Al sinds 1885 was Sint Willebrord een bedevaartsoord. In dat jaar werd er een kopie van de grot in Lourdes ingewijd, waar Maria in 1858 was verschenen. In de meimaand werd de grot vanuit de wijde omgeving bezocht. Tot omstreeks 1960 trok vanuit Etten zelfs een processie over de Rijksweg, die speciaal daarvoor tijdelijk werd afgesloten.
De huidige kerk verving een ouder godshuis uit 1841. Bijzonder is dat dit gebouw, een echte waterstaatskerk, behouden bleef. Tegenwoordig is Dorpshuis De Lanteern erin gevestigd en na een recente restauratie is het goed herkenbaar als een eenvoudige dorpskerk. Nog steeds spreken de oudere dorpsbewoners over ‘de oude kerk’.
Tot zover “de stenen”. De bezieling van een parochie moet natuurlijk komen van de pastoor en zijn kapelaan.
Wie herinnert zich nog pastoor Corn. v.d. Riet? Hij had hulp van maar liefst drie kapelaans: W.G.J. Oomen, M. Huybregts en P.A. van Osta. Zij waren halverwege de jaren vijftig het gezicht van de Willibrorduskerk.
Oomen schopte het later zelf tot pastoor van deze parochie. In 1955 begon hij daar zijn pastorale taken.
Aan beide zielzorgers zullen vast nog levendige herinneringen bestaan. Wij zijn benieuwd naar je verhalen. Deel ze met ons hieronder.
Reactie toevoegen