Een geweldige tijd

“Van het begin af aan geweldig”, vertelt Ellen, als haar gevraagd wordt hoe ze haar tijd op het internaat beleefde, “Ik heb het er heerlijk gehad. Ik heb me eigenlijk vanaf dag één daar gewoon thuis gevoeld”. Een belangrijke reden hiervoor was het sociale contact. Thuis mocht ze nooit veel vriendinnetjes ontvangen van haar ouders. Maar dat was op het internaat wel anders. “Daar heb je ineens allemaal leeftijdsgenoten en kon je goede vriendinnetjes maken”, vertelt ze.

Minder streng katholiek

Het leven op het internaat was in het begin vrij streng katholiek, maar dat werd gedurende de jaren dat ze er zat steeds minder. “In het begin moesten we vijf keer in de week naar de mis”, laat ze weten, “Dat is toen teruggegaan naar drie keer in de week en daarna naar een keer in de week”. Dit soort ontwikkelingen zie je vaker bij katholieke internaten in de tweede helft van de jaren zestig.

In het laatste jaar dat Ellen op het internaat verbleef, mocht ze in de huiskamer plaatjes draaien en er waren geen restricties voor de soort muziek. “Je t’aime van Jane Berkin en Serge Gainbourg is bij ons grijs gedraaid”, laat ze weten. In deze Franse hit uit de jaren zestig wordt eerder sensueel gefluisterd en gekreund dan gezongen. “Ik bedoel: dat is extreem toch?”, zegt ze over het feit dat de zusters hier geen problemen mee hadden. Er zullen niet veel katholieke internaten zijn geweest waar dit soort muziek werd toegestaan.

De school

De school stond vrijwel apart van het internaat. Enkel het hoofd van de school was een zuster en voor de rest stonden er lekendocenten voor de klas. Op godsdienstles na werd er op school dan ook weinig tijd aan het katholieke geloof gewijd.

Een bijzonderheid is dat ze ‘stiekem’ 42 verschillende vakken kregen, terwijl de huishoudschool dit eigenlijk niet zou mogen van de onderwijsinspectie. Ellen herinnert zich: “We kregen stiekem literatuur, we kregen stiekem scheikunde, we kregen stiekem natuurkunde en dat werd allemaal in een apart gebouwtje gegeven achter de school”. Alles moest dus stiekem. Om te voorkomen dat ze gepakt zouden worden, hadden alle meiden een ander boek op tafel dan waar de les over ging. “Stel: Wij hadden literatuur, dan moest er ook een rekenboek bij liggen zodat als er iemand binnen kwam, je die erop kon leggen”, vertelt ze.

Heimwee naar het internaat

Ellen had het dusdanig naar haar zin op Koningshof dat ze na haar slagen het internaat ontzettend begon te missen. “Met dikke tranen ging ik daar weg”, vertelt ze. “Je krijgt je diploma en wegwezen. Niet alleen van school, maar ook van het internaat”. Na een maand of twee miste ze het internaat zo erg dat ze haar koffertje pakte en op de trein stapte van Tilburg naar Veldhoven. Ze ging terug naar het internaat. “Daar werd ik dus hartelijk ontvangen voor een nachtje, herinnert ze zich. “Toen moest ik wel weer naar huis”.

Reageren

Sommige mensen hebben een vreselijke tijd gehad op internaat en anderen, zoals Ellen, juist de tijd van hun leven. Voor haar had het ermee te maken dat ze het thuis nooit goed naar haar zin had. Ze voelde zich meer op haar gemak bij haar vriendinnen in Veldhoven dan bij haar ouders thuis. Haar voorbeeld laat zien dat het internaat ook een ontsnapping kon zijn uit de thuissituatie.

Mocht je Ellen van Remmen nog kennen van Koningshof in Veldhoven, laat dan hieronder een reactie achter. Ze zou graag in contact komen met oud-kostschoolgenoten. En heb jij óók een geweldige tijd gehad op kostschool in Brabant, of juist niet? Laat het ons dan weten! Wij zijn altijd opzoek naar meer ervaringen van oud-kostschoolleerlingen.