leuk Els. In jouw tijd zat ik er ook - op het internaat.

Leuk Els dat je deze site ook gevonden hebt.

Kijk ook uit naar jouw 4 foto's die Thijs ongetwijfeld zal plaatsen, toch, Thijs?

Sorry, twee van de vier foto's stonden er al op. Maar nog niet de foto's van het toneelstuk. Maar ik heb er nog wel paar.

Sorry, twee van de vier foto's stonden er al op. Maar nog niet de foto's van het toneelstuk. Maar ik heb er nog wel paar.

Nog even wennen om een berichtje toe te voegen.....
Inderdaad, ik ben blij jullie "gevonden" te hebben. Hopelijk komen nog meer jaar/klasgenoten per ongeluk op deze site.
Ik bewaar hele mooie herinneringen aan met name de mensen op school (medeleerlingen en docenten) en op het internaat. Dit itt de school waarop Elena Beets en ik t/m de vierde klas gezeten hebben. Van die school herinner ik me vooral het gebouw, een oude villa in het centrum van Den Bosch, en niet de mensen (behalve de rector aangezien ik regelmatig uit de klas gestuurd werd).
Met Pius van Loon heb ik regelmatig gesproken, met name over de "leegloop" uit de abdij.
Pius heeft me een keer op zijn motor na school naar huis gebracht ( zonder helmen op!). Gezellig met een kopje thee bij mij thuis heeft mijn moeder vol verbazing naar zijn smakelijke verhalen over het internaat geluisterd. In 1972 heeft hij mede daardoor of ondanks dat (?) mijn broer getrouwd.
Ik vond het heel fijn om hem in 2011 op de reunie terug gezien te hebben ..... net als een aantal van jullie!
Ik herinner me ook de vrijwillige naschoolse lessen van Steenbrink waarbij we mochten klussen aan oude radio's en andere technische hoogstandjes.
Kortom een school met mooie mensen met ieder hun eigen verhaal.

Pius van Loon was/is inderdaad een markante persoonlijkheid. Hij heeft bij mij thuis ook eens aan de koffie (of borrel) gezeten. Rector Oomen gaf ons in vrije tussenuren schaakles.

Dag Els, leuk, dat je deze site gevonden hebt en dat het leuke herinneringen naar boven brengt.
Als je bij BHIC ‘ foto’s van Brabant ‘ op de startpagina als zoekterm ‘els deuss’ in typt, krijg je 11 foto’s van het toneelstuk.
Met zoekterm ‘1921-000673’ krijg je een foto, waarop veel klasgenoten staan. Ik heb vaak reacties gestuurd met namen van personen op een foto, maar hier is dat wat lastiger.
Links op deze foto staat leraar Crijns?, rechts van hem staat pater Rood (van opzij), naast hem pater van de Westelaken en iets verder rechts rector Oomen. Achter rector Oomen staat Gustaaf van Iersel en jij staat naast hem. Bijna helemaal rechts staat pater Steenbrink, schuin voor hem staat Ger Buenen en daarnaast Willy Verhagen. Bijna achteraan staan ook nog pater ter Huurne en pater Rademaker.
Ik vraag me af, bij welke gelegenheid deze foto gemaakt is. Bijna iedereen heeft een colbert met stropdas. Bij de foto staat 23-5-1969. Dat was een vrijdag.

Hoi Ad, bedankt voor je aanwijzing om bij de foto's te komen. Deze foto's zijn gemaakt op 23 mei 1969 ter gelegenheid van het Zilveren Priesterfeest van Rector Oomen.

In de syntaxis (of poësis 1ste jaar, ik doubleerde immers) hadden we dansles bij beroemde Wim Voeten en Jeanne Assman (veelvuldig kampioenen stijldansen)., waar we, vanuit onze toen al minder gesloten internaat per bus 158 van de BBA naartoe togen. Velen van ons, evenals ik, waren direct verliefd op de roodharige dochter van Wim. Toch werd het voor mij ene Nelleke, die ik al gauw Nelke noemde, naar de Duitse bloem, Nederlands Anjer. Tot ongenoegen van vrienden rondom mij, werd deze genegenheid niet voortgezet, omdat ...... ik weet het niet meer. Deze anekdote om maar weer eens aan te geven dat ook hier alle poorten naar de wereld in Heeswijk, door de paters, voor ons zijn geopend.

