Ik ben begonnen als misdienaar aan het einde van de tijd van Pastoor Lauwerijssen en heb nog gediend samen met Pastor Harry de Bruijn.

Bedankt voor je reactie, Jan! Heb je goede herinneringen aan je tijd als misdienaar? En kun je je beide pastoors nog goed voor de geest halen?

Ik kan me de beide Pastoor en de Pastor nog goed herinneren. Het was zeker een bijzondere tijd, maar ook al wel weer heel kang geleden. Desondanks staan we nog wat anekdotes voor de geest. Ook met de Koster, Jan Verweijmeren.
Tja, die zijn ook alle drie al lang niet meer bij ons, hoe de tijd vervliegt.

De tijd gaat inderdaad erg snel, Jan! Zou je misschien zo'n anekdote met ons willen delen over de koster en/of de pastoors? We zijn erg benieuwd!

Ja, pastoor Lauwerijssen.
Een bijzondere Bourgondische mens.
In 1973 startte ik als jong onderwijzer op Zevenbergschen Hoek en eens per week kwam pastoor Lauwerijssen in de klas ivm. de godsdienstles.
Het was meer een praatje dan les en tijdens dit praatje gebruikte de pastoor steeds het woordje mooi.
Harrie de Bruin was de pastoor die hem opvolgde. Harrie was een zeer creatieve en actieve man, die zich als celibatiar priester erg alleen voelde en troost vond in een jenevertje en pilsje. Dit leverde hem uiteindelijk zijn ontslag op en hij vertrok naar Tilburg, waar hij snel overleed. Heb met Harrie veel samengewerkt, hij was de grote motivator van een kinderkoor waar ik ruim 30 jaar dirigent van was.

harrie de bruin

harrie de bruin

harrie de bruin

harrie de bruin

Harrie was een zeer sociale warme persoonlijkheid. Ik heb vele discussies met hem gehad over zijn eenzaamheid. De kerk verlaten zag hij als verloochening van zijn gelofte. Ik denk dat Harrie heel veel had kunnen betekenen voor anderen als hij het juk van het celibaat niet aan zich had hangen. Harrie was als een vaderfiguur, wijs en levenservaren.Onze discussie gingen uit van diep respect voor elkaar en boven alles was er vriendschap. Harry bereidde zijn kerkdiensten altijd erg zorgvuldig voor en was teleurgesteld als er weinig reactie kwam op zijn preken. Harrie nam vaan mensen mee na de zondagsdienst naar zijn zelf gebouwde vakantiehuisje in Lage Mierde, wat hij het lieveheersbeestje noemde. Voor hem een goede afleiding naast zijn kerktaken, een goede gastvrije daad jegens anderen, maar ook een oplossing voor zijn eigen eenzaamheid. Aldaat ging hij graag naar Postel of nog liever naar de bokkenrijder nabij in de bossen van Esbeek, waar het echt brabants toeven was. Ik heb hele warme herinneringen aan deze bijzondere man, die ons veel te vroeg ontvallen is

Mooie aanvullingen, Pierre en Peter. Fijn dat jullie hier stilstaan bij Harry de Bruijn, en alles wat hij voor jullie heeft betekend.

Net zoals voorgaande reagerende schrijvers hierboven, waarvan dhr. Pierre Gruca nog mijn onderwijzer was, heb ik beide pastoors meegemaakt, mijn moeder en vader hebben pastoor Bijnen nog meegemaakt als bouwpastoor.

Ik ben van 1966 en was acoliet vanaf ca 1983 ongeveer het 2e jaar dat Harrie de Bruin hier was tot ongeveer 1987. De exacte jaren ben ik vergeten, maar zou ik op kunnen zoeken. Zijn tragiek heb ik ook ervaren, omdat hij wel open was en vertelde over, zijn Tilburgse tijd, zijn familie en dan vnl zijn nichtje Maud die ziek was (en uiteindelijk jong overleed), de niet perse leuke mentaliteit hier op de West-Brabantse klei.

Hij was kunstzinnig in tekenen, muziek, bouwen, organiseren van missen qua aankleding (vooral Witte Donderdag, Goede Vrijdag, Pasen voor ons acolieten bijzonder en Kerst) en invulling en het houden van vrijwilligersavonden. Ook wij zijn een keer naar Lage Mierde geweest, dus Postel en den Bockenreyder.

Hij had een goede verstandhouding met pastoor Lauwerijssen, die met emeritaat was en hier bleef wonen en toch ook nog volop missen mee draaide. We hadden in de jaren '70 nog een stuk of 5 paters die in de missie zaten en die tijdens hun vakantie hier als ze bij familie vertoefden, nog missen meededen samen met de pastoor. Oudere mensen vonden Harrie de Bruin veelal te modern en wisten zich met moeite houden met diens eenzaamheid en onverschilligheid met hetgeen hij allemaal deed qua kerkmuziek, missen en andere inzet die hij deed.

Maar de kerkkoren, organisten, misdienaars waren destijds top, qua kwaliteit. Onvermijdelijk met de verdere secularisering zou dit op gaan drogen. Mijn ome Kees hermus was nog lang dirigent van heren- en dameskoor, nadat hij eerder koorzanger was onder Piet van den Langenberg. Uiteraard was Koster Jan Verwijmeren een vaste waarde voor lange tijd. Een laatste pastoor was nog Mutsaers, die jong overleed. Nu moeten we het doen met pastorale werkers en een enkele pastor die vele parochies onder zijn hoede heeft.

Kerken en parochies zijn samengevoegd en de Kerk in Zevenbergschen Hoek is nog open terwijl die van Langeweg, Moerdijk en Lage Zwaluwe gesloten zijn.

De vraag is hoe lang deze kerk nog open zal zijn. De tijd verglijdt onvermijdelijk.

Dag Piet, wat een prachtige aanvulling; hartelijk dank daarvoor. Heel mooi om op deze manier een inkijk te krijgen in deze levens en deze tijd. En ja, de tijd zal ons leren hoe het verder zal gaan met deze kerk. Maar dan hebben we dit bericht in ieder geval als context; dank!