Die 7.000 gulden kwamen van pas, want de inwoners van Dorst waren niet rijk. Hun schuilkerk hadden zij kunnen onderhouden en inrichten dankzij hulp uit Antwerpen. Vandaar was in 1689 een reliek van de H. Marculphus, ofwel Sint Marcoen, naar Dorst gekomen. Die heilige is vooral in Frankrijk populair, maar hier vrijwel onbekend. De kerk in Dorst is dan ook de enige in Nederland die aan hem is toegewijd.

Marcoen beschikte over unieke gaven: hij beschermde tegen eczeem en klierziektes en weldra stroomden de pelgrims toe. En dat in een tijd waarin het openbaar uitoefenen van de katholieke godsdienst verboden was!

Met mond-tot-mond reclame moet de faam van Marcoen zich hebben verspreid. Het legde de arme parochie in Dorst geen windeieren. Op zijn feestdag was het elk jaar een drukte van belang in Dorst. Zelfs vanuit Holland kwamen de mensen om genezing af te smeken.

Dat ging goed, totdat in 1740 de plaatselijke bakker – een protestant – bij de schout ging klagen. Hij mocht zijn kraam namelijk niet op de markt zetten en kon dus geen graantje meepikken van dit roomse gebeuren. Maar daarmee maakte hij een paar slapende honden wakker in Den Haag. De pastoor werd verbannen en het was afgelopen met de Marcoen-verering. Maar zodra de katholieken in de negentiende eeuw weer vrij waren om hun heiligen te vereren, werd Marcoen in ere hersteld, met steun van de paus. Tot ver in de twintigste eeuw zouden de pelgrims weer naar Dorst komen voor deze unieke heilige.

Inmiddels bezochten de Marcoenvereerders niet meer de waterstaatskerk van 1835, want die was in 1912 afgebroken. Jos Cuypers ontwierp een waardige opvolger, de huidige kerk, die dus weer aan de noordkant van de Tilburgseweg staat.

Plannen van het bestuur van de Catharinaparochie om vijf van de zeven kerken te sluiten, waaronder de Marcoenkerk, leidden tot protest, onder andere in Dorst. Daarop kregen de lokale geloofsgemeenschappen tot 1 januari 2015 de tijd om het bestaansrecht van hun kerk te bewijzen. Daarna wordt bekeken welke kerken open kunnen blijven. In het plan dat de werkgroep van parochianen in oktober 2014 presenteerde zou de kerk in ieder geval nog tot 2020 open kunnen blijven.

Reageer hieronder en deel je herinneringen aan de kerk, het leven in de parochie en de geestelijken van vroeger. Zoals aan pastoor Gillis en zijn kapelaan J.A.J.M. de Bruyn in de jaren vijftig, of aan pastoor C.J.S. v.d. Riet, geboren in 1894 en in 1955 de opvolger van Gillis. V.d. Riet was daarvoor pastoor geweest van de Willibrorduskerk in Sint-Willebrord.