Nog bedankt Els voor het sturen van de foto's van het zilveren priesterfeest van rector Oomen. Ze zijn toegevoegd. Ook zal ik hier de foto's aan toevoegen van het toneel tijdens dit feest, die reeds in onze online fotocollectie te vinden zijn en waarnaar Ad van Dijk in zijn reactie verwijst. Hartelijke groet,

Op foto 3 (de eerste foto van de serie "Liefde op het spel", toneelstuk opgevoerd tgv het zilveren priesterfeest van rector Oomen, staan de volgende personen ( van links naar rechts):
achterste rij: Herman Holtmaat, twee toneelknechten waarvan ik helaas de naam niet weet, Pieter Vonk, Diederik Kersten, Peter Groenewegen
middelste rij: Martin Jansen en Elena Beets
voorste rij: Miriam van Uden, Gert-Jan Smits, mevr. van de Braak, Els Deuss

In 2021 vierden de Norbertijnen het 900-jarig bestaan van de orde. Ivm de corona-maatregelen werden een aantal van de geplande feestelijke activiteiten verplaatst naar 2022.

De Norbertijnen nodigen u graag uit voor de feestelijke Kloostermarkt. Op Tweede Pinksterdag en Norbertusdag, maandag 6 juni 2022 wordt de markt om 12.00 uur officieel geopend en tot 18.00 uur vinden talrijke activiteiten plaats op het terrein van de Abdij van Berne in Heeswijk-Dinther. Met deze kloostermarkt willen de Norbertijnen iedereen in de gelegenheid stellen om elkaar te ontmoeten en nader kennis te maken met de vele mogelijkheden van en rond de abdij. De toegang is gratis.

ACTIVITEITEN – VERKOOP – INFORMATIE – LEZINGEN
Buiten op het abdijterrein en binnen een deel van de abdijgebouwen zijn rond diverse onderwerpen pleinen gemaakt. Daar vinden activiteiten plaats, wordt informatie gegeven en zijn producten te koop.
● diverse kloosters bieden hun producten aan, streekproducten, kunst en oude ambachten worden gepresenteerd
● uit de abdij worden meubilair en allerlei roerende zaken te koop aangeboden
● er wordt volop informatie aangeboden rond de thema’s inspiratie, pelgrimage en er is aandacht voor jongeren.
● in de zalen van het abdijcomplex worden korte lezingen gehouden door auteurs over hun boeken maar ook over de historie van de Abdij van Berne.
● het archief en de bibliotheek tonen unieke documenten en historische boeken.
● beleef de bijzondere akoestiek van de abdijkerk tijdens de muzikale voorstellingen (o.a. orgel) en zang (koor).
● speciaal voor kinderen wordt een eigen plein ingericht met activiteiten.
● de abdijwinkel biedt diverse artikelen aan tegen speciale kloostermarktprijzen
● Berne Abdijbier zorgt voor een uitgebreid terras en de verzorging van de inwendige mens. Eten en drinken zijn immers op een dag van elkaar ontmoeten van groot belang.
● het openluchtgebeuren wordt opgevrolijkt met muzikale medewerking van dorpsgenoten.

ONTMOETEN – VERWONDEREN – INSPIREREN – VERRASSEN
De Kloostermarkt is door de norbertijnen van Berne vooral bedoeld als gelegenheid om (weer) kennis te maken met elkaar. Ook wordt er een inkijkje gegeven in dat wat er gebeurt in dit historische Abdijgebouw. Ook na het jubileum van 900 jaar Norbertijnen (2021) wil de Abdij vooruit kijken, om actief een inspirerend onderdeel te blijven van deze omgeving. Daarom blijft het belangrijk om elkaar te ontmoeten, waarbij wel de corona-maatregelen in acht worden genomen. Kortom, laat u verrassen en kom naar de kloostermarkt op maandag 6 juni 2022. U bent van harte welkom!

Voor actuele informatie over de kloostermarkt en de activiteiten in de abdij is het goed de website in de gaten te houden: www.abdijvanberne.nl.
Mocht u een eigen kraampje willen op deze dag of vrijwilligerswerk willen doen, mail dan naar: webmaster@abdijvanberne.nl.

In 2021 vierden de Norbertijnen het 900-jarig bestaan van de orde. Ivm de corona-maatregelen werden een aantal van de geplande feestelijke activiteiten verplaatst naar 2022.

