|
|
Het was dan ook een grote tegenslag toen in 1944 de kerk bij de bevrijding zwaar beschadigd werd. Maar gelukkig kon het gebouw gerestaureerd worden.
Enkele jaren later sloeg het noodlot opnieuw toe: in juni 1961 brak er een felle brand uit. Op dat moment werden er herstelwerkzaamheden uitgevoerd aan het dak, maar men heeft nooit kunnen vaststellen wat de oorzaak was. Al snel stond het hele dak in lichterlaaie. De brandweer kon weinig doen, omdat het dak te hoog was om er te kunnen blussen. Vijf uur lang duurde het voordat het dak instortte en de vlammen eindelijk gedoofd konden worden.
Eigenlijk viel de schade nog mee, maar neogotische kerken waren toen niet zo in tel. Dus werd besloten om het gebouw te slopen. Dat ging nog niet zo gemakkelijk: de toren moest met dynamiet worden opgeblazen. Toen dat gebeurde, sloegen de klokken nog een keer: als doodsklokken die hun eigen ondergang inluidden.
Na de sloop betrok de parochie in 1962 een noodkerk. Pas in 1969 werd een nieuwe Petrus’ Bandenkerk opgeleverd, een sober bouwwerk van architect C.G.Geenen. Van 1995, het jaar van de samenvoeging met de Emmausparochie, dateert de nieuwe naam: Petrus-Emmauskerk.
 |
Op de foto's hieronder zien we twee pastoors van de Petrusparochie ten tijde van het rijke roomse leven. De ene is pastoor H.J. Smits. In de jaren vijftig bediende hij de parochie samen met zijn kapelaan J.C.M. Spierings. De foto is gemaakt in Smits jongere jaren. Hij poseert samen met leden van de lokale afdeling van de Rooms-Katholieke Jonge Boerenstand. De andere pastoor is C.A. van Uden. Hem zou je nog uit de jaren zestig kunnen herinneren.
Deel hieronder jouw herinneringen aan de kerk, de parochie en de geestelijken van vroeger.
 |
 |
| Pastoor H.J. Smits op de foto met de R.K.J.B. Heesch, ca. 1939 (fotograaf onbekend, bron: coll. BHIC, id.nr. 7304-000115_19) |
Pastoor Van Uden tijdens het 12,5-jarig ambtsjubileum burgemeester Van Hulst, 1959 (foto: Fotopersbureau Het Zuiden, bron: coll. BHIC, id.nr. 1641-000054) |
Reactie toevoegen