De zusters van JMJ daar heb ik tot de 3e klas bij gezeten tot het klooster weg ging .Heel bekend was Zr Remacela was de wijk zuster ,maar had de kennis van een arts erg lief mens ,toen ze op leeftijd was heeft het hele dorp gespaard voor een Daf Auto hoefde ze niet meer te fietsen

Wat een mooi initiatief Ria, dat er met het hele dorp geld uitgelegd werd om Zr. Remacela te helpen. Dat zal zij dus vast verdiend hebben. Heeft ze nog lang van haar auto gebruik mogen maken?

Zuster Remacla
Ik heb alleen maar goede herinneringen aan zuster Remacla (dus niet zuster Remacela), die wijkverpleegkundige en vroedvrouw was in Gemonde. Zij fietste de hele dag en vaak ook ‘s-nachts van de ene patiënt naar de andere patiënt, zij ving met haar werkzaamheden in 1951 aan, dus na mijn geboorte (toen was een andere zuster vroedvrouw, dat was zuster Rozilda). Ik weet nog dat toen mijn jongste zus (in februari 1964) op komst was, ik midden in de nacht naar het klooster moest om zuster Remacla te waarschuwen Wij hadden nog geen telefoon, overigens bijna niemand, toen!
Maar ik kreeg toen in aanbelde bij het klooster te horen dat de zuster niet aanwezig was. Ze was op een ander adres in Gemonde bij een andere kraamvrouw. Dus ben ik daar naar toe gelopen en heb haar verteld dat mijn moeder haar dringend nodig had. Zij kwam vrijwel direct mee, het “karwei” daar bij die andere kraamvrouw zat er kennelijk op. Zuster Remacla werd op handen gedragen door de Gemondse bevolking, bij haar koperen ambtsjubileum in 1963 kreeg zij een DAF cadeau van de bevolking, een groot en duur cadeau voor die tijd!
Zuster Remacla, is geboren als Ida Allegonda Broeren in Zeeland op 9 oktober 1910. Zij is bijna 94 jaar oud geworden, zij is op 26 september 2004 overleden in Heeswijk.

Bedankt, Adrie, voor je bijdrage over zuster Remacla en haar betrokkenheid bij de lokale gemeenschap van toen. Wat mooi ook dat die liefde zo wederzijds was, en dat je de zuster en haar "karweien" ook van zo nabij hebt meegemaakt. Wat een nacht moet dat zijn geweest! Wat zou het leuk zijn om hier een foto van de zuster en haar DAF toe te voegen. Ik wil wel geloven dat zij in die auto voortaan nóg sneller te hulp schoot! : )

Mijn oom heeft met zijn meubelzaak in het pand gezeten. Mijn vader werkte daar en ook mijn moeder droeg haar steentje bij aan het produceren van tuinstoelen. Ik kan me nog goed herinneren dat we een telefoontje kregen dat er brand was en we zijn met ons gezin destijds meteen er naar toe zijn gegaan. Met tranen in onze ogen zagen we hoe het klooster afbrande. De werkplek van mijn vader verdween voor onze ogen. Maar ook wij als kinderen werden er verdrietig van. We konden altijd fantastisch spelen in het klooster! En in de bijbehorende tuin daar achter. Dolen door de vele ruimtes, de geur van het produceren van meubels,de ganzen en de mariagrot achter in de tuin, het was voor ons altijd weer een feest als mijn vader of moeder ons mee nam.

Mooie reactie! Ik meen mij te herinneren dat de naam van de meubelzaak RUGE was!

Klopt helemaal Adrie! Van RUremonde uit GEmonde. Vandaar de naam RuGé.
Mijn vader en oom leven niet meer maar mijn moeder en tante kunnen nog heel veel vertellen over het klooster en zijn geschiedenis. Dus mocht daar behoefte aan zijn, laat het me weten.

Nog bedankt voor jullie reacties Adrie en Anne. En we zijn altijd op zoek naar nieuwe verhalen dus mochten je moeder en tante meer willen vertellen, dan zijn ze welkom om bijvoorbeeld hier een reactie te plaatsen. Wat moet dat verschrikkelijk zijn geweest om dit imposante gebouw, en plek die jullie zo dierbaar was, een "feest" om erheen te gaan zoals je zegt, op zo'n manier te verliezen.

in eerste instantie werden er naar mijn mening stalen stoelen gemaakt op de hoek Loopstraat-Brede pad in Gemonde. Heette het toen ook RuGé ?

Dit is wat ik kan vinden in onze index op het handelsregister van de KvK van opgeheven bedrijven: https://proxy.archieven.nl/235/2498583BD62F4FF4AC8408C2E51D69A9

Op 'Loopstraat' of 'Brede Pad' in Gemonde kan ik helaas niets vinden.
Maar misschien weet Anne Marie het je zo te vertellen Herman.

In het klooster was niet alleen een bejaardenhuis voor (bij mijn weten) alleen mannen, maar ook een hospice voor stervenden. En een ‘bewaarschool’, de voorloper van de kleuterschool. Zelf heb ik in 1958-1959 op die bewaarschool gezeten. Er heerste een streng regime: mond dicht en handen over elkaar wanneer de zuster aan het woord was. Wel leuk was het buiten spelen. Met boomstamblokken, planken en hoepels. En natuurlijk spelletjes.

Het jaar erop werd de nieuwe kleuterschool geopend. Die was veel kindvriendelijker. Met veel meer ramen, lichter kleuren, modern speelgoed en een flinke zandbak. De boomstamblokken en planken heb ik daar niet meer teruggezien. Ook waren er twee lieve zusters, zuster Dominica en zuster Johanetti. Ik zat bij zuster Dominica. Zij was volgens mij nog erg jong. Geen idee waar ze is gebleven, want de zusters werden al snel vervangen door kleuterjuffen. Op de ernaast gelegen meisjesschool, de Mariaschool, hebben de zusters nog wel een paar jaar les gegeven.

In 1979 hebben wij onze meubels bij Ruige gekocht. Ze waren gespecialiseerd in zware eikenhouten meubelen. Onverslijtbaar. Nu, 45 jaar later hebben we de tafels, stoelen, kast en ledikant nog steeds. Ze hebben alleen een ander kleurtje gekregen, want donkerbruin was niet zo’n succes…

Ruige = RuGe

Nog bedankt Adrie voor de informatie. Mooi dat je hier ook wat van je eigen herinneringen deelt. Bijzonder om ook die twee stijlen bewaar/kleuterschool te hebben meegemaakt. Flinke veranderingen of niet? De oude school herkende je niet meer terug? Maar de zusters die bleven dus nog wel eventjes, met wat jaren later de 'lekendocenten'.