De Norbertijnen nodigen u graag uit voor de feestelijke Kloostermarkt. Op Tweede Pinksterdag en Norbertusdag, maandag 6 juni 2022 wordt de markt om 12.00 uur officieel geopend en tot 18.00 uur vinden talrijke activiteiten plaats op het terrein van de Abdij van Berne in Heeswijk-Dinther. Met deze kloostermarkt willen de Norbertijnen iedereen in de gelegenheid stellen om elkaar te ontmoeten en nader kennis te maken met de vele mogelijkheden van en rond de abdij. De toegang is gratis.

ACTIVITEITEN – VERKOOP – INFORMATIE – LEZINGEN
Buiten op het abdijterrein en binnen een deel van de abdijgebouwen zijn rond diverse onderwerpen pleinen gemaakt. Daar vinden activiteiten plaats, wordt informatie gegeven en zijn producten te koop.
● diverse kloosters bieden hun producten aan, streekproducten, kunst en oude ambachten worden gepresenteerd
● uit de abdij worden meubilair en allerlei roerende zaken te koop aangeboden
● er wordt volop informatie aangeboden rond de thema’s inspiratie, pelgrimage en er is aandacht voor jongeren.
● in de zalen van het abdijcomplex worden korte lezingen gehouden door auteurs over hun boeken maar ook over de historie van de Abdij van Berne.
● het archief en de bibliotheek tonen unieke documenten en historische boeken.
● beleef de bijzondere akoestiek van de abdijkerk tijdens de muzikale voorstellingen (o.a. orgel) en zang (koor).
● speciaal voor kinderen wordt een eigen plein ingericht met activiteiten.
● de abdijwinkel biedt diverse artikelen aan tegen speciale kloostermarktprijzen
● Berne Abdijbier zorgt voor een uitgebreid terras en de verzorging van de inwendige mens. Eten en drinken zijn immers op een dag van elkaar ontmoeten van groot belang.
● het openluchtgebeuren wordt opgevrolijkt met muzikale medewerking van dorpsgenoten.

ONTMOETEN – VERWONDEREN – INSPIREREN – VERRASSEN
De Kloostermarkt is door de norbertijnen van Berne vooral bedoeld als gelegenheid om (weer) kennis te maken met elkaar. Ook wordt er een inkijkje gegeven in dat wat er gebeurt in dit historische Abdijgebouw. Ook na het jubileum van 900 jaar Norbertijnen (2021) wil de Abdij vooruit kijken, om actief een inspirerend onderdeel te blijven van deze omgeving. Daarom blijft het belangrijk om elkaar te ontmoeten, waarbij wel de corona-maatregelen in acht worden genomen. Kortom, laat u verrassen en kom naar de kloostermarkt op maandag 6 juni 2022. U bent van harte welkom!

Voor actuele informatie over de kloostermarkt en de activiteiten in de abdij is het goed de website in de gaten te houden: www.abdijvanberne.nl.
Mocht u een eigen kraampje willen op deze dag of vrijwilligerswerk willen doen, mail dan naar: webmaster@abdijvanberne.nl.

ik ga met zoon en kleizoons!!

Na een aantal jaren bij de Kruisheren in Uden (tot de sluiting van het internaat) zat ik van medio 1970 to medio 1972 intern bij de witheren in Heeswijk. In 1972 werd ook dit internaat gesloten, voor een aantal internen dat voor hun eindexamenjaar zat werd logies gezocht (en gevonden) in het dorp. Leuk om op de foto's de bekende plekken weer eens te zien en bekende namen tegen te komen. Het waren de nadagen van het rijke roomse leven. Het dwingende en dogmatische karakter was er wel zo'n beetje vanaf, het geborgene was er nog wel, hoewel afbrokkelend.
Waren mijn internaats-/schoolervaringen in Uden wat schurend, Bernrode was een uitstekende plek om groter te groeien. Karel de Win

Bedankt Karel voor deze bijdrage Karel. We hadden via de mail al contact. Bij deze is je reactie toegevoegd. Hartelijke groeten,

Wegens lichamelijke ongemakken kon ik op 6 juni de festiviteiten van 900 jaar norbertijnen niet bijwonen. Volgens ooggetuigenverslag (Rien van der Steen) was de dag drukbezocht en een succes. Foto van Rien en abt Dennis Hendrixks (beide student en intern in de jaren '60) stuur ik naar Thijs en die wordt dan hopelijk geplaatst.

