Oud-leerlingen zullen zich nog wel de dag herinneren dat zij het landhuis van de paters voor het eerst zagen. Deze moeten zij al van veraf hebben gezien. Het gebouw torende uit boven een keurig ingedeelde en onderhouden kloostertuin, met lange rechte wandelpaden. De paters beschikten over een flinke lap grond, door hoge muren afgeschermd van de rest van de wereld. Je ouders of een familielid zetten je af bij de poort, of ze begeleidden je nog naar de ingang. Maar daarna namen de paters de opvoeding voor een aantal jaren over.
Redenen om het terrein langere tijd te verlaten, waren er nauwelijks. Binnen de muren was alles voorhanden om de opleiding tot priester (en misschien wel missionaris) en de opvoeding van de jongelingen in goede banen te leiden. Een belangrijk onderdeel van die degelijke katholieke opvoeding was het deelnemen aan de roomse liturgie. Daarvoor konden zij terecht in de huiskapel.
Met een eigen drukkerij, slagerij, bakkerij, boerderij en tuinderij waren de geestelijken en hun pupillen in hoge mate zelfvoorzienend. Zo konden jongens die wat mankeerden op een speciale afdeling bijsterken onder het toeziend oog van de ziekenbroeder. Dat we die verzorging hier op een 'actiefoto' kunnen aanschouwen is toch best bijzonder - je komt ze niet zo vaak tegen, laat staan met mensen erop en al helemaal niet met patiëntjes.
Misschien kun jij ons vertellen hoe die verzorging eraan toeging en welke (zieken)broeders jou nog voor de geest staan. Maar hieronder zijn natuurlijk ook alle andere herinneringen welkom aan jouw verblijf op het Missiehuis Sint Antonius, waaruit de paters in 1963 zijn vertrokken.
Meer over Sint Antonius
Naar de Internatenkaart
Reageer hieronder, deel je herinneringen en vul deze pagina aan! Ook foto's zijn van harte welkom. Stuur ze naar info@bhic.nl, dan voegen wij ze hier toe.
Reactie toevoegen