De meeste oude Brabantse torens dateren uit de vijftiende en zestiende eeuw en hebben vaak het einde van de negentiende eeuw niet eens gehaald, omdat de oude kerk te klein was geworden. Dat laatste was ook in Stiphout het geval, maar inmiddels had de dorpskern zich verplaatst. Daarom werd de nieuwe kerk van architect Van Tulder in 1883-1884 in het nieuwe centrum gebouwd en bleef de oude toren staan.
Aan die toren zit trouwens nog een verhaal vast. Toen in 1342 de brand woedde, zou een inwoner van Stiphout het H. Sacrament hebben gered: hij rende de brandende kerk in en de vlammen weken voor hem. Zo redde hij op wonderbaarlijke wijze dit heilige object. Hierdoor werd Stiphout een bedevaartplaats. Er vonden veel genezingen plaats, vooral van mensen die door de duivel bezeten waren. In de loop van de achttiende eeuw nam de belangstelling voor de bedevaart af. Pogingen tot herleving die in de twintigste eeuw werden ondernomen, hadden geen succes.
|
|
De oude toren (foto: BHIC, Collectie Provincie Noord-Brabant) |  |
De “nieuwe” Trudokerk (foto: G.J. Dukker, 1971. Bron: Collectie Rijksdienst Cultureel Erfgoed 149.902) |
|
De kerk stond centraal in het godsdienstige leven van vroeger. Maar de bezieling van een parochie moest natuurlijk komen van de pastoor en zijn kapelaans.
Wie herinnert zich nog pastoor J.J.C. Kavelaars, die de heilige mis verzorgde in de Sint-Trudokerk in de jaren vijftig? Of denk aan pastoor J.J. Lempens, die in 1964 de parochie onder zijn hoede kreeg.
|
|
Pastoor J.J.C. Kavelaars (bron: www.auwstippent.nl, de site over "oud" Stiphout) |
Reactie toevoegen