Dank Harry voor de foto van Rien van der Steen en abt Dennis Hendrixks (beide student en intern in de jaren '60). Bij deze toegevoegd:

Ik was opzoek naar Fons Gloerich en kwam toevallig op deze site terecht
Hele stuk gelezen en kwam vele namen tegen waar ik in de klas heb gezeten.
Heel mooi ook Rien van der Steen (was zijn vader geen arts!) heb ik gekend die toen destijds (de eerste leerling) met zijn brommer "Puch" naar school kwam
Echt leuk en kei gaaf verhaal en anekdotes

Ik dacht dat Riens vader politieman was in Herpen, daar waar mijn oud-oom, Koos Boerakker, kapper was.

Oké dat wist ik niet en was ook nog in de veronderstelling dat Rien uit de omgeving van Nuland kwam dus ook niet
Het is ook zolang geleden

Ik weet e.e.a. niet zeker, maar Rien zal hier uitsluitsel moeten geven. Zeker is wel: Rien had verkering of zoiets met mijn achternichtje (dochter van genoemde Koos Boerakker), met wie ik penfriends was, zeg maar ouwerwetse facebookchatmates. Ook wil ik nog toevoegen dat Gymnasium St. Norbertus/St. Norberuscollege/Gymnasium Bernrode,internaat en school (na en naast mijn ouders natuurlijk) mijn Alma Mater is en blijft.

Klopt bijna allemaal. Ik heb in Herpen gewoond waar mijn vader politieman was. Die werd overgeplaatst naar Nuland. Ik mee. Werd toen extern en reed dagelijks met mijn Puchje vv naar Heeswijk. Samen met Jan Visschers. En diens vader was dus huisarts

Klopt bijna allemaal. Ik heb in Herpen gewoond waar mijn vader politieman was. Die werd overgeplaatst naar Nuland. Ik mee. Werd toen extern en reed dagelijks met mijn Puchje vv naar Heeswijk. Samen met Jan Visschers. En diens vader was dus huisarts

Titus de Kemp overleden. 97 jaar. Sic transit gloria mundi. De herinnering blijft.

Ik ben in 1966 als dag-intern op gymnasium Bernrode gekomen. Dat hield in dat ik om kwart over zeven in de morgen naar Bernrode fietste en daar tot negen uur 's avonds hetzelfde deed als de internen. Dwz van half acht tot acht uur de studiezaal in om alles nog even voor te bereiden voor de komende lessen, om acht uur gezamenlijk ontbijten en om half negen naar de les tot tien over twee, waarna we ons verzamelden in de refter voor de lunch. Daarna hadden we vrij tot half vijf of vijf uur. Gedurende deze tijd werd er oa gebiljart, getafeltennist of gevoetbald. Om vijf uur gingen we de studiezaal in tot halfzeven, waarna het avondeten opgediend stondi de refter. Na het avondeten opnieuw de studiezaal in tot gemiddeld negen uur, waarna ik naar huis fietste.
1966 was ook het eerste jaar dat er meisjes toegelaten werden, zes in totaal. Ik zat nl in de klas ( klas 1B) bij Els Gremmen, Miriam Goossens, Christien van de Boom, Jeanette van de Rijt, Agnes van Roosmalen en Thea van Steenbergen. Ik ben dagintern geweest tot de vijfde klas in 1971. Toen werd het internaat opgeheven en heb ik het laatste jaar als extern de examenklas doorlopen en ben in 1972 geslaagd.
Met plezier heb ik alle voorgaande verhalen gelezen en kan niet anders zeggen dat ik er een fijne tijd heb gehad, vooral samen met de internen.
Een laatste opmerking en dat betreft de damianen die vanuit het Damiaancollege in St Oedenrode ook les hadden op Bernrode. Zij werden met de bus gebracht en opgehaald. Het toeval wil dat er op dit moment rondleidingen zijn op het Damiaancollege dat weliswaar nu ergens anders voor gebruikt wordt, maar nog steeds zijn historische uitstraling heeft, zowel binnen al buiten.

Nog bedankt Teun voor deze bijdrage, interessant om het leven op deze kostschool zo ook vanuit het perspectief van een 'dag-intern' te bekijken. (Waren er daar veel van toen?) Nog steeds wel lange dagen trouwens! En wel een bijzondere tijd om op deze school/internaat te zitten, met het wegvallen van die scheiding meisjes/jongens werd wel een tijdperk afgesloten.

Interessant.

Het valt me op dat in reacties feiten en jaartallen soms niet meer accuraat zijn. Steeds meer seniormomentjes bij mijn vroegere school- en klasgenoten? Of heb ik intussen een balk in mijn eigen oog? Ik ben uiteindelijk van dezelfde leeftijd ...

Beste Karel. Het zou wel fijn zijn als je die, vlgs. jou, niet (meer? waren ze ooit wél accuraat dan?) accurate jaartallen bij welke reacties zou melden met de wel juiste jaartallen, zodat de seniormomentjes gecorrigeerd en "balkjes" weggenomen kunnen worden of misschien "jouw balk".

Harry, zal ik een keer doen. Maar dan moet ik de hele riedel gaan doorspitten en dat stel ik uit tot een andere keer.

Helaas is mijn reactie op het overlijden van Titus de Kemp niet overgekomen. Een rustige, bescheiden man waar ik erg graag bij in de les zat. Hierbij nogmaals. Sic transit gloria mundi? Zolang hij herinnerd wordt leeft hij voort.

Nog een herinneringetje. Om er zeker van te zijn dat de juiste kleding weer bij de juiste persoon terechtkwam, moest er een nummer in aangebracht worden. Heel wat werk voor mijn moeder dus. Als ik me goed herinner was mijn nummer 122.

Ik lees net wat terug en zie het verhaal van het overlijden destijds van Godfried Harmsen. Dat heeft een enorme impact op mijzelf gehad. En nog. Ik zat toen net in het eerste of tweede jaar. Ben vrij snel na dat overlijden in de ziekenboeg (eerste kamertje rechts voordat je naar de kapel ging. Pius van Loon had zijn kamer daartegenover) terechtgekomen en naar huis gehaald. De verwondering over en interesse in de dood en het leven is altijd gebleven. Merkwaardig misschien maar mijn passie voor het carnavalsfeest en historische interesse daarin (de vastenavondviering heeft van origine alles te maken met dood en leven) vindt z'n oorsprong vooral in dat overlijden van Godfried. . Op een of andere manier staat mij uit die tijd nog een overlijden van een leerling bij maar dat zal wel onjuist zijn

Ah! Die wasnummertjes! Ik had op mijn eerste internaat nr. 194. Je (mijn ouders dan) kon ze op rol bestellen bij V&D. Tegenwoordig kun je de meest ingewikkelde patronen in een duurdere naaimachine zetten en het ziet er uit of een complete congregatie nonnen er een week lang op heeft zitten borduren. Professioneel bestaan borduurmachines al langer. Maar of dit destijds al bestond? Kan niet anders, want die wasmerkjes waren gemeengoed.

Je leverde je wasgoed in en na een week of zo vond je dit dan weer schoon terug op het bed in je chambrette. In Heeswijk nam ik mijn wasgoed mee naar huis. Of de optie om via het internaat te wassen bestond niet (meer), of ik (mijn ouders) opteerden om thuis te wassen.

Ik vond een paar jaar geleden ergens in een (heel oude) vergeten doos nog een restant rol met mijn wasnummertje. Mijn zussen zaten op pensionaat. Ik zal eens vragen of zij hun rollen wasmerkjes nog ergens bij de naaispullen hebben liggen.

Via Margot Rooijmans van de Akker hoorde ik van het bestaan van deze site. We hadden net een rondleiding gehad op het Damiaancentrum. Dat werd geleid door Hans Lakwijk en Kees Fennis. Beiden oud damianen en ook oud collega's.
Heel leuk om alle verhalen hierboven te lezen.. maar ook véél.
Ook ik heb fijne herinneringen aan de tijd op Bernrode( van 1967 - 1973), klasgenoot van o.a. Walter van Hulst, Rob van de Laar, Christian van de Boom, Thea Steenbergen etc . die ook al genoemd zijn
Zou het mogelijk zijn dit op een of andere manier te rubriceren, zodat je niet door alles heen moet scrollen?
Een zus van mij is getrouwd met Theo van der Steen, ook oud damiaan. Ik zal hem ook attenderen op deze site.
Warme groeten, Mariëtte

Dank Mariëtte voor het reageren en voor het attenderen van anderen! Wel ben ik bang dat het er geen mogelijkheid is om de reacties op deze pagina te rubriceren, ten minste zo'n functie is niet ingebouwd. : ( Ik ben wel benieuwd aan welke rubrieken dan bijvoorbeeld denkt? het is altijd het onderzoeken waard, of we bepaalde informatie/herinneringen nog op andere manieren in de schijnwerpers kunnen plaatsen. Hartelijke groet,

Regelmatig vliegen mij de laatste tijd de termen "retreat", "mindfulness" e.d. voor de ogen en om de oren. Vervangers/opvolgers van retraite, contemplatie etc. van vroeger? Vanuit Heeswijk gingen wij ook op retraite. Het enige wat ik daarvan nog weet, is dat die retraite plaatsvond in, toen nog, priorij De Essenburg in Hierden bij Harderwijk, ook van de Norbertijnen. Wie herinnert zich van deze retraites nog meer?

Om onze haren konden we terecht bij Pietje de kapper, die eens in de zoveel weken naar het internaat kwam. Het zag er in de jaren dat ik er zat niet florissant uit met de clientèle voor Pietje. Het waren de jaren van de beatle- en flower-powerharen. Bovendien werd gezegd dat Pietje "bloempotmodellen" knipte. Pietje (Piet Wolters) was wereldberoemd in Heeswijk. Heemkundekring De Wojstap noemt hem Brabants erfgoed. Pietje is blijven knippen tot z'n 95ste. Op 98-jarige leeftijd is hij overleden. Sic transit..... (foto's van en berichten over Pietje zijn te googelen. Misschien kun jij ervoor zorgen dat die hier verschijnen Thijs.

Pietje zal er ook wel geknipt hebben, maar in mijn (en jouw) tijd was dat Harrie van der Heijden, die er een paar jaar geleden pas mee ophield. Heeft nog vele jaren een kapsalon gehad op de grens van Hezik en Dinther. Hij kwam destijds één keer in de maand om ons allemaal in het gelid te knippen. Een soort kampioenschap simultaan knippen.

Ik herinner mij Pietje Pluk ook nog, zoals we hem noemden. Inderdaad, bloempotmodel. Vreselijk vonden we dat, zeker in die tijd van mode met lange haren. Volgens mij is er een keer een soort protestactie geweest om die verplichte knipbeurt af te schaffen. Ik weet ook nog van een latere keer, toen ik niet meer per se naar Pietje Pluk moest. Mijn vader haalde me op in Heeswijk en reed regelrecht naar de kapper in ons dorp. Maar later is ook dat weer goed gekomen en mocht ik mijn wilde lange manen houden.

Pietje Pluk knipte bijna voor niks. Je mag dan ook geen architectuur verwachten. Als je naar de kapper wilde stak je in de studiezaal je vinger op als iemand terugkwam. De surveillant wees dan iemand aan. Hij mocht dan gaan. Soms werd ook iemand aangewezen, die hard nodig naar de kapper moest. Je werd geknipt in het klaslokaal vlak bij de studiezaal. Als je moest ‘jannen’ of ‘pieten’ dan stak je ook je vinger op. Als de surveillant keek, dan stak je beide armen omhoog en tekende je in de lucht een soort hartje. Als hij knikte dan mocht je de studiezaal voor even verlaten. Wie kent de ‘Piet sloot’ nog.
De retraite die Harry beschrijft vond in het abdijhuis ‘tegenover’ plaats. Paters van De Essenburg vervulden hierbij een rol. Je was dan een hele dag aan de ‘ Overkant’ , zoals wij het noemden

Johan,
Ik neem aan dat je met "de overkant" de overkant in Heeswijk bedoelt. Ik een me toch echt te kunnen herinneren in/naar De Essenburg geweest te zijn. Ik kan me nog zo de toegangspoort met het laantje door de tuin richting het kasteeltje voor de geest halen. Maar ...... toevallig googelde ik vandaag op nos.nl en las daar over een onderzoek naar het kortetermijngeheugen. Zelfs dat kan ons bedriegen, laat staan het langetermijngeheugen. Waren die retraites voor alle klassen?
En Rien,
Ook Johan en Walter noemen Pietje, maar ook hier kan mijn langetermijngeheugen vertroebeld zijn, misschien doordat Pietje ook onze knippen-aan-huis-kapper was (mijn vader deed zijn belastingzaken).

Johan,


Ik neem aan dat je met "de overkant" de overkant in Heeswijk bedoelt. Ik een me toch echt te kunnen herinneren in/naar De Essenburg geweest te zijn. Ik kan me nog zo de toegangspoort met het laantje door de tuin richting het kasteeltje voor de geest halen. Maar ...... toevallig googelde ik vandaag op nos.nl en las daar over een onderzoek naar het kortetermijngeheugen. Zelfs dat kan ons bedriegen, laat staan het langetermijngeheugen. Waren die retraites voor alle klassen?


En Rien,


Ook Johan en Walter noemen Pietje, maar ook hier kan mijn langetermijngeheugen vertroebeld zijn, misschien doordat Pietje ook onze knippen-aan-huis-kapper was (mijn vader deed zijn belastingzaken).

Pietje de kapper (Piet Wolters)

In 1994 kreeg ik van mijn kinderen (toen 16 en 14jaar) een ingelijst "diploma" voor meest verstokte roker. Als we met de auto weggingen, werd gezegd: we gaan toch zeker niet met de asbak (mijn auto. Later, toen ik alleen woonde werd opgemerkt: door de rook verwelken zelfs de kunstbloemen bij papa. En ook nu nog zou ik zo'n certificaat "verdienen".
Waar komt dat verstokte roken toch vandaan? In die tijd was roken, m.n. door mannen, heel normaal, sigaretten, pijp, sigaren. Als je rookte hoorde je erbij, "was je een man". Mijn vader was in alles een roll-model en (helaas?) ook in het roken. Ook de witheren en andere leraren in het internaat en in de school ontmoedigden het roken niet en zelfs voor de klas werd er door hen lustig op los gerookt. Wel waren er wat beperkingen: in de kleine figuur was het 1 sigaret per .....; in de grote figuur 2 sigaretten, 1x pijp per .....; in de grammatica ....?? etc. etc. Wie weet er nog de precieze beperkingen/ voorschriften, waartegen natuurlijk op grote schaal gezondigd werd?

Hallo allemaal,
wat leuk jullie allemaal hier terug te vinden! Ik heb jullie 'toevallig' gevonden toen ik op zoek was voor een boek dat ik aan het schrijven ben, waarin het internaat Bernrode een thema was. Alle namen en foto's brachten deze jaren opeens in sneltreinvaart helemaal terug.
Het toneelstuk voor de rector Oomen, Gert-Jan Smits waar ik mijn eerste Joint mee rookte in de Woolloo Moolloo onder de Het alziende oog van de Sint Jan, de nachtelijke vlucht uit het internaat als we tijdens het weekend als internist geen zin hadden in een saai weekend, Pater Pius die me zo goed opgevangen had toen mijn ouders me naar een internaat stuurden omdat ik was blijven zitten op het Gymnasium in Eindhoven. De eerste keer dat ik echt verliefd werd, op Vera, de dochter van Wim Voeten de dansleraar. We kregen dansles in den Bosch en er was een meisje te weinig en zij als reserve kwam opdraven. Rode haren, een groene, korte jurk..., een stuk, zoals we dat toen noemden.
Als iemand wil reageren: dit is mijn email adres: mpjjanssen@gmail.com

ps. Harry, ik heb ook pas 5 jaar geleden kunnen stoppen met roken, en dat ook alleen maar met behulp van een psylocibine workshop.

Wat goed, Martin, om ook jou hier te zien. Een boek? Memoires? Ben benieuwd. Ik denk dat eenieder van ons die mooie rooie wel zag zitten. Weet je zeker dat ze Vera heette? Ik dacht in ieder geval dat ze "out of my league" zou zijn en heb op die danslessen mijn oog laten vallen op ene Nelleke, die ik in puberale romantiek Nelke noemde (Duits voor anjer). Toen ik het plompverloren met haar "uitmaakte", omdar ik de zus van Gerritje van Schaijk had ontmoet, kreeg ik van Gerritje de wind van voren. Heb je op deze site ook "Verhalen uit een ver verleden" gevonden/gelezen? Anders gewoon googelen. Samenvatting door mij van de bijdragen alhier met illustraties. Laat nog 'ns meer van je horen.